Ειδησεογραφικό site

Εν τούτω Καρα-ΝΙΚΑ, τα λαμόγια τα ΕΝΦΙκιΑ

831

Βλέπεις… Καρα-Νίκας είναι καλό. Με τον κίνδυνο να κατηγορηθώ πως κάνω… γκρίζα διαφήμιση και πως κατάντησα εμμονικός (κάτι σαν Κοτζιάς, ας πούμε, με τα περί μακεδονικής γλώσσας), δεν μπορώ παρά να ασχοληθώ και σήμερα σε αυτή τη γελοία στήλη με τον -σχεδόν μόνιμο και αντάξιο- πρωταγωνιστή της. Τον… ευκόλως εννοούμενο πρωθυπουργικό σύμβουλο στρατηγικής και να παραφράσω το γνωστό σλόγκαν, συνδυάζοντάς το με τη «σαλαμοποιημένη» (οδικό χάρτη, τη λένε άλλοι) λύση του Σκοπιανού.

του Κούτα Μάρες

Ο λόγος προφανής… Οι περιβόητες πλέον (δύο ήταν) μισαλλόδοξες -εμφυλιοπολεμικού ύφους- αναρτήσεις του, τις οποίες εν μέρει υπενθυμίζω χάριν της αυτονομίας του παρόντος… δημοσιογραφικού ανουσιουργήματος. (Τα… σοβαρά γύρω από αυτές τα αναλύουν «Στο Καρφί» άλλοι συνάδελφοι, σε άλλες σελίδες). Αντιγράφω από την πρώτη: «…και εμείς από την βόρεια Ελλάδα είμαστε, αλλά εθνικιστικές ανιστόρητες βλακείες δεν λέμε (διαβάζω τι γράφουν κάποιοι συγχωριανοί μου και στεναχωριέμαι για την κατάντια τους…). Από το πουθενά δεν θα γίνουμε φασίστες ρατσιστές εθνικιστές με την γείτονα χώρα λόγω ονόματος. Επίσης οι φασιστικές κορόνες που μιλάνε για πόλεμο ας κάνουν κράτη γιατί ως φασίστες πούλησαν όλη την χώρα… και ηττήθηκαν το ‘40. Ας μην ξεχνάμε τι ρόλο έπαιξαν οι εθνικιστές και οι φασίστες στον πόλεμο του ‘40. Τώρα, η επανεμφάνιση των φασιστών γίνεται στο όνομα της Μακεδονίας, της πατρίδας… για την Ελλάδα. Δεν πρέπει να τσιμπήσουμε επειδή πατάνε στο συναίσθημα του πατριωτισμού(…). Τα συλλαλητήρια, τον μόνο σκοπό που έχουν, είναι αυτός της αυτοαναφορικότητας, για την ενίσχυση της φασιστικής νοοτροπίας που θέλει τον εθνικισμό να μολύνει τα μυαλά των ανθρώπων που αγαπούν την χώρα τους…». Επανερχόμενος, συμπλήρωνε στη δεύτερη: «Μα είναι φοβερό. Έγιναν και οι συγχωριανοί μου εθνίκια ενώ είναι όλοι μα όλοι και όλες μετανάστες , πρόσφυγες. Μικρασιάτες, πόντιοι που ουρλιάζουν για την Μακεδονία ενώ δεν γνωρίζουν την ιστορία του τόπου. Μια ζωή θάλασσα και λίμνη μέχρι πριν 100 χρόνια που η αποξήρανση της λίμνης δημιούργησε την περιοχη …Και έχουν για μύθο τον Μέγα Αλέξανδρο να στέκεται στην περιοχή για να συνομιλήσει με κατοίκους… Προφανώς εννοεί ο μύθος τα ψάρια, γιατί μόνο τέτοια υπήρχαν όταν ζούσε και ο ίδιος, στην περιοχή. Και βγαίνουν τα αμόρφωτο εθνίκια και επικαλούνται τον Μέγα Αλέξανδρο… Έλεος!». Σας αποκαλύπτω λοιπόν σήμερα την ύπαρξη ενός νέου βίντεο, το οποίο έχει ήδη επεξεργαστεί ο εν λόγω Μπακαλόγατος Νίκος (ο παρά ένα σύμφωνο κι ένα φωνήεν Ζήκος) των… υπογείων αλλαντοποιείων του Μαξίμου, στο πλαίσιο της προεκλογικής σειράς (μικροπολιτικής φαντασίας): Ήτανε δίκαιο, έγινε πράξη…
Ιδού ο καταιγιστικός μονόλογος. (Πρόκειται για… διασκευή προγενέστερου, βασισμένος σε εκείνους της κοσμαγάπητης ταινίας που όποτε τις ακούμε γίνεται «Της κακομοίρας»).
ΜΠΑΚΑΛΟΓΑΤΟΣ ΝΙΚΟΣ (προς κυρ-Μανώλη): Μην ακούς αυτά που λένε στα συλλαλητήρια. Τα αλητήρια, κυρ-Μανώλη μου, πολίτη, τηλεθεατή μου… Αυτά τα εθνίκια, τα καθίκια που κρατούσανε πλακάτ και λάβαρα και τα εν τούτω νίκας… Ποιος είναι αυτός ο Νίκας;… Αυτός με τα αλλαντικά;… Και με τι περιμένει να νικήσει αυτός ο Νίκας;… Εδώ, κυρ-Μανώλη μου, είναι γκουβέρνο, είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε. Εδώ είναι ο Καρανίκας… Eγώ δηλαδή… Που έχω δουλειές με φούντες… Φαρμακευτικές. Κι έχω και λαϊκό έρεισμα. Ρώτα στις «Κούκλες» να σου πούνε… Κι όπου συμβεί στα πέριξ να δεις φωτιές να καίνε, ρώτα… Ρώτα τους μάγκες που κάνουν τουμπεκί… Έχω έρεισμα εγώ… Ενώ αυτοί; Ούτε έρεισμα έχουνε, ούτε μέρισμα, ούτε και διαμέρισμα. Γιατί αν είχανε μπορεί και να τους το παίρνανε, που λέει ο λόγος. Δεν το λέω εγώ, ο λόγος το λέει, έξω απ’ τα δόντια. Και τα γερά και με τη μασέλα που μπορούνε και τρώνε απ’ όλες τσ μεριές. Και κείνα τα σκάρτα που έχουνε κουφάλες αντί για τραπεζίτες και στα πάνω και στα κάτω. Αυτά είναι βγαλμένα από τη ζωή, όχι την Κωνσταντοπούλου την αχάριστη, την άλλη την άπονη… Αλλά και τι να το κάνουν το διαμέρισμα, κυρ-Μανώλη μου, αφού δεν το θέλουνε. Γιατί αν το θέλανε, κυρ-Μανώλη, θα μένανε μέσα, να κάθονται στον καναπέ και στα ζεστά. Αλλά αυτοί θέλουνε το όξω. Τις πλατείες. Για να μην πληρώνουνε ΕΝΦΙΑ, τα ΕΝΦΙκιΑ, με τα πατριδοκάπηλα τα φύκια… Να κάθονται στα παγκάκια και στα σκαλάκια. Στα κρύα μάρμαρα. Να παγώνει ο κώλος τους. Γι’ αυτό και μιλάγανε συνέχεια, όλο μπούρου μπούρου και συνθήματα σαν παγωμένος κώλος, που θα έλεγε και λαός. Ο λαός. Ο αφέντης λαός. Το αφεντικό, κυρ-Μανώλη μου. Κι εγώ το αφεντικό μου, κύριε Μανώλη, το υπακούω, το αγαπώ και το σέβομαι αλλά και τέτοιο γαϊδούρι δεν έχω ματαδεί… Και σιγά το πλήθος που μαζεύεται… Θυμάσαι τι είχε γίνει και στο Σύνταγμα, σε αυτό το τάχα μου δήθεν μεγάλο συλλαλητήριο… Τι φωνάζανε σε εκείνον τον άλλο, τον αλητήριο… Εκείνο τον ψηλό, τον Μίκη. Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς τού λέγαμε αλλά πού να το πιάσει το υπονοούμενο, το μορμολύκειο στα 90…φεύγα. Αυτός νόμιζε πως έκανε καντάδα στην Κατερίνα και τη Ζωή, στο Αντιγονάκι και τη Ζηνοβία που είχε γνωρίσει όταν έγινε επικεφαλής στη νεολαία Λαμπράκη. Ή στην άλλη τη Μαργαρίτα, τη Μαργαρώ, που δεν ξέρει ούτε η μάνα της ποια είναι… Σιγά τη διάσημη… Ούτε Παππάς είναι, ούτε Σκουρλέτης, ούτε Πολάκης… Σιγά μην είναι η Μενεγάκη… Αμ το άλλο, κυρ-Μανώλη μου; Τον έχεις ακούσει αυτόν να τραγουδά το «Κλαίει η μάνα μου στο μνήμα»; Ε, τώρα τον κλαίνε οι ρέγκες του παγκοσμιοποιημένου εθνομηδενισμού και του νέου παρακράτους, χωρίς δίκυκλα, που τον «θάψανε» κάτω από τον ήλιο τον νοητό της δικιά μας αριστεροσύνης… Ο μόνος μορφωμένος πολιτιστικά, ιστορικά, λογιστικά, τεχνολογικά, παντογνωστικά και όλα τα συναφή και ασαφή όπως ψυκτικά, τηλεοπτικά, επιστημονικά, Σανσκριτικά και τα λοιπά σε «ικά»… Ο μόνος μορφωμένος και επικοινω-μπουρδουκλωτικά κατερτισμένος είμι ηγώ. Μάλιστα, εμένα που με βλέπεις. Εγώ με τα τουίτερ μου, τα κόπι πάστε και τα πάντα μου… Όχι πού να το παινευτώ. Εγώ κι αυτό είναι γνωστόν τοις πάσι, των πάντων και παξών των Ρωσιών της Κουμουνδούρου. Διότι εγώ κρατάω όλα τα νον πέιπερ στου Μαξίμου και τα βιβλία στο μαγαζί, την μπακαλοταβέρνα η «Ελλάς». Τα κρατάω… Δεν τα κρατάω δηλαδή όλα πάνω μου γιατί κουράζομαι. Τα πάω από δω, εκεί, τ’ αφήνω. Είμαι και συνδικαλιστικά, πανεπιστημιακά μορφωμένος. Είμαι τελειόφοιτος τετάρτου αμφιθεατρικού και πεζοδρομιακού εξαμήνου. Δεκαέξι χρόνια Ανωτάτη Σχολή, κύριε Μανώλη, εμένα που με βλέπεις. Μάλιστα 16. Έτσι, 4 χρόνια το εξάμηνο σε κάθε τάξη. Δεν είμαι σαν κι αυτουνούς, κυρ-Μανώλη, εγώ που πάνε έξι μήνες, άντε ένα χρόνο, σε κάθε εξάμηνο και σου λέει τα μάθαμε όλα. Τι να μάθεις, ρε κύριε, σε ένα εξάμηνο ή σ’ ένα χρόνο; Τι να μάθεις; Μέχρι να πας, ντανγκα ντανγκ το καμπανάκι, διάλειμμα, βγαίνεις όξω. Μετά έχουμε γιορτές, Καθαροδευτέρες, έχουμε 25η Μαρτίου, πού θα προλάβεις; Ενώ εγώ 4 χρόνια εξάμηνο… Κάθομαι, πήζει το μυαλό μου και βγαίνω αμέσως, παίρνω και το χαρτί, είμαι φτυχιούχος μικροπολιτικής λογιστικής. Άσε που ξέρω προπαίδεια. Πες μαχαίρι, χρατς-χρουτς στις συντάξεις. 5Χ7=35% με την πρώτη. Ξαναπές μαχαίρι, χρουτς-χρουτς, πάλι στις συντάξεις. 3Χ6=18% με τη δεύτερη. Πες ψαλίδι, χριτς-χρατς στα μισθά. 6Χ8=48%. Πες τσεκούρι, χριτς-χριτς, στο αφορολόγητο. 7Χ6=42%. Πες νέα χαράτσια, πυξ λαξ 8Χ8=64%. Τώρα μαθαίνω το 8Χ9 για να σου πω πόσα χρόνια θα πρέπει να δουλεύεις μέχρι να βγεις στη σύνταξη. Αν σου κολλάνε ένσημα…

Τα σχόλια είναι κλειστά.