Εγώ κυρία Αυλωνίτου, με το καθεστώς είμαι…

Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα

Εχω διαρκώς μια αίσθηση που γίνεται με τον καιρό βεβαιότητα, για τη σχέση των Ελλήνων με την δημοκρατία. Θεωρώ σίγουρο πλέον, ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αντισταθούν σε κανέναν ολοκληρωτισμό, από όπου και αν προέλθει.

Η Ιστορία άλλωστε το επιβεβαιώνει. Δεν αντιστάθηκαν ποτέ, σε κανένα πραξικόπημα και σε καμία δικτατορία. Ούτε το 1925 ούτε το 1936 ούτε το 1967. Ως που να πάρουν χαμπάρι τι είχε συμβεί, το καθεστώς είχε ήδη ικανοποιήσει τους οπαδούς του και είχε διορίσει τους αντιπάλους του. Οπότε, άλλους τους κάλυψε ιδεολογικά – οι οπαδοί είναι πάντα τα κορόιδα- και τους αντιφρονούντες τους βόλεψε για να μην μιλάνε. Άλλους σε κρατικές θέσεις και άλλους σε εργολαβίες. Απέμεινε μια μερίδα ρομαντικών που αντιστέκονταν, προχωρώντας, ως συνήθως, στα σκοτεινά…

Επομένως, στη δική μας περίπτωση, δεν επρόκειτο να τεθεί ζήτημα για κάποιους που δεν θα υποστήριζαν το «καθεστώς». Στην ουσία, θα ήταν ελάχιστοι και κατά συνέπεια, δεν θα αποτελούσαν αξιόπιστο δείγμα για ιστορική καταγραφή. Σχεδόν όλοι θα είχαν συνταχθεί με ένα υποτιθέμενο σοβιετικό καθεστώς. Οπότε, όπως πολύ σωστά αποκαλύπτει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αυλωνίτου – αμειβόμενη από το υστέρημά μας εξυπακούεται- κανείς δεν είχε φόβο να σκοτωθεί!

Από την άλλη, δεν καταλαβαίνω τις αλλεπάλληλες  εκπλήξεις τόσων φιλελέδων συντρόφων, από την ημέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ αναρριχήθηκε στην εξουσία. Τόσες πτώσεις από τα σύννεφα δεν έχω ξαναδεί στο πολιτικό σύστημα. Πρώτα, έμειναν αποσβολωμένοι που ο Τσίπρας πήρε αγκαλιά τον «ευπατρίδη» Πάνο Καμμένο. Ύστερα, όταν έγινε υπουργός ο Χαικάλης. Μετά που ο Βαρουφάκης πουλούσε τρέλα. Τέλος που η Αυλωνίτου και ένα σωρό άλλοι ήρωες του ελληνικού «Ντίσνευ» μιλούν την αυθεντική γλώσσα του λαού, λέγοντας εκκωφαντικές αλήθειες. Αλήθειες που έπρεπε να τις γνωρίζουν οι πάντες αλλά έκαναν πως δεν τις πίστευαν…

Δεν κατάλαβα, που είναι το περίεργο αφελέστατε φιλελέ;  Όταν κάποιος κάνει επανάσταση, όταν παίρνει τα όπλα και εισβάλει στα ανάκτορα, πώς περιμένεις να φερθεί; Τζάμπα πήρε τα ρίσκα του, για να επιτρέψει στους «άλλους» να τον ανατρέψουν; Λογικό δεν είναι να απαιτεί από όλους  να είναι με το καθεστώς κι όποιος δεν είναι να τον τρώει το μαύρο σκοτάδι; Επανάσταση έκανε, όχι εκλογές. Εμ αν ήταν έτσι, όλοι θα κάθονταν σπίτι τους και δεν θα επέβαλαν την δικαιοσύνη στις κοινωνίες…

Τι είπε δηλαδή η κοπέλα και έπεσαν όλοι να την κατασπαράξουν; Το αυτονόητο. Αυτό ακριβώς που ίσχυε στα κομμουνιστικά καθεστώτα, για όσους ανόητους ή πονηρούς δεν ήθελαν να συμπράξουν στο χτίσιμο του παραδείσου. Και όχι μόνο για τους εξαρχής αντιφρονούντες αλλά και για τους εσωτερικούς εχθρούς του οι οποίοι δεν ήταν ικανοί για τόσες σπουδαίες αποστολές…

Οι αυταπάτες πάντως, δεν είναι προνόμιο του Αλέξη αλλά και όλων ημών. Που επειδή μας λένε διάφορες μπούρδες περί κληρονομικής δημοκρατίας – εδώ γεννήθηκε κτλ- τα πιστεύουμε. Ευτυχώς υπάρχουν λαϊκοί αντιπρόσωποι που δεν μασάνε τα λόγια τους. Όπως επίσης, ευτυχώς υπάρχουν και οι ψηφοφόροι τους που κατανοούν στο ακέραιο αυτές τις αλήθειες.

Μπράβο στην γοητευτική και γενναία κ. Αυλωνίτου. Από μένα πάντως, φόβο δεν έχει κανέναν. Πρώτος και καλύτερος θα ήμουνα με το «καθεστώς» της. Δεν τρελάθηκα να κάνω επανάσταση κι αν επιβιώσω, μετά να θέλω να σκοτώσω όσους δεν είναι με το δικό μου «καθεστώς». Σιχαίνομαι τα αίματα και βαριέμαι τις συνομωσίες. Όποιος πρόλαβε την επανάσταση, πρόλαβε. Για να την έκανε δίκιο θα είχε….

 

 

ΠΗΓΗ: liberal.gr