Ευκαιρίες για γύπες, όχι για επενδυτές

Του Βασίλη Στεφανακίδη

Σιγά μη χρειαζόμαστε τις εκθέσεις και αναλύσεις διεθνών οργανισμών, για να μάθουμε πως δεν είναι στραβός ο γιαλός της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Τα βλέπουμε και τα βιώνουμε καθημερινά και πολύ πριν από εμάς, τα ξέρουν και οι  ξένοι επενδυτές και γι αυτό δεν ακουμπούν Ελλάδα, όσες διαβεβαιώσεις κι αν εισπράττουν από την κυβέρνηση. Δεν αρέσουμε για συγκεκριμένους λόγους και το χειρότερο είναι πως παρά τις συνεχείς επισημάνσεις, δεν κάνουμε τίποτα για να βελτιωθούμε.

Τι μας είπε λοιπόν η τελευταία έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας; Πως η Ελλάδα  κατρακύλησε άλλες 6 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη της ανταγωνιστικότητας κάτω από Αλβανία, Σκόπια,Βουλγαρία κλπ λόγω… υψηλών φόρων και γραφειοκρατίας.

Δηλαδή όταν μια επιχείρηση στην Ελλάδα πληρώνει το 51,7% των κερδών της σε φόρους και εισφορές έναντι 40% που είναι ο μέσος όρος  στις αναπτυγμένες χώρες του ΟΟΣΑ, πείτε μου με ποιο αντιστάθμισμα μπορεί να γοητευτεί από την Ελλάδα ένας υποψήφιος επενδυτής. Καλή η ομορφιά ,το κλίμα και η ιστορία  της χώρας μας αλλά αυτά δεν αρκούν για να ισοφαρίσουν τον τελικό λογαριασμό, γιατί στο επιχειρείν δυστυχώς για εμάς, ο καταλυτικός παράγοντας είναι το κέρδος και όχι η φιλανθρωπία. Φιλανθρωπία κάνουν ιδρύματα και οργανώσεις. Οι επιχειρήσεις ασχολούνται με την κοινωνική ευθύνη μόνο εάν και όταν καταφέρουν να βγάλουν ένα λογικό κέρδος για τους μετόχους τους.

Περιττεύει η αναφορά  στη γραφειοκρατία από την έκδοση μιας άδειας λειτουργίας μέχρι την πληρωμή φόρων και εισφορών, η  δεκαετία και πλέον για να τελεσιδικήσει  μια προσφυγή στα δικαστήρια, ο χρόνος επιστροφής φόρων από το δημόσιο, ο χρόνος πτώχευσης μιας επιχείρησης και το ποσοστό που τελικά παίρνουν πίσω οι πιστωτές.

Όλα αυτά τα μαθαίνει  κανείς από τη στιγμή που αποφασίσει να επενδύσει στη χώρα, όπως μαθαίνει από πρώτο  χέρι τότε και για τα απαιτούμενα γρηγορόσημα και τις αδιαφανείς διαδικασίες κάτω από το τραπέζι.

Είπαμε όμως πως αυτά έπονται. Γιατί το καθοριστικό για την απόφαση επένδυσης  είναι το φορολογικό περιβάλλον. Αν κοπείς εκεί  τότε δεν χρειάζεται να υποστείς τα επόμενα.
Εσχάτως ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και τα στελέχη του, ανακάλυψαν τις αγορές και τις επενδύσεις  κι όπου σταθούν κι όπου βρεθούν  διαφημίζουν την Ελλάδα ως επενδυτικό παράδεισο. Εις ώτα μη ακουόντων όμως ,όπως τουλάχιστον δείχνουν τα νούμερα με τις πραγματικές επενδύσεις και όχι τις αναγκαστικές ιδιωτικοποιήσεις ,τις οποίες μας έχουν επιβάλλει οι δανειστές.

Αντί λοιπόν να σκεφτούν στην κυβέρνηση και να βρουν τρόπους να μειώσουν τη φορολογία και τη γραφειοκρατία , δεν κάνουν τίποτα άλλο, με την πρώτη δυσκολία να φορτώνουν με νέες φορολογικές υποχρεώσεις επιχειρήσεις και πολίτες.

Κι όσο για τη γραφειοκρατία; Αυτοί που έφθασαν να υποχρεώνουν τους  επιβάτες των μέσων μαζικής μεταφοράς να φτιάχνουν ολόκληρο φάκελλο  με δικαιολογητικά, για την έκδοση…ηλεκτρονικού εισιτηρίου,  τους έχετε ικανούς να περιορίσουν τη χαρτούρα και τα πιστοποιητικά για  αδειοδότηση επιχείρησης ή μιας απλής μεταβίβασης ακινήτου;
Χαμένοι όλοι μας από χέρι, όσο η λογική τους είναι να  ρίχνουν απλά τυράκι στην κομματική τους φάκα.

Εξ ου και το νέο αφήγημα ( ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε) για το κοινωνικό μέρισμα που θέλουν να μοιράσουν  στον ευάλωτο πληθυσμό της χώρας, από το πλεόνασμα που φαίνεται να προκύπτει στον προϋπολογισμό.  Ένα υπερ-πλεόνασμα που θα προέλθει  κι εφέτος από την αντιπαραγωγική, αντιαναπτυξιακή και εντελώς αδικαιολόγητη υπερ-φολόγηση και περικοπές κοινωνικών επιδομάτων  από το ΕΚΑΣ ως το πετρέλαιο θέρμανσης.

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr