Εχθρός μας είναι η φτώχεια

Του Σταμάτη Μαλέλη

Η εικόνα της κοινωνίας μας σοκάρει. Η φτώχεια εξαπλώνεται σαν επιδημία. Η ελπίδα , που θα ήταν και το μόνο φάρμακο για επιβίωση ,σβήνει.

Οποιος δεν είναι ιδρυματικός και δεν ζει στον μικρόκοσμο του, όποιος δεν είναι πολιτικός εγκάθετος και βλέπει πέρα από τα κομματικά μυωπικά γυαλιά , σίγουρα θα απελπίζεται.
Οι συντάξεις , τις επόμενες μέρες μειώνονται και άλλο. Το ΕΚΑΣ που έδινε κουράγιο σε μια φτωχή οικογένεια συνταξιούχων εξανεμίζεται. Εκατοντάδες χιλιάδες θα δουν τις συντάξεις τους να μειώνονται και άλλο. Η πραγματική ανεργία μεγαλώνει. Οι εργαζόμενοι λιγοστεύουν. Και όσοι βρίσκουν δουλειά παίρνουν τα μισά χρήματα, στην καλύτερη περίπτωση, από ότι έπαιρναν πριν από λίγα χρόνια. Οσο για τους νέους…άλλοι μια χαμένη γενιά.

Σε ένα μήνα η κυβέρνηση της Αριστεράς θα κλείσει τρία ολόκληρα χρόνια. Θα κληθεί να πεί τι έκανε. Όχι ως κυβέρνηση διαχείρησης αλλά ως ανατρεπτική κυβέρνηση. Τι θα πεί λοιπόν στον απελπισμένο άνεργο. Στον παλιό συνταξιούχο που κυριολεκτικά πεινάει. Τι θα πεί στο νεοσυνταξιούχο , ο οποίος όταν και εάν πάρει σύνταξη θα είναι η μισή από ότι θα  έπαιρνε μερικά χρόνια πρίν? Τι θα πεί μήπως ότι χτύπησε την διαπλοκή?Ποιός θα την πιστέψει. Είναι πιο δυνατή από ποτέ. Μήπως θα πεί ότι χτύπησε τους ολιγάρχες? Πέρασε και δεν άγγιξε.

Δυστυχώς τους φοβήθηκε και τους χάρισε το ηθικό της πλεονέκτημα
Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτός είναι ο πραγματικός απολογισμός. Γίνεται με μία και μόνο λέξη.
Φτώχεια. Πάνω  στην οποία σπεκουλάρει , χωρίς καμία συγκεκριμένη στρατηγική η Νέα Δημοκρατία. Οι δηλώσεις είμαστε με τους φτωχούς και τους μεσαίους η την ακούς και γελάς η θυμώνεις με τον παλαιοκομματισμό της. Δηλαδή πως ακριβώς ένα νεοφιλεύθερο σύστημα που βασικό του στοιχείο έχει τις μειώσεις των μισθών και την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς θα βοηθήσει αυτές τις τάξεις? Γιατί εγώ νομίζω ότι ότι οι φτωχοί θα γίνουν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι?

Τα νέα στοιχεία της Eurostat σοκάρουν. Το 37,5 των παιδιών έως 17 ετών στην Ελλάδα κινδυνεύει από φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό.

Χρειάζεται επειγόντος ένα κίνημα κατά της φτώχειας. Η κυβέρνηση στέκεται ανήμπορη να υλοποιήσει μια διαφορετική στρατηγική και το αντίπαλο δέος απλώς περιμένει δικαίωση της πολιτικής που πράγματι οδήγησε σε κατάρρευση τη χώρα. Δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι η χώρα αναπτύχθηκε μετά την μεταπολίτευση. Η παλίρροια της Ευρώπης σήκωσε και την Ελλάδα.

Όμως δεν αρκούσε. Πελατειακό σύστημα , διαφθορά και ολιγαρχία μας έφεραν και πάλι εκεί που ξεκινήσαμε.

Τώρα η φτώχεια σαν φάντασμα πλανιέται πάνω από τη χώρα. Σε λίγο οι στρατιές των νεόπτωχων και των απελπισμένων θα κατακλύσει τους δρόμους και τις πλατείες
Χρειάζεται λοιπόν ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την επιβίωση και κυριολεκτώ. Δεν παίζω με τις λέξεις. Η αριστερά αυτή φαίνεται να χάνει. Ας πολεμήσουμε όμως. Προοδευτικά και Αριστερά. Για αυτό συνέχεια γράφω ότι η κεντροαριστερά πρέπει να κοιτάζει αριστερά.

Αυτό που δεν κατάλαβαν οι κακοπροαίρετοι , είναι ότι δεν εννοώ σε καμιά περίπτωση «να πάμε στον ΣΥΡΙΖΑ» αλλά ν αρχίσουμε έναν διάλογο για μια ηγεμονεύουσα κεντροαριστερά. Η φτώχεια δεν μπορεί να νικηθεί  ούτε με δεξιές λοξοματιές  αλλά ούτε και με όνειρα για αυριανές υπουργοποιήσεις. Πρέπει να αρχίσουμε ν μιλάμε! Να μιλάμε για την Αριστερά μας.

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr