Δεν είμαστε γραμμόφωνα

Του Χρήστου Χωμενίδη 

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν δύο κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα. Αμφότερα πιστεύουν και έμπρακτα υποστηρίζουν την ελεύθερη οικονομία, με διαφάνεια εντούτοις, με αυστηρούς κανόνες εναντίον της διαπλοκής και του παρασιτισμού. Αμφότερα προάγουν καινοτόμες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Αμφότερα διαθέτουν την ευαισθησία -αλλά και την ευφυΐα- να προστατεύουν τις πιό ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, να μην αφήνουν κανέναν να βυθίζεται στην ακραία φτώχεια, η οποία συνεπάγεται περιθωριοποίηση, δυστυχία, επιθετικό μίσος. Αμφότερα ομνύουν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.

Ας υποθέσουμε ότι από τα παραπάνω κόμματα, το ένα επιδεικνύει αυξημένο ενδιαφέρον απέναντι στις παρεκκλίνουσες από τον μέσο όρο μειονότητες. Δείχνει να νοιάζεται ειλικρινά για τους ομοφυλόφιλους, οι οποίοι λαχταρούν -με όλο τους το δίκιο- η επιλογή συντρόφου ζωής να παράγει νομικά αποτελέσματα. Για όσους νοιώθουν την ψυχή τους παγιδευμένη σε ένα ανατομικό φύλο ξένο προς την ίδια. Για όσους υποφέρουν από εξαιρετικά επώδυνες ασθένειες και μόνο η λήψη κάνναβης θα μπορούσε να τους μετριάσει τον πόνο…

Το κόμμα αυτό εισηγείται στη Βουλή νομοθετήματα, τα οποία λύνουν τα παραπάνω φλέγοντα -για λίγους έστω- ζητήματα, εναρμονίζοντας τη χώρα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Και το αντίπαλο κόμμα εξουσίας αντιδρά με σκεπτικισμό και κυρίως με γκρίνια. Προβάλλει έναν ορυμαγδό βάσιμων αλλά και αβάσιμων ενστάσεων, απορρίπτει τελικά τις προτεινόμενες αλλαγές ή διασπάται κατά την ψηφοφορία, με την πιό συντηρητική μερίδα του να καταντάει γραφική, υπερασπιζόμενη ένα εξαιρετικά παρωχημένο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»;

Εσείς ποιό από τα δύο κόμματα θα υποστηρίζατε; Η πλειονότητα των πολιτών, κυρίως δε οι κάτω των σαράντα, ποιό κόμμα θα χαρακτήριζαν «προοδευτικό» και ποιό «αντιδραστικό»; Για να μη μιλήσουμε για τους έφηβους που θα προσέλθουν για πρώτη φορά, στις επόμενες εκλογές, στις κάλπες…

Ο Σύριζα κατά το τελευταίο διάστημα αποσκοπεί -και μοιάζει να το επιτυγχάνει- να φιλοτεχνήσει και να προβάλει ετούτη ακριβώς την εικόνα. Να παραγάγει και να καρπωθεί αυτό το αποτέλεσμα.

Αφού παρά τρίχα να προκαλέσει ανεπανόρθωτη καταστροφή στην πατρίδα κατά την περίοδο Βαρουφάκη. Αφού αυτοπαγιδεύτηκε στον ιστό του τρίτου μνημονίου και δέσμευσε τη δημόσια περιουσία για έναν αιώνα. Αφού αποτυγχάνει παταγωδώς να βελτιώσει την καθημερινότητα των Ελλήνων – τους έχει αντιθέτως αλαλιάσει στους φόρους… Ενδύεται αίφνης τον μανδύα του κοινωνικού φιλελευθερισμού! Μεταλλάσσεται, προσχηματικά μεν – πειστικά δε για μια κρίσιμη κατηγορία ψηφοφόρων, σε κόμμα ανοικτών οριζόντων. Σε μια μεσογειακή -δήθεν- παραλλαγή της σκανδιναβικής σοσιαλδημοκρατίας.

Ο πρωθυπουργός αρχίζει να επισκέπτεται εργοστάσια και να υμνεί τη νέα επιχειρηματικότητα. Τα φίλια ΜΜΕ προβάλλουν τις φωτογραφίες του πλάι στον Πρόεδρο Μακρόν ως απόδειξη ότι οι δύο ηγέτες διαπνέονται από κοινά ιδανικά. Το επιτελείο του Μαξίμου καταφέρνει να ανατρέψει την ατζέντα της επικαιρότητας: Ενώ θα έπρεπε στην ειδησεογραφία να κυριαρχεί η παρέκκλιση από τους δημοσιονομικούς στόχους, η τρίτη αξιολόγηση, τα γραφειοκρατικά ή άλλα προσκόμματα που καθυστερούν την επένδυση στο Ελληνικό, η κοινή γνώμη τσακώνεται για το εάν ο επαναπροσδιορισμός φύλου δέον όπως επιτραπεί στην ηλικία των δεκαπέντε ή των δεκαοχτώ. Και μη τυχόν το νομοσχέδιο για την κάνναβη απειλεί να μάς κάνει όλους χασικλήδες! Στη Βουλή, το «φιλοευρωπαϊκό τόξο» αδυνατεί να συμφωνήσει σε μια κοινή στάση ενώ ο Σύριζα -δια κορυφαίου στελέχους του- έχει το θράσσος να επαινέσει το «Ποτάμι», το «Ποτάμι» που με τέτοιο μένος συκοφαντούσε από τη μέρα της ίδρυσής του.

Τι θα έκανα εγώ στη θέση της αντιπολίτευσης;

«Τα ζητήματα που θέτετε επί τάπητος» θα απευθυνόμουν στα κυβερνητικά έδρανα «είναι τόσο λεπτά, τόσο ευαίσθητα, ώστε αυτόχρημα υπερβαίνουν την πολιτική σύγκρουση. Οι βουλευτές εξάλλου, ένθεν και ένθεν, στερούνται της επιστημονικής εξειδίκευσης που απαιτείται για να διαμορφώσουν και για να υποστηρίξουν σοβαρή άποψη. Δεν υπάρχει θλιβερότερο θέαμα από κάποιον που τοποθετείται δημόσια στηριζόμενος σε σκόρπιες πληροφορίες, έωλες προκαταλήψεις, αστήρικτες εντυπώσεις… Ας αναθέσει η εθνική αντιπροσωπεία σε μια υπερκομματική επιτροπή επαϊόντων τη σύνταξη εμπεριστατωμένης εισήγησης. Κι ας δεσμευθεί προκαταβολικά ότι θα την επικυρώσει, θα την κάνει νόμο.

Μην τρέφετε ωστόσο, κύριε Τσίπρα, την αυταπάτη ότι οι επιδείξεις δωρεάν ευαισθησίας προς τις κοινωνικές μειονότητες ισοσκελίζουν έστω και κατ’ ελάχιστον τα καταστροφικά αποτελέσματα της εν γένει πολιτική σας. Είτε ετεροφυλόφιλοι είτε ομοφυλόφυλοι, οι πολίτες στραγγαλίζονται από τη φορολογία. Είτε αισθάνεται κανείς καλά μέσα στα ρούχα του είτε όχι, εάν είναι άνεργος δεν βλέπει ελπίδα. Ακόμα δε και αν απελευθερωθεί η ιατρική χρήση κάνναβης, η κατάσταση σε πλείστα όσα νοσοκομεία θα παραμείνει οικτρή.

Υποδύεσθε εσχάτως τους φίλους της καινοτομίας και της αγοράς. Η προνομιακή όμως μεταχείριση των εκλεκτών σας συντεχνιών φαλκιδεύει διαχρονικά κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια. Η σπουδή σας εξάλλου να φτιάξετε τα καινούργια, τα δικά σας «τζάκια» αποδεικνύει τα αληθινά αισθήματα σας απέναντι στη διαπλοκή. Η εξωτερική σας πολιτική απέναντι στην Ευρώπη, στην Αμερική και στα γειτονικά μας κράτη χαρακτηρίζεται παγίως από λεονταρισμούς στα λόγια και οσφυοκαμψία στην πράξη. Πειθήνιοι εντολοδόχοι των δανειστών απομυζάτε τον ελληνικό λαό προκειμένου να ευημερήσουν οι αριθμοί. Και οι αριθμοί εντούτοις δυστυχούν…

Η μόνη αναμφισβήτητη ικανότητά σας είναι το διαρκές θόλωμα των νερών. Οι επικοινωνιακοί αντιπερισπασμοί. Διαθέτετε ομολογουμένως ένα ανεξάντλητο οπλοστάσιο από πυροτεχνήματα που τα εκτοξεύετε όποτε η κατάσταση για εσάς ζορίζει. Το καλοκαίρι ήταν η κλήρωση για τους προέφηβους σημαιοφόρους και οι σαγιονάρες του κυρίου Κατρούγκαλου. Με τα πρωτοβρόχια σοβαρευτήκατε – εγκύψατε στον αναπροσδιορισμό του φύλου. Ποιός ξέρει εάν τον χειμώνα που έρχεται δεν θα αποπειραθείτε να ξανανοίξετε ζήτημα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από τον λαό ή επιστροφής στο Ιουλιανό Ημερολόγιο – γιατί όχι;- ο κυβερνητιικός εταίρος σας εξάλλου διατηρεί προνομιακές σχέσεις με τους παλαιοημερολογίτες…

«Δεν είμαι γραμμόφωνο, να μου βάζουν άλλοι τις πλάκες κι εγώ να τις παίζω!» λέει η Μελίνα Μερκούρη στη «Στέλλα». Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους Έλληνες και για τη Βουλή τους. Δεν είναι γραμμόφωνα. Να βάζετε εσείς τις πλάκες…»

* Ο κ. Χρήστος Χωμενίδης είναι συγγραφέας

 

 

 

ΠΗΓΗ: capital.gr