Δέκα υποψήφιοι στρατηγοί, ένα το στράτευμα, το ΠΑΣΟΚ

Του Γιάννη Σιδέρη

Ευτυχώς, παρήλθεν ο χρόνος, ένας μήνας απομένει ως τις εκλογές ανάδειξης αρχηγού στην Κεντροαριστερά, στις 12 Νοέμβρη (ή του προοδευτικού Κέντρου, όπως θα ήθελαν τινές εκ των υποψηφίων). Ευτυχώς, γιατί το απελθόν διάστημα συνέβαλε μάλλον στον περαιτέρω διχασμό, την απογοήτευση, την στέρεψη του αρχικού ενδιαφέροντος των πολιτών, που προς στιγμήν είχαν αναβλέψει.

Με το εναρκτήριο λάκτισμα, άρχισε και το συνεχές πινγκ πονγκ περί του αν θα ψηφίσουν και οι αδιάφοροι του καναπέ, και οι χαβαλέδες της ανίας, ακόμη και οι ενδεχόμενοι εντεταλμένοι άλλων κομμάτων, διαμάχη που προσέδωσε μια γκροτέσκα νότα μη σοβαρότητας στο όλο εγχείρημα. Ξέχασαν κάποιοι υποψήφιοι ότι ο κόσμος του οποίου εποφθαλμιούσαν την – ή κατά το πιο ευγενικό, ευελπιστούσαν στην – ψήφο δεν ήταν Tabula Rasa. Ήταν ένας κόσμος που είχε πίσω του «αγώνες», εκλογικές μάχες, μνήμες συγκεντρώσεων, ενθουσιασμούς  συνθημάτων, αγωνία εκλογικών αποτελεσμάτων, μεθέξεις εκλογικών νικών και πίκρες εκλογικών πανωλεθριών – όλα αυτά που αποτελούσαν το πολιτικό του σύμπαν.

Και ο κόσμος αυτός ουσιαστικά ήταν όσος είχε απομείνει στο ΠΑΣΟΚ, πράγμα που δεν το προσμέτρησαν κάποιοι εκ των υποψηφίων, που πάντα – και κυρίως οι κύκλοι τους – είχαν μια περιφρονητική στάση απέναντι του. Διαβάσαμε ιερεμιάδες κατά των σκοτεινών κομματικών μηχανισμών – ούτε στα αρχεία της CIA και της KGB να αναφέρονταν – ενώ έφτασαν στο σημείο να εξαπολύουν μύδρους κατά των εκλεγμένων ηγετών τους, αποκαλώντας τους «δικτατορίσκους».

Παράλληλα, άρχισε μια –συριζαίκης επιθετικότητας – στοχοποίηση πολιτικών στελεχών, από ανθρώπους νέας κοπής, φιλελεύθερους, κοσμοπολίτες, μορφωμένους, που δεν είχαν περάσει ούτε απέξω από κομματικούς μηχανισμούς, γεγονός που το αναδείκνυαν υπερηφάνως στα social media, αλλά σε αντίφαση με τον πρωτινό εαυτό τους, τώρα ενδιαφέρονταν να εμπλακούν στην ανάδειξη πολιτικού αρχηγού –δηλαδή στα κομματικά που σιχαίνονταν!

CUT: Εξηγούμε ότι αναφερόμαστε σε νοοτροπίες και συμπεριφορές, και όχι σε ονόματα. Αυτά, μετά την εκλογή αρχηγού.  Αλλά επειδή λίγους θα πείσουμε ότι αυτό το κείμενο δεν είναι έμμεσα υπέρ της Φώφης, εξηγούμε περισσότερο: Η Φώφη σε αυτή την προεκλογική περίοδο τα πάει καλά ως συμπεριφορά. Ηγετική, χωρίς  πολώσεις και μικροπρέπειες. Ωστόσο, η προϊστορία της σε δημόσιες θέσεις δεν περιλαμβάνει κάτι το χαρακτηριστικό και αξιομνημόνευτο. Αν το – πολιτικώς – «ασχημόπαπο» έγινε κύκνος, ας το αποδείξει.

Πάντως με την συμπεριφορά κάποιων υποψηφίων και των υποστηρικτών τους, απομάκρυναν εν δυνάμει ψηφοφόρους τους. Δεν χρειάζεται καμιά inside πληροφόρηση για τον ισχυρισμό. Μια ματιά στο διαδίκτυο αρκεί για να συλλέξει κάποιος  εκφράσεις θυμού, από την βασική εκλογική  δύναμη της ΚΑ, που είναι το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ. Σε αυτούς τους ανθρώπους λένε ότι οι αρχηγοί που εκλέξατε  είναι δικτατορίσκοι -άρα και σεις, είστε ή αφελείς ή συνειδητοί ψηφοφόροι δικτατορίσκων!

Μια άλλου είδους παρεμβατικότητα εκδηλώθηκε και προχθές, με αφορμή την ψηφοφορία για την ταυτότητα φύλου. Ένας εκ των υποψηφίων επιτέθηκε στην κα Γεννηματά (την αναφέρουμε ονομαστικά εδώ ως αρχηγό κοινοβουλευτικού κόμματος), για τη θέση που πήρε, τη στιγμή που έτερος υποψήφιος, αρχηγός και αυτός, ο κ. Θεοδωράκης, πήρε διαφορετική θέση και υπερψήφισε. Αυτά όμως αφορούσαν τις θέσεις και την στρατηγική υπαρχόντων κομμάτων. Τι δουλειά είχε ένας εκ των υποψηφίων να παρέμβει επιθετικά και καταδικαστικά –ως υποψήφιος, όχι ως πολίτης – στις επιλογές κόμματος του οποίου δεν είναι καν μέλος και ούτε φιλοδοξεί να γίνει πρόεδρος υπό την παρούσα του μορφή; (το ίδιο θα λέγαμε και για παρόμοια κριτική υποψηφίου προς τον κ. Θεοδωράκη).

Κατά την ταπεινή μας γνώμη, θεωρούμε ότι το εγχείρημα της Κεντροαριστεράς δεν θα τελεσφορήσει γιατί οι αποκλίσεις απόψεων μεταξύ των υποψηφίων, δεν είναι μεν μεγάλες, αλλά αυτές που υπάρχουν είναι καθοριστικές. Να επισημάνουμε και το θυμό ενός τμήματος της βάσης για τη συμπεριφορά κάποιων εκ των υποψηφίων, που προδικάζει ότι αν βγουν αυτοί αρχηγοί, αρκετοί από τη βάση θα πάνε στον καναπέ τους.

Ο,τι και να γίνει πάντως, τουλάχιστον σε ένα μήνα θα σταματήσει αυτή η κακοφορμισμένη απολίτικη περίοδος που μετέτρεψε σε λαβύρινθο τα διαδικαστικά της εκλογής (πότε με την ελεύθερη ψήφο, πότε με την αλλαγή ημερομηνιών), και θα αρχίσει να παράγεται πολιτικός λόγος. Το χρειάζεται η τελματωμένη πολιτική μας ζωή.

 

 

ΠΗΓΗ: liberal.gr