Χάνει και το επικοινωνιακό «asset» του Macron

Του Γιάννη Σιδέρη

Μια αλυσίδα ατυχιών! Όλα τα διεθνή «assets» του πρωθυπουργού, γρήγορα χάνονται, σβήνει η λάμψη τους, και ουδέν προσφέρουν στην ανάγκη καλλωπισμού, του διεθνούς του προφίλ. Από τον Pablo Iglesias των Ποδέμος, που οι δυο τους θα γίνονταν η πρώτη σπίθα για να αρχίσει η ανατροπή της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης, από τους ατυχήσαντες Renzi και Ολαντρέου, που μαζί θα όρθωναν το ανάστημά τους απέναντι στη γερμανοκρατία της ΕΕ, από τον Martin Schulz, που θα κατατρόπωνε τους Merkel και Schaeuble, θα κέρδιζε τις εκλογές και θα μας χάριζε μέρος του χρέους, ως τον Emmanuel Macron και την καταποντισμένη δημοτικότητά του.

Φυσικά δεν αναφερόμαστε στην αναγκαία προσπάθεια των εκάστοτε ελλήνων ηγετών – και του κ. Τσίπρα – να συνάπτουν και να ενισχύουν τις διεθνείς σχέσεις τους, επ’ ωφελεία της χώρας μας, με βασικούς παίκτες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, και άλλους ηγέτες παγκόσμιας επιρροής. Αναφερόμαστε στην υστερόβουλη προσπάθεια της κυβέρνησης να εντάξει τις σχέσεις αυτές στην προπαγανδιστική της ατζέντα ως μοναδικής αξίας, κυβερνητικές επιτυχίες.

Απέλπιδα προσπάθεια και αλυσιτελής. Όταν μια κυβέρνηση δεν δημιουργεί προϋποθέσεις οικονομικής ευρωστίας η ίδια, ουδείς θα την συνδράμει και ουδείς θα της χαρίσει τα χρήματά του.

Χθες είχαμε ένα εμβληματικό παράδειγμα της λανθασμένης αντίληψης της πραγματικότητας που διέπει την κυβέρνηση. Παλαιότερα γινόταν «σημαντική είδηση» κάθε δήλωση ξένης προσωπικότητας, η οποία αναφερόταν στις προσπάθειες του ελληνικού λαού, στην ανάγκη μείωσης του χρέους, αλλά και οικονομικής συνδρομής, εκ μέρους της Ε.Ε., για την ανάπτυξη της χώρας μας. Ειδικά δε, εάν αυτή εμπεριείχε και υποψία αντιγερμανικής αιχμής, το εκλαμβάναμε ως απόδειξη των «δικαίων αιτημάτων μας». Αυτό συνέβαινε ενίοτε και με τις δηλώσεις του «φίλου της Ελλάδας» Juncker.

Πως όμως να σε βοηθήσει – ως παράδειγμα – ο Juncker, τι περαιτέρω προσπάθειες να κάνει κόντρα στις προθέσεις του κάθε Schaeuble και της κάθε Merkel, όταν εσύ ο ίδιος αποδεικνύεσαι παντελώς ακατάλληλος να τροχοδρομήσεις την ανάπτυξη στη χώρα;

Ήταν απόδειξη και επικύρωση της κακοδαιμονίας μας, η αδιανόητη δήλωση του πρωθυπουργικού μέντορα, και εκ των συντονιστών του κυβερνητικού έργου, Αλ. Φλαμπουράρη χθες στον ΣΚΑΙ, και η οποία δικαίως έγινε viral στα social media. «Δεν απορροφήσαμε – είπε – το πακέτο Juncker, γιατί έχει μια τρομακτική διαδικασία. Για παράδειγμα, δεν καταθέτεις θέλω να φτιάξω ελικοδρόμια, πρέπει να καταθέσεις business plan, τι θα κάνεις, πως θα το κάνεις, και θέλει, για να σου εγκρίνει το έργο, στο ισοζύγιο έσοδα έξοδα να είναι «Συν», τέτοιο «Συν» ώστε να δίνονται πίσω τα χρήματα, όπως γίνεται και με το δάνειο»!

Αυτή ήταν η κουλτούρα τους – και του λαού βέβαια, γιατί έτσι τον έμαθαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, και όχι μόνο ο Αντρέας, όπως έχει στοχοποιηθεί. Δώστε μας λεφτά, να τα ξοδέψουμε όπου θέλουμε και λογαριασμό δεν θα σας δώσουμε. Αυτή τη νοοτροπία απέπνεε και ο Τσίπρας προ των εκλογών του ’15, που θα απαιτούσε από τη Merkel να μας χαρίσει τα δάνεια γιατί έχει νωπή λαϊκή εντολή, και η Merkel θα υπάκουε!

Και φυσικά ο λαός το πίστεψε, γιατί αυτό γνώριζε ως πραγματικότητα των σχέσεών μας με την Ευρώπη. Τόσα χρόνια οι κουτόφραγκοι έδιναν αμύθητα ποσά σε κοινοτικές επιδοτήσεις, που όπως είχε πει κάποτε ο Γιώργος Φλωρίδης, αν είχαμε όλα τα στρέμματα που δηλώνουμε, τα χωράφια μας θα ήταν… τριώροφα!

Ο Macron

Η κυβέρνηση προετοίμαζε επικοινωνιακό κρεσέντο για την έλευση Macron, που υποτίθεται θα κατέφθανε με υπερπληθή επιχειρηματική αντιπροσωπεία, για να συνάψει εμπορικές συμφωνίες (βασικά να αγοράσουν από αυτά που πουλάμε, και που ο ΣΥΡΙΖΑ κάποτε τα ονόμαζε εκποίηση του εθνικού πλούτου).

Ωστόσο, το επικοινωνιακό asset Macron δεν είναι πλέον και τόσο ισχυρό. Όχι γιατί η δημοτικότητά του καταβυθίζεται στη Γαλλία – αυτό αποτελεί εσωτερικό τους θέμα – αλλά για τα πρόσφατα εργασιακά μέτρα που ανακοίνωσε ο Γάλλος Πρόεδρος. Πως θα παρουσιαστεί ο αριστερός έλληνας πρωθυπουργός, ως ισότιμος, εγκάρδιος και συστρατευμένος συνομιλητής, ενάντια στη γερμανική ηγεμονία, με έναν Γάλλο ηγέτη, ο οποίος ήδη αποδέχτηκε την Ευρώπη «των πολλών σχημάτων» (δηλ. ταχυτήτων), κάτι που κατακεραυνώνει η ελληνική ηγεσία;

Πως θα παρουσιαστεί συμπλέων ο αριστερός Πρωθυπουργός, με έναν Πρόεδρο ο οποίος επιβάλει σαρωτικές αλλαγές στην αγορά εργασίας, με ευελιξία στις επιχειρήσεις, με μέτρα όπως τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να παρακάμπτουν τις κλαδικές και εθνικές συμβάσεις, και να συνάπτουν επιχειρησιακές, μετά από κατ’ ευθείαν διαπραγματεύσεις με τους εργαζόμενους (ούτε σε μνημόνιο να ήταν η Γαλλία!); Που απλοποιεί τη διαδικασία των απολύσεων, που διευρύνει τη δυνατότητα σύναψης συμβάσεων ορισμένου χρόνου και τη χρήση του ελαστικού ωραρίου, και άλλα, τα οποία για την πολιτική κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ, φαντάζουν απάνθρωπα και υπάνθρωπα;

Πως θα προπαγανδίσει την υποτιθέμενη συμφωνία των δύο, να αντιταχθούν στη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, τη δυσκαμψία της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και των ανελαστικών κανονισμών της αργοσάλευτης παγιωμένης δομής της;

Απλώς ο πρωθυπουργός έχασε ένα ακόμη επικοινωνιακό asset, αλλά αυτά συμβαίνουν, όταν επενδύσεις στην επικοινωνία και όχι στα bussiness plan, επειδή ο ισολογισμός εσόδων – εξόδων σου επιβάλλεται να γράφει «Συν». Και εμείς δεν ξέρουμε πώς να δημιουργούμε το «Συν»!

 

ΠΗΓΗ: liberal.gr