Ειδησεογραφικό site

Carthago delenda est, Αλεξάκο μου, Αλεξάκο μου

1.657

«Εt preterea censeo Carthago delenda est» (ελληνιστί: «Και εκτός αυτού, πιστεύω ότι η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί»)… Με αυτή τη φράση λέγεται ότι τελείωνε όλους τους λόγους του στη Σύγκλητο ο Κάτων, ο πρεσβύτερος, την εποχή που τα στρατεύματα του Αννίβα αντιπάλευαν τα ρωμαϊκά, ακόμα κι αν το θέμα της αγόρευσής του ήταν το αίτημα των αλλαντοπωλών της Λουκανίας για μείωση του φόρου επιτηδεύματος.
Του Κούτα Μάρες

Μου ήρθε στον νου με αφορμή την εξαγγελθείσα από τον υπουργό επί της Παιδείας Γαβρόγλου πρόθεσή του να καταργήσει -προσεχώς- τα Λατινικά από τις Πανελλαδικές Εξετάσεις… Και έτσι, θεώρησα ότι θα μπορούσε να αποτελεί κάλλιστα τη μόνιμη επωδό σε αυτήν την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, που έχει εισέλθει η χώρα, και η οποία χαρακτηρίζεται από την έλλειψη ουσιαστικών επιχειρημάτων και την υιοθέτηση ενός ακραία διχαστικού (μη) πολιτικού λόγου. Ένθεν κακείθεν των «μονομάχων» (ομοίως και των φερεφώνων τους) με προεξάρχοντα τον νυν πρωθυπουργό αλλά και με όλους τους άλλους επίδοξους κατακτητές του Μαξίμου να τον ανταγωνίζονται… Με τα ίδια και επί τα αυτά…
Είναι η λατινική εκδοχή του «ή αυτοί ή εμείς» που είχε εκστομίσει ο κυβερνήτης Αλέξης (Αλεξάκος από τούδε και μέχρι το τέλος του παρόντος κείμενου, θα καταλάβετε γιατί) τέτοια εποχή, την παραμονή των δεύτερων εκλογών του (κατ’ ευφημισμόν) σωτηρίου έτους 2015…
Καίγεται, ας πούμε, το Μάτι και έχουμε εκατόμβη νεκρών; Στο «διά ταύτα» όλων ένα «Εt preterea censeo Carthago delenda est» θα ακούσεις. (Όπου στη θέση της «Καρχηδόνας» βάζει εις έκαστος το όνομα του αντιπάλου του).
-Έχουμε τη «Συμφωνία των Πρεσπών»; Το ίδιο.
-Μας προκαλούν οι Τούρκοι; Επίσης.
-Αποφυλακίζεται ο Φλώρος; Μία από τα ίδια.
-Κάνει μήνυση ο Βαξεβάνης στη Ζαχαράκη και ζητάει να συλληφθεί και να δικαστεί με την αυτόφωρη διαδικασία; Το «τροπάρι» δεν αλλάζει: «Εt preterea censeo Carthago delenda est». Όθεν μεθερμηνευόμενο: «Και εκτός αυτού, πιστεύω ότι η Καρχηδόνα -ο πολιτικός “οχτρός” δηλαδή- πρέπει να καταστραφεί».
Μια λέξη, επίσης, που μου «καρφώθηκε» στο μυαλό (πάλι με αφορμή την εξαγγελθείσα πρόθεση περί του μαθήματος των Λατινικών), είναι η περίφημη λέξη «sic». Πρόκειται για τροπικό επίρρημα και σημαίνει έτσι (ούτως).
Ως γνωστόν, χρησιμοποιείται συχνά μέσα σε παρένθεση όταν μεταφέρεται κείμενο ή λόγος τρίτου για να τονίσει ότι η μεταφορά είναι πιστή. Χρησιμοποιείται για ιδιαιτερότητες ή λάθη, γλωσσικά ή νοηματικά, του πρωτοτύπου προκειμένου να τονιστεί ότι τα λάθη ή οι ιδιαιτερότητες προέρχονται από τον αρχικό συγγραφέα και όχι από αυτόν που τα αναπαράγει. Συχνά χρησιμοποιείται ειρωνικά όταν πρόκειται για ιδιαιτερότητα που ο αναμεταδίδων θεωρεί λάθος (π.χ. ανορθογραφία) για να επιστήσει την προσοχή του αναγνώστη στο λάθος. Για επίταση της ειρωνείας μπορεί να συνοδεύεται και από θαυμαστικό (sic!). Πολλές φορές όμως χρησιμοποιείται χωρίς αξιολογικό χρωματισμό, ιδιαίτερα κατά την αναπαραγωγή λογοτεχνικών κειμένων ή κειμένων με παλαιά ορθογραφία για να διαλύσει τυχόν αμφιβολίες του αναγνώστη αν πρόκειται για αβλεψία του αντιγράφοντος ή για ιδιαιτερότητα του πρωτοτύπου. Καμιά φορά χρησιμοποιείται λανθασμένα ως σημείο ειρωνείας για απόψεις τρίτου ακόμα κι όταν δεν αφορά πιστή μεταφορά άλλου κειμένου.
Ακούς, για παράδειγμα, τον Αλεξάκο να λέει: «Βρίσκοµαι απέναντί σας για να πω αλήθειες (sic!) και να δεσµευτώ (sic!) απέναντί στον ελληνικό λαό…». Ε; Τα θέλει ή δεν τα θέλει τα sic o… λόγος του (με ή χωρίς να βάλεις θαυμαστικό); Καθένα τους αξίζει όσο μια… φωτογραφία, δηλαδή όσο χίλιες λέξεις πολιτικών αναλύσεων ή σχολίων.
Κατά τα λοιπά, κατανοώ γιατί ο επί της Παιδείας «μινίστρος» Γαβρόγλου θέλει να καταργήσει τη «βάσανο» των Λατινικών. Για να προστατευτεί ο (αιώνιος -ανεύθυνος ως- έφηβος άρχων) Αλεξάκος αφού ως τελειωμένος απόφοιτος του Πολυτεχνείου δυσκολεύεται με τα φιλολογικά.
Γι’ αυτό και μπερδεύεται με όρους και έννοιες. Όπως για παράδειγμα το «erga omnes» («έναντι όλων») στο Σκοπιανό. Σου λέει γιατί να ισχύει (που δεν ισχύει) στο όνομα το σύνθετο της «Βόρειας Μακεδονίας» και να μην ισχύει στο… σκέτο «Μακεδόνας» της εθνικότητας των πΓΔΜιτών και στο επίσης σκέτο «μακεδονική» της γλώσσας τους;
Σου λέει, ακόμα, τι θέλουν να μου πουν με το «Pacta sunt servanda» (σ.σ. – δική μου: «Οι συμφωνίες είναι για να τηρούνται», σημαίνει μεταφρασμένο) όταν αφήνω να εννοηθεί πως θα… ξεψηφίσω τα περί μείωσης του αφορολογήτου στα 5.500 ευρώ και της «προσωπικής διαφοράς» των συντάξεων.
Γι’ αυτό -στο πλαίσιο αυτό της μη… κατανόησης- δεν έχει πει ούτε ένα «mea culpa». Ποτέ και για τίποτα.
…Και κλείνω όπως άρχισα. Με το «Carthago delenda est». Παραλλάσσοντας την μπαλάντα με την οποία το έκανε να τραγουδιέται στα χείλη των Πανελλήνων, όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Φράγμα», ο Δήμος Μούτσης με τη δική του φωνή, τα λόγια και τη μελωδία, εκεί στη δεκαετία του ’80.

Δεν μασώ σαν παλιά, όσα μύρια ξανά κι αν μου τάξεις
Αλεξάκο μου, Αλεξάκο μου
Mεταξύ μας όπως βλέπεις τα περιθώρια στενεύουν
Αλεξάκο μου, Αλεξάκο μου
Το καμένο Μάτι, τα νεκρά παιδιά θυμάμαι και το ψέμα
Αλεξάκο μου, Αλεξάκο μου
και τη δικιά μου τη ζωή, δίχως νόημα, δίχως φωνή και μ’ άδειο βλέμμα
Αλεξάκο μου, Αλεξάκο μου
Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα και οι παπαγάλοι που μου χαμογελούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα με πετάξουν
και «Χαίρε, Καίσαρα μελλοθάνατε» θα μου πουν
αυτά που λες, «et preterea censeo Carthago delenda est»
Σε πιστεύω σαν των γηπέδων τις φωνές και τις παρέες
Αλεξάκο μου, Αλεξάκο μου
Ψυλλιασμένος σε κοιτάζω απλωμένες κρατώντας τις σημαίες
Αχ, Αλεξάκο μου, Αλεξάκο μου
Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα κι οι παπαγάλοι που χαμογελούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα με πετάξουν
και «Χαίρε, Καίσαρα, μελλοθάνατε» θα μου πουν
αυτά που λες, «et preterea censeo Carthago delenda est»
Σαν ζητάς να με βρεις γιατί πέφτεις θαρρείς σ’ ένα τοίχο;
Αλεξάκο μου, Αλεξάκο μου
Ποιος εμπιστεύεται φωνή παραλλαγής, του Ανδρέα ηχώ, μα δίχως ήθος
Αχ Αλεξάκο μου, Αλεξάκο μου
Πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα κι οι παπαγάλοι που χαμογελούν
πέφτει σύρμα, πέφτει σύρμα, οι ίδιοι αύριο θα με πετάξουν
και «Χαίρε, Καίσαρα, μελλοθάνατε» θα μου πουν
αυτά που λες, «et preterea censeo Carthago delenda est»
Αλλά εγώ δεν μασώ σαν παλιά, όσα μύρια ξανά κι αν μου τάξεις
Αλεξάκο μου, Αλεξάκο μου…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Προς τον Υπουργόν επί της Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου: Αν νομίζετε, εντιμότατε, ότι η καλλιέργεια μύστακος και κώμης α λα Αϊνστάιν σάς καθιστά σοφό, απατάσθε. Αλλά θα μου πείτε, όλα… τρίχες είναι σε αυτή τη ζωή, αν το καλοσκεφτείς!

Τα σχόλια είναι κλειστά.