Άπαξ ψεύτης, εσαεί ψεύτης – Ο Τσίπρας μπορεί να νοηθεί ως σύγχρονος Αλκιβιάδης

Ο μετριοπαθής ηγέτης της Αθήνας την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου Νικίας πέτυχε το 421 π.Χ. την υπογραφή συνθήκης με τη Σπάρτη. Η «Νικίειος ειρήνη» υπονομεύτηκε από τον Αλκιβιάδη που ακολουθούσε φιλοπόλεμη στρατηγική. Ο δημαγωγός Αλκιβιάδης λίγα χρόνια αργότερα έπεισε τους Αθηναίους να προχωρήσουν στη σικελική εκστρατεία. Η νηφάλια φωνή του Νικία, που αναγκάστηκε μάλιστα να ηγηθεί του εκστρατευτικού σώματος, δεν εισακούστηκε. Πήγε σε έναν πόλεμο που δεν τον πίστευε και φυσικά τον έχασε. Ενώ ο Αλκιβιάδης που ανακλήθηκε, πούλησε τις υπηρεσίες του στους εχθρούς των Αθηνών.

του Αντώνη Λουδάρου

 

Η σύντομη (και ατελής) ιστορική αναφορά γίνεται για να καταδειχτούν δύο τινά: Αφενός ότι οι λαϊκιστές υπερτερούν έναντι των μετριοπαθών και ορθολογικών. Αφετέρου ότι η επικράτηση των λαϊκιστών μόνο δεινά μπορεί να φέρει.

Ο Τσίπρας θα μπορούσε να είναι ένας σύγχρονος Αλκιβιάδης, αν είχε τα χαρίσματα του αρχαίου Αθηναίου. Αλλά το μόνο στο οποίο του έμοιασε ήταν η ροπή στη δημαγωγία. Ένας από τους δασκάλους του Αλκιβιάδη ήταν ο Σωκράτης ενώ ο Τσίπρας σίγουρα δεν έχει ποτέ του μελετήσει Σωκράτη ή άλλον Έλληνα φιλόσοφο. Φαίνεται από τον τρόπο που μιλάει και συμπεριφέρεται, φαίνεται από την ηθική και την αισθητική του.

 

Ο Τσίπρας μπορεί να νοηθεί ως σύγχρονος Αλκιβιάδης προς τούτο: Υπονόμευσε την εφαρμογή των μνημονίων, όπως ο Αλκιβιάδης υπονόμευσε τη συνθήκη με τους Σπαρτιάτες. Με ψέματα ων ουκ έστιν αριθμός και τα οποία συνεχίζει να εκστομίζει χωρίς να κοκκινίζει, έπεισε ότι έπρεπε να γίνει η σικελική εκστρατεία: να βαράμε τα νταούλια και οι αγορές να χορεύουν, να μπουκάρουμε στις Βρυξέλλες και να σκίσουμε τα μνημόνια, να διώξουμε την άθλια τρόικα και να επαναφέρουμε τους μισθούς και τις συντάξεις στα προ κρίσης επίπεδα.

Δυστυχώς, ο Τσίπρας δεν μπορεί να ανακληθεί, δεν γίνεται να του αφαιρεθούν τα καθήκοντά του παρά μόνο μετά από εκλογές. Και φαίνεται ότι μέχρι τότε θα συνεχίζει να ψεύδεται. Γιατί όπως διαπίστωσαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, που ο αμαθής και αδαής Τσίπρας παντελώς αγνοεί, έξις δευτέρα φύσις. Και άπαξ ψεύτης, εσαεί ψεύτης, προσθέτουμε.

Ο Τσίπρας με τυμπανοκρουσίες ανήγγειλε ότι κομίζει το τέλος της λιτότητας. Και το τήρησε αλλά μόνο για τους συγγενείς και τους κολλητούς του, μόνο για τους ανθρώπους της παρέας. Τελικά, τα σκάνδαλα δεν είναι η Novartis και η άλλη αστεία υπόθεση που αίφνης ανέκυψε, το Μετρό. Είναι τα επιδόματα ενοικίου στους ζάπλουτους υπουργούς, οι διπλοθεσίτες σύζυγοι, οι διορισμοί συμβίων, η αναξιοκρατική αναρρίχηση της Περιστέρας σε ακαδημαϊκά αξιώματα και άλλα πολλά, πάρα πολλά μέσα σε τρία χρόνια.

Χωρίς ίχνος ντροπής, ο Τσίπρας ισχυρίζεται ότι υπάρχει «θεαματική αλλαγή της εικόνας» της ελληνικής οικονομίας. Δεν το είπε στην παρεούλα του, στον Παππά και στον Καρανίκα. Τόλμησε να το ανακοινώσει πομπωδώς κατά την ομιλία του στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών. «Η Ελλάδα της ύφεσης επέστρεψε από το 2017 στην ανάπτυξη και μάλιστα με δυναμικούς ρυθμούς που εκτιμάται ότι θα υπερβαίνουν σταθερά το 2% από φέτος και για τα επόμενα έτη», ανέφερε.

Όποιος τα βάζει με την πραγματικότητα πρέπει να ξέρει ότι δεν θα αργήσει η ώρα που θα φάει τη σφαλιάρα. Η πραγματικότητα διέψευσε τον Τσίπρα μόλις δύο εικοσιτετράωρα μετά τις πομφόλυγες περί θεαματικής αλλαγής. Σύμφωνα με πρώτα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η ανάπτυξη το 2017 ήταν μόλις 1,4%. Φυσικά, αυτό δεν είναι ανάπτυξη, είναι μία τάση ανάκαμψης. Πριν από έναν χρόνο κυβέρνηση και Κομισιόν προέβλεπαν 2,8% – 3,2%. Τον Οκτώβριο Αθήνα, Ε.Ε. και ΔΝΤ μιλούσαν για 1,8% ενώ ο πάντα εκτός τόπου και χρόνου Τσίπρας έλεγε ότι θα είναι «κοντά στο 2%». Μετά, οι εκτιμήσεις έπεσαν στο 1,6% και τώρα προσγειωνόμαστε ακόμα χαμηλότερα.

Πού προσγειωθήκαμε; Ακριβώς στα επίπεδα που ήταν η ελληνική οικονομία το 2014. Το λένε και οι οίκοι αξιολόγησης, που αναβάθμισαν την ελληνική οικονομία στα επίπεδα που ήταν το 2014 και την υποβάθμισαν όταν οι επικίνδυνοι ένοικοι του Μαξίμου έπαιζαν με τη φωτιά, δηλαδή την οριστική χρεοκοπία και την επιστροφή στη δραχμούλα. Δηλαδή, με τα ψέματα του Τσίπρα και τις μαγκιές του Βαρουφάκη, του Τσακαλώτου και των υπολοίπων χάσαμε τρία χρόνια. Στην πραγματικότητα χάσαμε πολύ περισσότερα, αφού το καλοκαίρι του 2015 δεσμεύτηκε για εκατό χρόνια ο εθνικός πλούτος και φεσωθήκαμε άλλα εκατό ή και διακόσια δισεκατομμύρια ευρώ.

Αλλά ο Τσίπρας συνεχίζει να ψεύδεται και προαναγγέλλει το τέλος των μνημονίων το καλοκαίρι του 2018 με παράλληλη έξοδο στις αγορές. Πάλι δεν ακούει τις μετριοπαθείς φωνές, τον Σημίτη, τον Στουρνάρα, τον Βενιζέλο, τους Ευρωπαίους αξιωματούχους που φωνάζουν για την ανάγκη ύπαρξης πιστοληπτικής γραμμής σταθερότητας, γι’ αυτό το μαξιλαράκι που θα μας εξασφαλίσει χαμηλότερα επιτόκια. Ο Τσίπρας για να κάνει το κομμάτι του, όπως οι ψευτόμαγκες που μέσα στο μεθύσι τους χορεύουν ένα ζεϊμπέκικο της κακιάς ώρας και νομίζουν ότι οι θαμώνες τους θαυμάζουν, είναι έτοιμος για άλλη μια φορά να μας φεσώσει.

Και τι έγινε; Η παρέα των ψευτών που νέμονται την εξουσία αδιαφορεί για το κοινό συμφέρον. Αυτοί οι τύποι ενδιαφέρονται μόνο για την πάρτη τους. Ψεύδεται (τι σπάνιο, ε;) ο Τσίπρας που πάλι στους Δελφούς, σαν να ζει σε άλλη χώρα και άλλον χρόνο, είπε ότι έφερε «ένα διαφορετικό ήθος και ύφος στη διαχείριση της ευθύνης αλλά και του δημόσιου συμφέροντος. Μακριά από τις παθογένειες του παρελθόντος, από τη διαπλοκή των συμφερόντων, την πελατειακή λογική που γνωρίσαμε και πληρώσαμε ως χώρα στο παρελθόν».

Το άλλο ήθος και ύφος είναι προφανώς η αρπαχτή του Καρανίκα στο Μαξίμου, των επτά υπουργών που λάμβαναν επίδομα ενοικίου, των διορισμών ημετέρων, της διάλυσης των υγιών επιχειρήσεων, ο τσαμπουκάς του Πολάκη, το «ελευθέρας» στους κουκουλοφόρους και στους Ρουβίκωνες να καίνε και να χτυπούν, τα χατίρια στους τρομοκράτες.

Εύγε, Αλέξη Τσίπρα.