Αγγλία, Ιταλία, Ουγγαρία και μετά τι;

Του Βασίλη Στεφανακίδη

Το αποτέλεσμα του Αγγλικού δημοψηφίσματος, επ’ ουδενί  μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ένα μεμονωμένο γεγονός που δεν είναι ικανό να επηρεάσει την ενότητα και τη συνοχή των υπολοίπων 27 μελών της ΕΕ.

Ίσα -ίσα  που οι φόβοι για ένα ντόμινο αρνητικών εξελίξεων, δυστυχώς φαίνονται να επιβεβαιώνονται με τον πλέον δραματικό τρόπο αρχής γενομένης από την Ιταλία.
Τα θεμέλια του  Ευρωπαϊκού οικοδομήματος όπως το οραματίζονται οι Γερμανοί, με μια διαρκή λιτότητα και πειθαρχία στο όνομα των αριθμών, αγνοώντας τους λαούς, τρίζει και ουδείς γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι.

Το πρόβλημα με τις Ιταλικές τράπεζες το οποίο θέλει ο Ρέντσι να αντιμετωπίσει εθνικά και όχι μέσα από τους δαιδαλώδεις και γραφειοκρατικούς μηχανισμούς της Ευρώπης, είναι η απαρχή της αμφισβήτησης του Γερμανικού imperium πάνω στις χώρες μέλη της Ευρωζώνης.
Η οικονομική Ένωση από μόνη της, δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα όσο παραβλέπονται οι εθνικές ιδιαιτερότητες και οι ανισότητες που υπάρχουν ούτως ή άλλως μεταξύ των χωρών που  την απαρτίζουν . Οι  δειλές και εξισορροπητικές αποφάσεις που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες μετά από επίπονα παζάρια και συμβιβασμούς, δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από αυτά που καλούνται επιλύσουν και τα παραδείγματα είναι πλείστα όσα. Κι είναι αυτές οι αποφάσεις που λαμβάνονται ερήμην της βούλησης των ευρωπαϊκών λαών που τροφοδοτούν εσχάτως τον λαϊκισμό και τις ακραίες απόψεις.

Και τι ειρωνεία, μια Ευρωπαϊκή Ένωση που δημιουργήθηκε κάτω από την ανάγκη να μπει ένα οριστικός φραγμός στις ακραίες εθνικιστικές και φασιστικές αντιλήψεις που αιματοκύλησαν  τόσες φορές την Ευρώπη, είναι αυτή τώρα που με τις “δημοκρατικές” της αποφάσεις φουντώνει των ευρωσκεπτικισμό αλλά και τα ακραία κινήματα και ξεθάβει  τα φαντάσματα του παρελθόντος.

Οι Ιταλοί ετοιμάζονται να αλλάξουν το Σύνταγμα τους ώστε να έχουν  περισσότερη ελευθερία στην άσκηση εθνικής οικονομικής πολιτικής προκειμένου να διασφαλίζονται με  καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα των πολιτών της.

Και μάλιστα όπως είπε  αποφασιστικά ο Ρέντσι στη Μέρκελ, “μαθήματα δεν δεχόμαστε από κανένα”.
Οι Ούγγροι ανακοίνωσαν δημοψήφισμα για να αποφασίσουν αν θέλουν μετανάστες στη χώρα τους ή όχι και δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες για να καταλάβει κανείς ποιο θα είναι το αποτέλεσμα και ποιος θα είναι ο επόμενος πονοκέφαλος  για την Ευρώπη.
Και φυσικά οι Αγγλοι που με την απόφαση τους αμφισβήτησαν την Ευρώπη  και τις μεθόδους της συνολικά και απομένει τώρα να βγει ο λογαριασμός τόσο για τους ίδιους όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Δεν ξέρω  σε ποιες άλλες   χώρες θα εκδηλωθούν  τέτοιες τάσεις αποσκίρτησης και τελικά τι θα μπορέσει να περισωθεί από την ΕΕ όπως την ξέρουμε αλλά το βέβαιο είναι ότι μπήκαμε σε ένα δρόμο που οι εκπλήξεις θα διαδέχονται η μια την άλλη.

Κι όσο η Γερμανία μαζί με τους δορυφόρους της, επιμένουν να  αγνοούν τις επιπτώσεις που έχει επιφέρει η δογματική  τους αντίληψη  με τις πολιτικές λιτότητας και την απαρέγκλιτη στάση στο θέμα των ελλειμμάτων αλλά  και της τιμωρητικής αντίληψης όσων δεν μπορούν να ακολουθήσουν τον βηματισμό τους αλλά τόσο θα ενισχύονται τα διαλυτικά φαινόμενα και θα ενισχύεται η αμφισβήτηση του ευρώ.

Και βέβαια μέχρι να ξεκαθαρίσουν -αν ξεκαθαρίσουν- τα πράγματα, η ταλαιπωρία των αγορών θα είναι μεγάλη και ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής τα βλέπουμε τόσο στις μετοχές των Ευρωπαϊκών τραπεζών όσο και στα ομόλογα των πιο αδύναμων οικονομιών της Ευρώπης. Και μέσα σε αυτό το θολό και δυσοίωνο τοπίο που διαμορφώνεται, η χώρα μας συνεχίζει το μοναχικό δρόμο του λεπρού της Ευρωζώνης έχοντας εξαντλήσει προ πολλού την υπομονή των υπολοίπων και φυσικά δεν πρόκειται να πολυαπασχοληθούν μαζί μας ξανά, αν δεν εφαρμόσουμε τη θεραπεία που μας πρότειναν και αποδεχθήκαμε γιατί απλούστατα έχουν να ασχοληθούν με πολύ σοβαρότερα προβλήματα από το αν θέλουμε να παραμείνουμε ή όχι στην Ένωση τους.