Ειδησεογραφικό site

Ανάκαμψη – χελώνα αναζητεί χείρα βοηθείας

82

Του Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη

H πορεία της οικονομίας παραμένει το βασικό πρόβλημα, καθώς μπορεί μεν να έχουν υπάρξει ενδείξεις ότι σταθεροποιήθηκε και ο κίνδυνος μιας νέας περιπέτειας αποσοβήθηκε, αλλά η πορεία προς την ανάκαμψη με κοινωνική διάχυση έχει ακόμα δρόμο.

Πολιτικά υπάρχει κέρδος, καθώς ρίσκο ανατροπής δεν υφίσταται πλέον, όμως οι παθογένειες εξακολουθούν να υφίστανται.

Την ώρα που τα στοιχεία της ευρωπαϊκής οικονομίας δείχνουν ότι οι παραγγελίες στα εργοστάσια κινούνται με τους υψηλότερους ρυθμούς των τελευταίων 17 χρόνων, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι προσλήψεις, εδώ προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι βγαίνουμε στο ξέφωτο.

Η ανάκαμψη που διαπιστώνεται στην Ευρώπη είναι αποκύημα μιας πολιτικής που αντιμετώπισε αποτελεσματικά την κρίση, αναχαίτισε τις κερδοσκοπικές επιθέσεις, επέβαλε τη δημοσιονομική πειθαρχία και βοήθησε συστηματικά τη ρευστότητα στο σύστημα.

Την ίδια ώρα, στην ελληνική οικονομία υπάρχουν μεν θετικά σημάδια από επιμέρους δείκτες, όμως η ισχυρή ανάκαμψη παραμένει μια προσδοκία.

Πρέπει να πούμε ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να αλλάξει μορφή σταδιακά και να λάβει, μεταξύ άλλων, βάση από τον ενεργειακό τομέα.

Οι υπογραφές που μπήκαν την εβδομάδα που πέρασε για τις έρευνες υδρογονανθράκων στο δυτικό τμήμα της Κέρκυρας με τις Total, Edison και ΕΛ.ΠΕ. μπορεί να αποτελούν ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, μόνο που αυτό θα το ξέρουμε σε 3-5 χρόνια.

Τα όσα είπε ο κ. Γιώργος Χουλιαράκης για σύνδεση του χρέους με τις μεταρρυθμίσεις επιβεβαιώνουν την πρόταση-σχεδιασμό που είχε υποβάλει ο  Ευάγγελος Μυτιληναίος για σύνδεση της σταδιακής αναδιάρθρωσης του χρέους με την πρόοδο της οικονομίας ανά τρίμηνο σε πρόσφατο συνέδριο του Economist.  Οι ιδιωτικοποιήσεις όμως κινούνται αργά.

Οπως όλα δείχνουν, τίποτε δεν πρόκειται να κλείσει μέσα στην τρέχουσα χρονιά, ενώ ακόμα και ο ενεργειακός τομέας, που είναι το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης, έχει σημαντικές εκκρεμότητες.

Η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να ανακάμψει ουσιαστικά μόνο με κάποια θετικά στοιχεία γύρω από τον τουρισμό. Σε θέματα ουσίας μένουμε πίσω. Είτε αυτό αφορά την έλλειψη στρατηγικής βιομηχανικής πολιτικής για ενίσχυση της παραγωγής που προσφέρει αξιοπρεπείς αμοιβές και απασχόληση, είτε το ξεκαθάρισμα, από πλευράς τραπεζών, των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων, όπου επί της ουσίας δεν έχει γίνει σχεδόν τίποτε.

Ετσι η οικονομία δεν ανασαίνει και εγκλωβιζόμαστε στον φαύλο κύκλο μέτρων για λογιστική εξισορρόπηση, που θεωρητικά αποκαλούνται μεταρρυθμίσεις, αλλά μέσω περικοπών και φορολογίας πλήττουν τον μέσο πολίτη.

Ετσι, μετά από τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις και επτά χρόνια μνημονίων το ζήτημα των πλειστηριασμών έρχεται στο προσκήνιο, με την αγορά των ακινήτων να καθίσταται ευάλωτη σε περαιτέρω κατάρρευση. Οι τράπεζες δεν θα λύσουν τα ζητήματά τους, όμως οι σχεδιασμοί για ενδεχόμενη κάλυψη των αναγκών τους μέσω μετατρέψιμων ομολόγων (CoCos) καθησυχάζουν την αγορά.

Η ανάπτυξη είναι μια καραμέλα που κάποτε δεν μπόρεσε να πουλήσει ούτε η κυβέρνηση Σημίτη, ούτε αυτή του Καραμανλή. Η σημερινή κυβέρνηση έχει κάνει απίθανες προσαρμογές, αν ανατρέξουμε στο σημείο εκκίνησης του Ιανουαρίου του 2015. Για να έχει όμως πολιτικά τύχη, θα πρέπει να κάνει άλματα τους προσεχείς μήνες που απαιτούν βούληση και τεχνογνωσία. Τις έχει;

 

ΠΗΓΗ: protothema.gr

Τα σχόλια είναι κλειστά.