Αμφίπολη: Το «πέπλο μυστηρίου» και το τέλμα, αγωνία για την προστασία του χώρου

Εδώ και λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν -μάλλον όχι και τόσο αισίως- τρία χρόνια από την ημέρα που το Υπουργείο Πολιτισμού προέβη σε έκτακτη ανακοίνωση, προκειμένου να ενημερώσει την ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη, σχετικά με τα αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή της Αμφίπολης Σερρών.

Του Νίκου Δρόσου

Το τι ακολούθησε της ανακοίνωσης, λίγο-πολύ γνωστό, αλλά αξίζει να το ξαναθυμηθούμε, έστω και χωρίς τη συνδρομή τοπικών αξιωματούχων, οι οποίοι απέφυγαν να τοποθετηθούν για το θέμα, χωρίς να εξηγήσουν τους λόγους για αυτήν την απόφασή τους…

Σε κάθε γωνιά της χώρας, όλοι οι Έλληνες ήταν «καρφωμένοι» στην τηλεόραση και το διαδίκτυο, προκειμένου να μάθουν πρώτοι τις εξελίξεις. Ήδη, από τις πρώτες ώρες μετά τη δημοσίευση της ανακοίνωσης του υπουργείου, είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι «κάτι τεράστιο κρύβει ο λόφος Καστά», με αποτέλεσμα να υπάρχει ένας «οργασμός» διακίνησης φημών, θεωριών και σεναρίων, με ένα κοινό σημείο αναφοράς: ο τύμβος φέρονταν να έχει σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο, άμεσα ή έστω και έμμεσα…

Όπως συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις, στα κανάλια έδιναν και έπαιρναν οι επιστημονικές και «επιστημονικοφανείς» απόψεις ειδικών και «ειδικών» επί της Αρχαιολογίας και της Ιστορίας, εν μέσω αντεγκλήσεων, υπονοούμενων, αλλά και της διατήρησης της ελπίδας ότι «κάτι πολύ μεγάλο βρίσκεται θαμμένο στην Αμφίπολη»…

ΤΟ «ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΣΤΙΚΟ»

Οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής δεν έκρυβαν τον ενθουσιασμό τους για τις αναπτυξιακές προοπτικές που ανοίγονταν για αυτούς και τις οικογένειές τους, τόσο στο παρόν, όσο κυρίως στο μέλλον. Το ίδιο και οι τοπικές Αρχές, οι εκπρόσωποι των οποίων δεν έκρυβαν τη χαρά τους για την ευτυχή συγκυρία να «βρίσκονται στα πράγματα, σε μια τόσο ιστορική στιγμή για τον Ελληνισμό»…

Στόμα στόμα, οι φήμες γιγαντώνονταν από κάποιον που είχε «κάποιον γνωστό, μέσα στην ομάδα της ανασκαφής» και ήξερε από πρώτο χέρι τι γινόταν αλλά δεν το μαθαίναμε. Όλοι είχαν κάτι να πουν για τα μυστικά περάσματα και τις κρύπτες, τους περίτεχνους συμβολισμούς, το «μεγάλο μυστικό», που θα ανακοινωνόταν «όταν έρθει η ώρα».

Ωστόσο, ο καιρός περνούσε και οι φήμες παρέμεναν φήμες. Οι όποιες επίσημες ανακοινώσεις υπήρχαν, φαίνεται ότι περισσότερο «θόλωναν» τα νερά παρά ξεκαθάριζαν το τοπίο γύρω από τα ευρήματα και, γενικώς, την πορεία των εργασιών στην Αμφίπολη. Η όλη υπόθεση έμοιαζε σαν να περιβαλλόταν από ένα ιδιότυπο «πέπλο μυστηρίου», που συντηρούνταν από τους υπεύθυνους για λόγους που δεν ήταν δυνατόν να διευκρινιστούν ούτε επαρκώς ούτε με πειστικό τρόπο. Ενδεικτική είναι και η «εκκωφαντική σιωπή» των εκπροσώπων των τοπικών Αρχών, που κρύβονται και αποφεύγουν τις δημόσιες τοποθετήσεις για το θέμα, προκαλώντας εύλογες απορίες στην κοινή γνώμη.

Πέρασαν τρία χρόνια από τότε και σήμερα η υπόθεση της Αμφίπολης μοιάζει να βρίσκεται σε τέλμα…

Η ελπίδα για τα σπουδαία ευρήματα έχει μετατραπεί σε αγωνία για την προστασία του χώρου από τις επιπτώσεις των καιρικών φαινομένων, με τις φωνές που απαιτούν μεγαλύτερη και έγκαιρη χρηματοδότηση από την Πολιτεία να πληθαίνουν.

Η αναμονή των επενδυτών και της τοπικής ανάπτυξης έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα και, πλέον, οι κάτοικοι αρκούνται να παίζουν χαρτιά στα τοπικά καφενεία, που όλη η Ελλάδα ασχολούνταν με τα μέρη τους.

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ωστόσο, πάντα κάτι συμβαίνει και αναζωπυρώνει τις φήμες για αυτό το «πολύ μεγάλο μυστικό» που κρύβεται στην Αμφίπολη!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Προκόπη Παυλόπουλου, στον αρχαιολογικό χώρο. Από μόνη της δεν αποτελεί είδηση, αφού είθισται οι Αρχές να επισκέπτονται αρχαιολογικούς χώρους. Η είδηση έγκειται στο ότι, κατά την παρουσία του κ. Παυλόπουλου στον λόφο Καστά, δεν επετράπη η είσοδος σε εκπροσώπους των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης με αποτέλεσμα να προκληθεί ένας νέος κύκλος συζητήσεων ως προς το γιατί συνέβη αυτό.

Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, λοιπόν, φαίνεται ότι ο φάκελος «Αμφίπολη» θα εξακολουθεί να μας απασχολεί για αρκετό διάστημα μέχρι να αποκαλυφθεί το μυστικό που κρύβεται θαμμένο στα έγκατα αυτής της ιδιαίτερης μακεδονικής γης. Και μέχρι να έρθει η ώρα της… αποκάλυψης, θα σιγοκαίει η δάδα της ελπίδας και της προσδοκίας για την είδηση που θα αλλάξει τον ρου της τοπικής ανάπτυξης και, γιατί όχι, ακόμη και της Ιστορίας