Ακροδεξιά μπουμπούκια στην αυλή του Κυριάκου

Η ακραία πτέρυγα της γαλάζιας παράταξης η οποία γιγαντώθηκε επί  Σαμαρά, λειτουργεί  ανασταλτικά στο  άνοιγμα του  Κ.  Μητσοτάκη  προς το  κεντρώο εκλογικό ακροατήριο το οποίο απορρίπτει λαϊκισμό και εθνικιστικές κορώνες

Εισηγήσεις για απομάκρυνση των ακροδεξιών στοιχείων που τον περιβάλλουν,  όπως τον  Άδωνι Γεωργιάδη,  τον Μακάριο Λαζαρίδη και άλλους, δέχεται  ο  Κυριάκος Μητσοτάκης  ώστε η Νέα Δημοκρατία να  μπορέσει να εισχωρήσει πιο διεισδυτικά και πιο αποτελεσματικά στο πολιτικό κέντρο.

Η ακροδεξιά  πτέρυγα στη ΝΔ, η οποία γιγαντώθηκε επί των ημερών  Σαμαρά  με τις μεταγραφές στελεχών από τον ΛΑΟΣ,  λειτουργεί  ανασταλτικά στην  προσπάθεια  ανοίγματος του  Κ.  Μητσοτάκη  προς το κεντρώο εκλογικό ακροατήριο το  οποίο έχει απορρίψει τον λαϊκισμό και τις εθνικιστικές κορώνες.  Επίσης  δεν  αποτελεί στοιχείο έκφρασης της παραταξιακής βάσης καθώς οι όποιοι υποστηρικτές τέτοιων  αντιλήψεων  κινούνταν ανέκαθεν  εκτός  ΝΔ και κάθε φορά που έμπαιναν στο κόμμα, μέσω θνησιγενών  πολιτικών σχηματισμών, δημιουργούσαν προβλήματα στην παράταξη και τον εκάστοτε αρχηγό της.
Ο ίδιος ο Μητσοτάκης, κατά την  πρόσφατη  ομιλία του στην  Κοινοβουλευτική Ομάδα    έστειλε σαφές  μήνυμα  στους  βουλευτές του  λέγοντας  ότι  «ο λαϊκισμός  έχει αναφορά  σε υπαρκτά κοινωνικά  προβλήματα»   θέλοντας  να καταδείξει  ότι  μια τέτοια προσέγγιση των ψηφοφόρων   μπορεί να  κομίσει πρόσκαιρα  οφέλη   αλλά θα αποβεί καταστροφική  και  για την παράταξη  και για τη χώρα . Και τούτο διότι η ΝΔ  είναι η  μοναδική εναπομείνασα  σχεδόν  αλώβητη δύναμη στα  χρόνια  της  μνημονιακής κρίσης.

Οι εθνικιστές  της ΝΔ  εμφανίζονται εσχάτως στα  ΜΜΕ να προβάλλουν σκληρό  λόγο κατά της κυβέρνησης  χωρίς  ισορροπημένες εναλλακτικές προτάσεις παρότι γνωρίζουν  ο  Γεωργιάδης και  ο  Μ. Λαζαρίδης  ως  άμεσος συνεργάτης του Κυρ. Μητσοτάκη στο υπ.  Διοικητικής   Μεταρρύθμισης ,  ότι  όποια κυβέρνηση  αναλαμβάνει σε  καιρούς  Μνημονίων: α)  εξακολουθεί να τα υπογράφει και να τα εφαρμόζει  και β)   επιχειρεί να επιβιώσει  με την προσδοκία  ότι ίσως  κάποια μέρα κάποτε  οι δανειστές  θα υπαναχωρήσουν των   απαιτήσεων τους.   Άλλωστε  είναι νωπές  οι μνήμες  από τη στάση Σαμαρά ο  οποίος  πατώντας  πάνω στη  Νέα  Δημοκρατία   επεδίωξε  να  «στρίψει»  την παράταξη  πιο  Δεξιά  με τη  «Νέα Ελλάδα»   και την ποινικοποίηση  της   Χρυσής Αυγής.

Τότε  λοιπόν  κατόρθωσε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται )  α)  να  αποθαρρύνει τους παραδοσιακούς δεξιούς , β) να ενισχύσει το  κόμμα του  κ.   Μιχαλολιάκου  που εμφανίστηκε ως πολιτικά διωκόμενος και  γ) να   απαξιώσει τη ΝΔ  και τον  εαυτό του  όπως  φάνηκε στις  εκλογές του  Ιανουαρίου του  2015,  κυρίως δε στο δημοψήφισμα  του Ιουλίου του  2015.  Παρότι οι πολίτες  έβλεπαν  να καταρρέουν οι υποσχέσεις του  Αλ.  Τσίπτρα,  έσπευσαν τον στηρίξουν στις δημοψηφισματικές  κάλπες αλλά και σε αυτές που  ακολούθησαν  την υπογραφή του  Γ΄  Μνημονίου  εγκαταλείποντας   λόγω Σαμαρά  τη ΝΔ.

Σ΄ αυτό το ερώτημα μόνον ο  Μητσοτάκης  μπορεί να  αποδείξει με σαφήνεια  ότι κατάλαβε  τι  πήγε στραβά  για το  κόμμα του το  προηγούμενο διάστημα.  Από τη  μια ζητεί  συνέχεια εκλογές απορρίπτοντας  συμμετοχή του σε  οικουμενική – μεταβατική  κυβέρνηση.  Από  την  άλλη διευρύνει το ακροατήριο  ακόμη  και προς τη  σοσιαλδημοκρατία με  μοναδικό  όπλο τη  «Συμφωνία Αλήθειας» ένα  μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα  στο  οποίο κυριαρχούν  οι  κοστολογημένες προτάσεις για την περιστολή φόρων  και την αύξηση της  απασχόλησης.   Αντιλαμβάνεται πλήρως  ότι για την υλοποίηση των στόχων  αυτών  οι φωνές  και  οι δημαγωγικές  κορώνες  μόνον  ως συστατικά αποτυχίας θα  μπορούσαν να  επιδράσουν.  Άλλωστε στη ΝΔ, όπως αναφέρει σε  όλους τους τόνους  και ο αντιπρόεδρος  Κ.  Χατζηδάκης,  ο  Αλ. Τσίπρας θα  καταφύγει στην προσφιλή λαϊκίστικη τακτική του   προκειμένου να  υφαρπάξει τις ψήφους της αντιπολίτευσης στην υπογραφή ενός 4ου  Μνημονίου και  ακολούθως να σύρει τη ΝΔ σε εκλογές με τους δικούς του όρους  όπως συνέβη το καλοκαίρι του  2015.

Τα μπουμπούκια των άκρων όχι απλώς αρνούνται οποιαδήποτε συζήτηση με το κυβερνόν κόμμα  και τις υπόλοιπες κοινοβουλευτικές δυνάμεις αλλά μεθοδεύουν τα συλλήβδην  ποινικοποίησή τους.   Τούτο θα  μπορούσε να εκληφθεί και ως  ανάχωμα   διαρροών της  ΝΔ προς την  Χρυσή Αυγή κάτι που εν μέρει έχει επιτευχθεί.  Αλλά στην ουσία, δεν  πρόκειται  να συμβεί το παραμικρό  όπως  δεν συνέβη έως σήμερα   πλην ελαχίστων περιπτώσεων  (εξοπλιστικά, Άκης Τσοχατζόπουλος )  ενώ  η όξυνση των πνευμάτων σε μια τόσο δύσκολη  ενδέχεται να  διευρύνει τις  διχαστικές τάσεις στην  κοινωνία  λειτουργώντας  διαλυτικά  σε  όλα τα επίπεδα.

Στον αντίποδα ο   Μητσοτάκης  αναφέρει συνεχώς   ότι  σκοπός του είναι   η  προβολή του   «θετικού λόγου»   επειδή   ανησυχεί ότι ο ήδη  «τσαλακωμένος»  πολιτικός  πολιτισμός της  κεντρικής σκηνής, μετά την είσοδο στη  Βουλή   κομμάτων  – πομφολύγων τα  τελευταία  χρόνια ενδέχεται να   έχει περαιτέρω αρνητικές συνέπειες στο σύνολο των δημοκρατικών  θεσμών.  Και φυσικά δεν παραγνωρίζει , βάσει των  δημοσκοπήσεων,  ότι  στην  επόμενη  Βουλή  ή τη μεθεπόμενη  (όπου θα ισχύσει  η απλή αναλογική) σε περίπτωση μη  σχηματισμού  κυβέρνησης από το  πρώτο κόμμα,   θα εισέλθουν  κόμματα   με αντιμνημονιακά  χαρακτηριστικά  που  προκρίνουν ευθέως την έξοδο από το  ευρώ  και την  επιστροφή στο παλαιό εθνικό  νόμισμα