Αυταρχική διολίσθηση

Του Σπύρου Γκουτζάνη

“Δεν θα μας τρομάξουν τα μαντρόσκυλα της διαπλοκής”, είπε χθες υφυπουργός της κυβέρνησης που δεν του άρεσε ερώτηση που του έκανε δημοσιογράφος κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου.

Εάν το έλεγε μόνο ο συγκεκριμένος υφυπουργός γνωστός για την “κουζουλάδα του”, που του δίνει το ακαταλόγιστο, θα ήταν αδιάφορο. Το επαναλαμβάνουν όμως όλο και πιο συχνά στελέχη και βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας κάθε φορά που έρχονται σε δύσκολη θέση. Το σχήμα που επικαλούνται είναι φαύλο και ενδεικτικό της ευφυίας τους. Το σχήμα έχει ως εξής: Μας κάνουν κριτική οι διαπλεκόμενοι. Γιατί μας κάνουν κριτική; Γιατί είναι διαπλεκόμενοι. Και γιατί είναι διαπλεκόμενοι; Μα γιατί μας κάνουν κριτική.

Η κατηγορία της διαπλοκής είναι βαριά. Για να την εκστομίσει κάθε ανόητος της κυβέρνησης θα πρέπει να έχει τεκμήρια ή τουλάχιστον μία στέρεη επιχειρηματολογία. Επιπλέον η κατηγορία είναι γενικευτική, ενδεικτικό και αυτό ολοκληρωτικής νοοτροπίας. Υπάρχουν αναμβίβολα διαπλεκόμενα Μέσα Ενημέρωσης. Όποιος δημοσιογράφος λοιπόν εργάζεται σε αυτά, σύμφωνα με την φασίζουσα λογική ενίων συριζαίων είναι διαπλεκόμενος. Έτσι ενοχοποιείται η ελευθερία της άποψης και η δημοσιογραφική κριτική.

Τα αυταρχικά καθεστώτα κομμουνιστογενή ή όχι έχουν αλεργία με τις αστικές ελευθερίες και πάνω απ όλα με την ελευθερία του Τύπου και των ΜΜΕ. Είναι γι αυτά μία περιττή πολυτέλεια, και αφού δεν μπορούν να την καταργήσουν διά νόμου κάνουν ότι μπορούν να την περιορίσουν και να την ελέγξουν.  Στα καθ ημάς το σύστημα Μαξίμου έχει βρει την βολική εξήγηση της διαπλοκής. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έφθασε τις προάλλες να κάνει κριτική στα Μέσα Ενημέρωσης για την θεματολογία τους και για την επιμονή που δείχνουν σε ορισμένα θέματα. Ωσάν να είναι αρχισυντάκτης ο κ. Τσίπρας ή να διεκδικεί ρόλο λογοκριτή, επιθυμεί να υποβάλλει στα Μέσα Ενημέρωσης την θεματολογία τους και την οπτική μέσα από την οποία πρέπει να προσεγγίζουν τα δύσκολα για εκείνον θέματα.

Είναι προτιμότερη η κακόπιστη κριτική της εξουσίας από τον Τύπο από την απουσία κριτικής και το λιβάνισμα της εξουσίας. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τους κνίτες του συστήματος εξουσίας που αντιλαμβάνονται τον Τύπο μόνο σαν φερέφωνο της πολιτικής τους -κάτι σαν τα κομματικά έντυπα. Άραγε τα Μέσα Ενημέρωσης που τους λιβανίζουν καθημερινά είναι διαπλεκόμενα ή απλώς “ανεξάρτητα”; Μήπως για να κερδίσουμε όλοι το εύσημο της “ανεξάρτησίας” θα πρέπει να λέμε καθημερινά “ένας είναι ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Επικρατείας του”;

Αναδημοσίευση από protothema.gr