Ειδησεογραφικό site

Κοντράστ στο μαύρο με έργα ποίησης

536

Της Πέννυς Κροντηρά

Μόνο στην Ελλάδα μπορούσε να συμβεί! Πάνω από 1.000 Αθηναίοι και Αθηναίες όλων των ηλικιών αρνήθηκαν να παρακολουθήσουν στο σπίτι τους τα τρομοκρατικά δελτία των οκτώ και έφτασαν στην ιστορική πλατεία Κλαυθμώνος –πλατεία των κλαυθμών των διωγμένων υπαλλήλων επί διχασμού–, στην καρδιά της πόλης, για να ακούσουν αισιόδοξους ποιητές ν’ απαγγέλλουν τα ποιήματά τους. Συνέβη την Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου, από τις οκτώ έως λίγο πριν από τα μεσάνυχτα.

Όχι! Κανένα κανάλι δεν μετέδωσε έστω ένα μονόλεπτο ρεπορτάζ και καμία μεγάλη εφημερίδα δεν έγραψε ένα μονοστηλάκι γι’ αυτό το μικρό θαύμα συμμετοχής σε μια ποιητική εκδήλωση που δεν είχε καμία σχέση ούτε με τα events του lifestyle μήτε με τα παρεΐστικα… «της Αριστεράς και της προόδου». Μόνο το «Κ» ήταν εκεί και σας μεταφέρει τα πλάνα που σνόμπαραν τα μέσα και τα έξω…

ΟΙ ΕΜΠΝΕΥΣΤΕΣ

Η εκδήλωση που έγινε για τρίτη συνεχή χρονιά στη σεπτεμβριανή Αθήνα υπήρξε έμπνευση των ποιητών Γιώργου Δουατζή και Κώστα Κρεμμύδα, ο οποίος είναι η ψυχή του λογοτεχνικού περιοδικού «Μανδραγόρας». Με αυτή την ανοιχτή ποιητική βραδιά, οι ποιητές –σταρ και αντιστάρ, πρωτευουσιάνοι και εξ επαρχίας– έδειξαν ότι δεν διεκδικούν το θρόνο του απόκοσμου που συνομιλεί με τις Μούσες. Aλλά τo αντίθετο. Ότι αυτός που γράφει ποίηση, πέρα από κόμματα και αποκόμματα, ζει ανάμεσα στους πολίτες, προσφέροντας λόγο αντίστασης στην κρίση αλλά και δημιουργήματα λόγου κόντρα στο μαύρο της κατήφειας.

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ

Οι ποιητές που είχαν κληθεί να διαβάσουν: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Νάνος Βαλαωρίτης, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Ηλίας Γκρης, Γιώργος Δουατζής, Βασίλης Ζηλάκος, Κατερίνα Ζησάκη, Νίκος Ερηνάκης, Κώστας Καναβούρης, Άγγελος Κούρος, Χλόη Κουτσουμπέλη, Κώστας Κρεμμύδας, Βασίλης Λαδάς, Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Κώστας Μαρδάς, Διονύσης Μαρίνος, Μάικλ Μαρτς, Θανάσης Νιάρχος, Λευτέρης Ξανθόπουλος, Γιάννης Παππάς, Τίτος Πατρίκιος, Μανόλης Πολέντας, Γιάννης Σμυρλής, Λάμπρος Σπυριούνης, Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος, Αθηνά Τιτάκη. Η Αγαθή Δημητρούκα διάβασε Νίκο Γκάτσο. Κάποιοι απουσίαζαν και έδωσαν ραντεβού για του χρόνου.

ΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ

Συμμετείχε η Φιλαρμονική Ορχήστρα Πνευστών του Δήμου Αθηναίων. Την παρουσίαση έκανε η Μαρίνα Λαχανά.

Μάγεψαν με τη φωνή τους οι τραγουδιστές που ερμήνευσαν τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, ως υπόμνηση για τα 20 χρόνια από τη μεγάλη του απουσία. Κατ’ αλφαβητική σειρά: Σαββίνα Γιαννάτου, Σόνια Θεοδωρίδου, Ανδρέας Καρακότας, Ηλίας Λιούγκος, Σπυριδούλα Μπάκα, Νάνα Μπινοπούλου, Άννα Μπουρμά, Δημήτρης Ψαριανός.

Συμμετείχαν οι μουσικοί: Κλειώ Καραμπελιά (άρπα), Ευγενία Καρλαύτη, Θόδωρος Κοτεπάνος, Μάρκος Κώτσιας, Φωτεινή Τσακνάκη, Σάκης Τσιλίκης στο πιάνο.

Η εκδήλωση έγινε σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων.

Τα εικαστικά ανέλαβε ο Μιχάλης Αμάραντος. Τη βιντεοσκόπηση πραγματοποίησε ο Ναπολέων Ροντογιάννης, που θα ανεβάσει όλη την εκδήλωση στην ιστοσελίδα πολιτισμού www.giannena.gr.

Η άψογη εκδήλωση οφείλεται στην οργανωτική μαεστρία του μουσικού παραγωγού Άγγελου Σφακιανάκη.

ΟΙ ΜΑΓΕΜΕΝΟΙ ΑΚΡΟΑΤΕΣ

Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, ο κόσμος δεν έλεγε να φύγει. Τόσο οι πιστοί της ποίησης όσο και οι αμύητοι, που είχαν σπεύσει να δουν από κοντά τους ποιητές αδιαφορώντας για το διπλανό θόρυβο των τρόλεϊ, των αυτοκινήτων και των μηχανόβιων της Σταδίου, έμειναν μέχρι το τέλος για να χειροκροτήσουν όλους και όλες. Και αυτούς που έχουν την «πετριά» και αυτούς που επιζητούν τη… ματαιοδοξία. Μετά τις έντεκα, ανάμεσα στα κτίρια της πλατείας Κοραή έσκασε μύτη ένα φεγγάρι-ποίημα, ενώ ο κόσμος επέστρεφε σπίτι του με τα λόγια των ποιητών στο μυαλό του…

«ΤΑ ΜEDIA ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ»

Το «Κ» επικοινώνησε με τον Γιώργο Δουατζή και τον ρώτησε για την απουσία προβολής από τα media: «Δεν είναι άξιο απορίας ότι κανείς δεν δίνει στον πολιτισμό τη θέση που πρέπει να έχει – ούτε τα ηλεκτρονικά μέσα ούτε οι εφημερίδες, εκτός από κάποια κυριακάτικα φύλλα. Και όμως, για μένα είναι πολιτική πράξη να προσφέρεις έργα πολιτισμού στον κόσμο. Προφανώς, αυτή η λειτουργία, που αυξάνει την κριτική σκέψη στους πολίτες, που τους κάνει πιο ευαίσθητους και πιο σκεπτικιστές έναντι της κατάστασης που ζούμε, ίσως είναι αυτό που δεν ενδιαφέρει τα media. Δεν θέλουν ποιητικούς πολίτες. Πάντα υπήρχε μία τάση από τα μέσα ενημέρωσης να χειραγωγήσουν τον κόσμο, κατευθύνοντας τους ανθρώπους προς συγκεκριμένες πολιτικές κατευθύνσεις. Το θέμα είναι πόσο αποτελεσματικές είναι οι δράσεις των ιδιοκτητών των μέσων ενημέρωσης προς την κατεύθυνση αυτή. Δεν τα καταφέρνουν πάντα, ειδικά όταν υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Άγγελος Σφακιανάκη, που χωρίς τη συμβολή του η εκδήλωση δεν θα είχε αυτή τη χατζιδακική ποιότητα. Θέλω να εκφράσω τη χαρά μου και τη συγκίνησή μου που μια ιδέα μου, την οποία όταν έλεγα σε φίλους με κοίταζαν σαν παλαβό, έχει γίνει θεσμός και συνεχίζεται για τρίτη χρονιά – και θα συνεχίσει, ανεξάρτητα από το αν θα υπάρχω εγώ ή όχι».

«ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ…»

Ο οργανωτής Άγγελος Σφακιανάκης, για την αναπάντεχη προσέλευση του κόσμου, μας είπε: «Η προσέλευση του κόσμου ήταν συγκινητική και ταυτοχρόνως ελπιδοφόρα. Όταν μάλιστα δεν είχαμε καμία βοήθεια στο θέμα της επικοινωνίας. Ούτε το Γραφείο Τύπου του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων δεν μας βοήθησε στην προβολή της βραδιάς. Επίσης, σταθμοί που ζητήσαμε τη χορηγία τους αρνήθηκαν να μας την παράσχουν. Μας συμπαραστάθηκε μόνο το Κόκκινο, το ertopen και το διαδικτυακό ραδιόφωνο. Ο κόσμος αγκαλιάζει την προσπάθειά μας όλα αυτά τα χρόνια, αλλά φέτος η εκδήλωση ήταν μια μυσταγωγία. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την ατμόσφαιρα έπαιξαν το έργο του Μάνου Χατζιδάκι και οι εκλεκτοί καλλιτέχνες που αποδέχτηκαν την πρόσκληση και ήρθαν και τραγούδησαν. Ο Γιώργος  Δουατζής έχει κατά νου να οργανωθεί μία πανελλήνια ή και παγκόσμια ποιητική εκδήλωση με επίκεντρο την Αθήνα. Είναι πολύ ωραίο σε ένα λαϊκό χώρο να διαβάζονται ποιήματα. Άλλωστε, γι’ αυτό έγινε και η επιλογή της συγκεκριμένης πλατείας, που έχει ιστορική σημασία. Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τους ποιητές και τους μουσικούς που βοήθησαν να πραγματοποιηθεί αυτή η εκδήλωση. Είναι σημαντικό στις μέρες μας ότι, ενώ οι περισσότεροι τραγουδιστές σκέφτονται ότι θα στερηθούν κάποια εισιτήρια από τις προσωπικές τους εμφανίσεις, οι καλλιτέχνες που δέχτηκαν την πρόσκλησή μας δεν το υπολόγισαν καθόλου. Είναι και αυτοί ποιητές!»

ΠΡΟΣ ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΤΕΣ

Κώστας Κρεμμύδας

Μια κάμπια ζωγραφίζει ο Picabia

δέντρα, ξεχασμένα φώτα

στην εξοχή ένα σπίτι

στο κέντρο με την ομίχλη να ρέει

το τελευταίο έργο του Man Ray

θα σκίσω τα πάντα

για να σ’ αφήσω στον άσσο

εκτόξευσε την απειλή ο Picasso

Σπουδαίοι καλλιτέχνες και μεγάλοι

οι περισσότεροι θα ήσαν Γάλλοι

σαν τον Μπρετόν ψυχίατροι σπουδαίοι

τρεις Ιρλανδοί και δυο Ιουδαίοι

«στα ενδιάμεσα διαστήματα γραμμάτων

όπου τα χέρια πιο λευκά

από το κέρας των αστεριών το μεσημέρι

εξαφανίζουν μια φωλιά λευκών χελιδονιών»

και άλλων τεράτων: μια γάτα μ’ ένα περιστέρι

«Θα βρέχει πάντοτε μες στα γραπτά

που φεύγουν» ημιθανείς και τυφλωμένοι

ως ο Οιδίπους του Max Ernst

που ξέρει τι τον περιμένει

απ’ τους δικούς του που θα πουν την τέχνη του χυδαία

Είν’ άραγε Ναζί οι Γερμανοί

ή οι πολλοί δεν έχουνε ιδέα;

Chagall, Paul Klee Tristan Tzara και τροβαδούροι της τέχνης άλλοι

 

«Λοχαγέ! φυλάξου απ’ τα γαλανά μάτια»

του Paul Eluard

γιατί αλλιώς θα γίνουμε κομμάτια

πάλι με την ποίηση και πάλι

 

Ο Aragon μονάχος του απόμεινε στο κόμμα

Εμείς ανέστιοι παραμένουμε ακόμα

 

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ

Ηλίας Γκρης

Μόλις πάτησε πόδι ο Κυβερνήτης στο Ναύπλιο

μες στο ξυπόλυτο πλήθος τ’ ανυπόμονο

που στ’ άχτιστα θεμέλιά του

είδε το αίμα να τρελαίνεται

σαν αετός ξεχώρισε

με μύτη γαμψή και περικεφαλαία

φωταψία στέφανο μιας θείας προσμονής

ο γέρος του γένους πύρινο αντιστύλι

αγκάλιασε τον Καποδίστρια και σταυρωτά

τον φίλησε. Εδώ που ήρθες, του είπε,

ο τόπος είναι καλός. Αλλά πατάς στα σκ…

 

ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Κώστας Μαρδάς

Όταν δεν ξέρεις τι σημαίνει Ελευθερία

στα χέρια σου έχεις τον Ήλιο και τον παρατάς

Όταν δεν ξέρεις τι σημαίνει Ελευθερία

στον έρωτα μιλάς με λόγια ορθογώνια και μαθηματικά

Όταν δεν ξέρεις τι σημαίνει Ελευθερία

πουλάς το δίκαιο μαχαίρι

και κλείνεις το δικαίωμα στη θάλασσα

Όταν δεν ξέρεις τι σημαίνει Ελευθερία

τα προσκυνάς τα τανκς

καθώς περνούν κεκοσμημένα νεκροκεφαλές

και χάλκινες σημαίες

Όταν δεν ξέρεις τι σημαίνει Ελευθερία

αιμάτινη στολή φοράς

και καμαρώνεις στους γονείς για το βασανιστή σου

Όταν δεν ξέρεις τη σημαίνει Ελευθερία

ρίχνεις λουλούδια στη φωτιά

μ’ αρώματα ποτίζεις νεροχύτες

κι αυτοτυφλώνεσαι κοιτώντας τον καθρέφτη

 

Η ΑΣΠΙΔΑ

Γιώργος Δουατζής

Χτυπούσαν ώρες πολλές την πόρτα μου να ανοίξει

αλλά εγώ δεν έχω πόρτα, ούτε σπίτι

 

Ετοίμαζαν ταινίες αυτοκόλλητες να με φιμώσουν

αλλά εγώ δεν έχω στόμα, ούτε φωνή

 

Ακόνιζαν τεράστια ψαλίδια να κόψουν

τα μαλλιά μου

αλλά εγώ δεν έχω μαλλιά, ούτε κεφάλι

 

Έτσι, τους άφησα κενούς στόχων ζωής, περίλυπους

και τους ξεγλίστρησα

σαν την ταπεινότητα που μου γλιστράει από τα χέρια

 

Επειδή έκαναν το ολίσθημα και μου άφησαν τα χέρια

κατάφερα να γράψω πως δεν φοβόμουνα τον θάνατο

αλλά τον φόβο του θανάτου

 

Έπειτα, με τα ίδια χέρια

σκότωσα μύριους καθημερινούς θανάτους

και έκανα την αξιοπρέπεια ασπίδα

 

Και άντε τώρα να τους πω ότι ναι μεν

αλλά εγώ δεν έχω χέρια, ούτε σώμα

Τα σχόλια είναι κλειστά.