Ελισάβετ Μουτάφη: «Πολύ λίγοι ξέρουν ν’αγαπούν πραγματικά»-Συνέντευξη στο «Καρφί»

Της Δέσποινας Καραγιαννοπούλου

«Ο Πειραιάς στη δεκαετία του ’50 δεν ήταν απλώς ένα λιμάνι. Ήταν οι γειτονιές, τα μπάνια στην ακτή Δηλαβέρη, τα ρεμπέτικα, οι μεροκαματιάρηδες, η Τρούμπα, οι πόρνες και οι κυρίες και, φυσικά, ο Ολυμπιακός». Η Ελισάβετ Μουτάφη μάς μιλάει για τη θεατρική παράσταση «Παράνομα φιλιά – Κόκκινα φανάρια» (διασκευή της κλασικής ταινίας «Τα κόκκινα φανάρια») που πρόκειται ν’ ανεβεί στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. Συζήτηση που δεν άργησε να επεκταθεί στο όνειρό της να κάνει οικογένεια, στην αλήθεια του τατουάζ που χτύπησε, αλλά και στο θείο της, το γνωστό σχεδιαστή Μάκη Τσέλιο, που της έμαθε τι σημαίνει μόδα.

Φέτος, λοιπόν, μας προσκαλείς στον Πειραιά, σε μια κλασική ταινία; Πόσο δύσκολο είναι να μεταφέρεις τη ζωή του τότε στο σήμερα;

Ο Νίκος Μαστοράκης, που σκηνοθετεί το έργο, ανέτρεξε σε πηγές, μελέτησε τραγούδια, αναζήτησε λογοτεχνικά κείμενα Πειραιωτών συγγραφέων, μάζεψε φωτογραφίες προκειμένου να μεταφέρει το κλίμα και το αίσθημα εκείνης της εποχής. Μιας εποχής που δεν πιστεύω ότι διαφέρει και πολύ από το σήμερα. Ίσως η πιο σημαντική διαφορά είναι ότι τότε οι άνθρωποι ήταν πιο ντόμπροι και ξεκάθαροι στη συμπεριφορά τους. Δεν πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Πιστεύω, πάντως, ότι το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει όλους και, πάνω απ’ όλους, τους Πειραιώτες. Μέσα από αυτό το έργο, όλοι θα ξαναθυμηθούμε τους άγνωστους πρωταγωνιστές της ζωής στη δεκαετία του ’50, τους ανθρώπους του μόχθου που τριγυρνούσαν στις γειτονιές του Πειραιά: από το λιμάνι ως την Πειραϊκή κι από τα σοκάκια του Προφήτη Ηλία ως την οδό Νοταρά, εκεί όπου τα κορίτσια περίμεναν καθημερινά ν’ ακούσουν το σφύριγμα του πρώτου πλοίου. Πρεμιέρα θα έχουμε στις 5 Νοεμβρίου και το έργο θα παίζεται μέχρι το τέλος Ιανουαρίου.

Ποιοι άλλοι ηθοποιοί παίζουν στην παράσταση;

Παίζουν πολλοί αγαπημένοι συνάδελφοι, όπως ο Αιμίλιος Χειλάκης, ο Δημήτρης Καραναστάσης, ο Κώστας Κοράκης, η Αθηνά Μαξίμου, η Καίτη Μανωλιδάκη, η Λένα Μαρσέλα, η Φωτεινή Μπαξεβάνη, ο Γιώργος Παπανδρέου, η Νίκη Σερέτη. Θα ήθελα επίσης να πω ότι τα κοστούμια επιμελείται η Έλλη Παπαγεωργακοπούλου, ενώ βοηθός σκηνοθέτη είναι η Δήμητρα Βαμβακάρη.

Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;

Δύσκολο να βρω ελεύθερο χρόνο αλλά, όταν βρεθεί, προσπαθώ να κάνω το καλύτερο δυνατό για μένα. Αυτό σημαίνει διάβασμα και κρασάκι με τα φιλαράκια μου. Οι φίλοι μου είναι το οξυγόνο μου. Αν και δεν καταφέρνω να τους βλέπω συχνά, ξέρω ότι είναι εκεί και με περιμένουν και στις χαρές μου και στα ζόρια μου.

Σου έχει λείψει κάτι από τη ζωή;

Ναι, τα ταξίδια. Θέλω να γυρίσω όλο τον κόσμο, αλλά δεν έχω ούτε το χρόνο ούτε το χρήμα. Θεωρώ ότι είναι μοναδική εμπειρία να γνωρίσει κανείς άλλους πολιτισμούς και κουλτούρες. Αν μου δοθεί πάντως η δυνατότητα, θέλω την περιπέτειά μου αυτή να την ξεκινήσω από το Μανχάταν, να περάσω στο Λας Βέγκας και να συνεχίσω για Καμπότζη.

Πώς τα πας με τη μόδα;

Με θείο τον Μάκη Τσέλιο, πώς να τα πάω; Άψογα. Μπορεί στην καθημερινότητά μου να ντύνομαι με μακό και τζιν, όταν όμως είναι να βγω και να πάω κάπου επίσημα, ντύνομαι αναλόγως. Πάντα ήξερα ποια είναι η τελευταία λέξη της μόδας, καθώς η μητέρα μου είναι προϊσταμένη στο ατελιέ του θείου μου. Μπορεί κάποιοι να θεωρούν τη μόδα… απλά πανιά που ράβονται. Για μένα ποτέ δεν ήταν έτσι. Ξέρω ότι είναι μια μορφή τέχνης, όπου ο δημιουργός καταθέτει πάνω σ’ ένα πανί την ψυχή του, τις ανησυχίες του, τα όνειρά του.

Στην τηλεόραση θα σε δούμε φέτος;

Ναι, αλλά για λίγο. Θα παίξω στη σειρά «Κλεμμένα όνειρα», στην οποία θα με δείτε μόνο στα δέκα πρώτα επεισόδια, μετά θα αποχωρήσω. Ήταν μια προσωπική επιλογή, καθώς πέρυσι κουράστηκα πολύ και έφθασα στα όρια της υπερκόπωσης.

Τελικά, Ελισάβετ, ποιοι ξέρουν να αγαπούν;

«Μόνο οι γενναίοι αγαπούν – να το θυμάστε. Οι άλλοι απλώς ξεγελούν τα όνειρα». Λόγια που δανείστηκα από το συγγραφέα Άκη Δήμου και τα έκανα τατουάζ. Πιστεύω ακράδαντα ότι πολύ λίγοι άνθρωποι ξέρουν ν’ αγαπούν πραγματικά δίνοντας το 100% του εαυτού τους. Αποφεύγουν να το πράξουν είτε από φόβο είτε από εγωισμό. Πάντως, αν κρίνω από το κόστος που έχω επωμιστεί από τις σχέσεις που έχω κάνει μέχρι σήμερα, μάλλον ανήκω σε αυτούς που δεν κρατάνε τίποτα για τον εαυτό τους, καθώς ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη.

Θέλεις να κάνεις οικογένεια;

Ναι, θα ήθελα να παντρευτώ και να κάνω παιδιά. Μπορεί να είναι στον προγραμματισμό μου, αλλά αυτό δεν λέει και τίποτα. Δεν έχει βρεθεί ακόμη το άλλο μου μισό. Ένα μισό που θα το θαυμάζω για το σεβασμό και τη συνέπειά του, για το χιούμορ του αλλά και για το πάθος του για μια δημιουργική ζωή. Δεν με ενδιαφέρουν οι αποστειρωμένοι άνθρωποι. Με ενδιαφέρουν εκείνοι που ρισκάρουν για να ζήσουν μια πραγματική ζωή με λάθη και πάθη. Είναι σημαντικό μέσα από μια σχέση να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Και σίγουρα δεν θέλω τα καλά γνωρίσματα του χαρακτήρα του να αποτυπώνονται μόνο στη συμπεριφορά που θα έχει απέναντί μου. Δεν μπορείς να έχεις καλή συμπεριφορά μόνο απέναντι στον έρωτα της ζωής σου και να αδιαφορείς για τον περίγυρό σου. Θέλω έναν άνθρωπο με Α κεφαλαίο.

Τι σημαίνει άνθρωπος με Α κεφαλαίο;

Γύρω μας υπάρχει πολύς πόνος. Πρέπει, λοιπόν, εμείς οι πιο δυνατοί να απλώσουμε το χέρι και να βοηθήσουμε όπου μπορούμε και όσο μπορούμε. Το να κοιτάμε την πάρτη μας δεν βγάζει πουθενά. Για παράδειγμα, όλοι μπορούμε και πρέπει να γίνουμε δότες μυελού των οστών. Εγώ το έχω κάνει.