Ειδησεογραφικό site

6 Μαΐου 1979 Όταν το Καραϊσκάκη έγινε εφιάλτης για τον Δεληκάρη

803

Κυριακή 6 Μαΐου 1979. Στα πλαίσια της 30ής αγωνιστικής του πρωταθλήματος της σεζόν ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον ΠΑΟ. Είχε φτάσει η ώρα για το αθλητικό γεγονός της χρονιάς. Ήταν η πρώτη φορά που ο Δεληκάρης θα γύριζε ως αντίπαλος στο Καραϊσκάκη, εκεί όπου είχε λατρευτεί τα προηγούμενα 8 χρόνια, φορώντας μάλιστα τη φανέλα με το… μισητό «τριφύλλι». Και όχι μόνο αυτό, αλλά δέχτηκε να φορέσει και το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Η κίνηση αποδίδεται στον τεχνικό των «πρασίνων» Λάκη Πετρόπουλο, που σκέφτηκε μ’ αυτόν τον τρόπο να τονώσει το ηθικό του παίκτη του.

Ο κόσμος των ερυθρολεύκων δεν μπορούσε να συγχωρήσει στον άνθρωπο που αγαπήθηκε όσο λίγοι στο Λιμάνι το ότι είχε μεταπηδήσει στον αιώνιο αντίπαλο. Θεωρήθηκε πράξη προδοσίας. Ο γενικός αρχηγός του Παναθηναϊκού Αντώνης Μαντζεβελάκης κατάλαβε ότι ο Δεληκάρης δεν θα μπορούσε να κυκλοφορήσει ούτε στον δρόμο χωρίς να διατρέχει κίνδυνο, αφού αποτελούσε πλέον «κόκκινο πανί» για τους οπαδούς της πρώην ομάδας του, γι’ αυτό και φρόντισε να του εξασφαλίσει αστυνομική προστασία! Φυσικά είχε βάλει κι ο ίδιος ο παίκτης το χεράκι του με κάτι δηλώσεις…

Πίσω στον αγώνα. Το Καραϊσκάκη φλέγεται. Τα πανό και τα συνθήματα εναντίον του πρώην αγαπημένου της εξέδρας δίνουν και παίρνουν από 40.000 κόσμο που κρέμεται στα κάγκελα. Η κατάσταση χειροτερεύει όταν οι ομάδες μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο για προθέρμανση. Εκτοξεύεται προς το μέρος του κάθε λογής αντικείμενο, ενώ όλοι οι φίλαθλοι όρθιοι τον βρίζουν χυδαία εν χορώ. Το σύνθημα «Κρα κρα κρα, Δεληκάρη …ρά» δονεί την ατμόσφαιρα. Ο ίδιος σαστισμένος νιώθει πλέον πως τον περιμένει το πιο δύσκολο απόγευμα της καριέρας του. Επιστρέφει στα αποδυτήρια μέσα σε χαλασμό…

Το ρολόι σημάδευε 16.19 όταν ο Δεληκάρης ξαναβγαίνει στο γήπεδο, σαν αρχηγός του Παναθηναϊκού μάλιστα. Το Καραϊσκάκη σείεται, παίρνει φωτιά από το μένος 40.000 οπαδών που ξεσπά με φωνές, κραυγές και συνθήματα. Η “υποδοχή” είναι χωρίς προηγούμενο, κρατά επτά λεπτά περίπου και σ’ όλο αυτό το διάστημα η φουρτουνιασμένη λαοθάλασσα ζητά την κεφαλή του «επί πίνακι».

Το μαρτύριο σταματά για λίγο στις 16.26, όταν μπαίνει στο τερέν ο Κυράστας με τους υπόλοιπους παίκτες του Ολυμπιακού και το Φάληρο γίνεται Βραζιλία. Οι αποδοκιμασίες υποχωρούν προς στιγμήν και δίνουν τη θέση τους στις επευφημίες και τις εκδηλώσεις λατρείας προς τους «ερυθρόλευκους» παίκτες.

Ο Δεληκάρης, σοκαρισμένος, μετά το τέλος του ματς δηλώνει: «Αν σημείωνα τις βρισιές που μου έσουραν ακόμα και κάποιοι από τους παλιούς μου συμπαίκτες, θα κοκκίνιζαν και οι πέτρες. Είμαι βέβαιος ότι σύντομα θα καταλάβουν πόσο μεγάλο λάθος έκαναν…».

Εντός αγωνιστικού χώρου, κάθε επαφή του παίκτη με την μπάλα πυροδοτεί αποδοκιμασίες και βρισιές. Το γήπεδο βράζει. Τόση είναι η λύσσα των φιλάθλων. Το λαϊκό αίσθημα ικανοποιείται από τις… ειδικές αποστολές των Πέτρου Καραβίτη και Γιάννη Κυράστα. Παίκτες με τους οποίους φημολογείτο ότι είχε… προηγούμενα. Τα μαρκαρίσματά τους στον «πράσινο» αρχηγό δεν ήταν ακριβώς αυτό που σήμερα ονομάζουμε «στα πλαίσια του fair play». Τον σήκωναν στον αέρα… Έπεσαν κάποια «γαλλικά» εκατέρωθεν, όπως και μερικές… ψιλές, υπό την ανοχή του Θεσσαλονικέα διαιτητή Ράμμου.

Ο Πέτρος Καραβίτης μετά από χρόνια σε συνέντευξή του παραδέχθηκε ότι και οι παίκτες είχαν φανατιστεί τόσο πολύ από την κερκίδα, τα συνθήματα και την ατμόσφαιρα, που σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούσαν να ελέγξουν το πάθος τους.

Ο Γιάννης Κυράστας, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε κι αυτός τον δρόμο για τη Λεωφόρο, ήταν πυρ και μανία με τον Δεληκάρη, καθώς σε δηλώσεις του το «πράσινο 10» είχε υποστηρίξει ότι αυτός ήταν που τον καθιέρωσε στους Πειραιώτες.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα ο Λάκης Πετρόπουλος, βλέποντας το όλο κλίμα και τις κλωτσιές που εισέπραττε σε κάθε ευκαιρία ο παίκτης, του προτείνει να τον κάνει αλλαγή. Δεν το δέχεται και μένει ως το τέλος βλέποντας τη νέα του ομάδα να ηττάται.

Οι ερυθρόλευκοι, ντοπαρισμένοι από τις εκδηλώσεις των οπαδών τους και εκμεταλλευόμενοι τον πρωτοφανή φανατισμό στην κερκίδα, επέβαλαν από το πρώτο λεπτό τον ρυθμό τους και έκλεισαν τους «πράσινους» στα καρέ τους. Τελικά στο 26’, μετά από λάθος των Γονιού και Κωνσταντίνου, με αριστοτεχνική εκτέλεση φάουλ του Ουρουγουανού Περόνε κάνουν το 1-0, που έμελλε να είναι και το τελικό σκορ.

Μάλιστα η επίτευξη του γκολ αποφόρτισε λίγο την ατμόσφαιρα και έστρεψε αλλού το ενδιαφέρον του κόσμου. Πάντως, σε ένα παιχνίδι νευρικό, αρκετά σκληρό και με πολλές διακοπές, ο Δεληκάρης ήταν κατά γενική ομολογία από τους καλύτερους παίκτες του Παναθηναϊκού. Ηττημένος και φανερά επηρεασμένος από τις αποδοκιμασίες έφυγε από το τερέν με σκυμμένο κεφάλι, φιλώντας μόνο τον αντίπαλο προπονητή Τόζα Βεσελίνοβιτς.

Τέλος, αρκετά χρόνια μετά, σε συνέντευξή του και αναφερόμενος στη μεταπήδησή του στους «πράσινους», τη «μεταγραφή της δεκαετίας» όπως θεωρήθηκε τότε, είπε: «Τότε έγινε η μεταγραφή και από όλες τις πλευρές αποδείχθηκε ιστορικό λάθος, που με πλήγωσε και με πληγώνει ακόμη. Η αγάπη είναι μία και μοναδική. Για μένα, λοιπόν, αυτή η αγάπη λέγεται Ολυμπιακός».

 

 

 

 

Τα σχόλια είναι κλειστά.