1821-2021 Τι κρίμα που δεν θα γιορτάσουμε μαζί…

Ένα σήμα για την Ελλάδα χωρίς… Ελλάδα. Και αυτό το είδαμε στην πολύπαθη αυτή Χώρα. Πρόκειται για το σήμα-λογότυπο της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» για τα 200 χρόνια της Απελευθερωτικής μας Επανάστασης. Ένα σήμα τέτοιας απαξίας και προσβολής ηρώων συμβόλων και Ιστορίας, που άφησε τους πάντες άναυδους.
Δεν μπορεί η πρόεδρος για τους εορτασμούς του 1821,στο μήνυμά της, να μας προτρέπει «Να θυμόμαστε από πού ξεκινήσαμε» και την ίδια στιγμή στο σήμα, να μην υπάρχει τίποτα από Ελλάδα, πέραν της… γραμματοσειράς.
Το σήμα που μας κάλεσε να βάλουμε στην καρδιά μας, έμεινε οριστικά απ΄έξω. Πολύ καλό για καταναλωτικό προϊόν, πολύ κακό για τα 200 χρόνια ελευθερίας μας. Και πολύ πιο προσβλητικό απ΄ότι εκ΄πρώτης όψεως φαίνεται. Η κορδέλα με τις γαλανόλευκες λωρίδες που ανοίγεται… κυματιστά, δεν είναι η σημαία μας χωρίς Σταυρό, όπως πολλοί νόμισαν. Οι λωρίδες της κορδέλας, είναι πέντε. Σε εννέα, της σημαίας μας, αναπτύσσονται κατά 2 περίπου εκατοστά, μόλις η κορδέλα διαπεράσει το 1. Και εκεί, η μόλις…2 εκατοστών σημαία μας χωρίς Σταυρό, κόβεται κάθετα, σαν… ακρούλα!
Έπραξαν το αδιανόητο. Αναρωτιόμαστε, πως αποτόλμησαν τέτοια ύβρη, και από πού πραγματικά εκπορεύτηκε. Σε συνέντευξή της η πρόεδρος μετά τις αντιδράσεις, είπε: «Θέλουμε να πετύχουμε την αυτογνωσία. Να αναγνωρίσουμε και να σεβαστούμε τους εαυτούς μας και να αποκτήσουμε μια νέα εθνική αυτοπεποίθηση για το μέλλον». Μα τα πετυχαίνεις όλα αυτά, απεμπολώντας την Ιστορία σου; Αυτογνωσία με ιστορικές αφαιρέσεις γίνεται; Αυτοσεβασμός χωρίς σεβασμό στην καθοριστικότερη στιγμή του Έθνους σου, γίνεται; Αποσυμβολοποιημένος αλλά με… νέα αυτοπεποίθηση γίνεται; Από πού θ΄ αντλήσεις για να εμπνευστείς; Που ακουμπήσεις για να πας παραπέρα; Και πόσο μακριά πας γυμνός από τα σύμβολα και τη σημαία σου; Και ως τι; Μήπως μόνο ως παγκοσμιοποιημένος χυλός; Μας είπε ότι «…δεν υπήρξε καν η σκέψη να υποκατασταθεί η σημαία ή ο σταυρός», Και τότε, γιατί δεν υπάρχουν στο σήμα; Πως «είμαστε όλοι Ελλάδα» όταν επιτρέπουμε να προσβάλλεται έτσι η τιμή και η αξιοπρέπεια της Χώρας μας, στην ιερότερη ιστορική της μνήμη; Κανένας δεν έχει δικαίωμα να κουρελιάζει έτσι την ψυχή του λαού, που αγωνίζεται να σταθεί όρθιος και ν΄απαλλαγεί απ΄τους νέους δυνάστες του. Ή μήπως είναι αυτό ακριβώς που δεν πρέπει να συμβεί;
Κάποτε οι απαλοιφές στα σχολικά βιβλία, τώρα στο σήμα της απελευθερωτικής επετείου. Τότε προς τι, η γιορτή; Τι ακριβώς θα τιμήσουμε και κάτω από ποια σημαία; Τι μήνυμα ανάτασης θα πάρουμε για το νέο όραμα που χρειαζόμαστε και τι μήνυμα θα στείλουμε με την… ξεδιπλούμενη κορδέλα , που είναι και αντιγραφή…
Και το έτος της Επανάστασης γιατί να μην είναι 1821, όπως είναι χαραγμένο στη συλλογική μνήμη; Γιατί έπρεπε κι αυτό ακόμα να είναι μισό; Γιατί τόση αφαίρεση; Μινιμαλισμός ή εντολές; Γιατί να μην διέρχεται η σημαία μας το 1821, να το αγκαλιάζει εις ένδειξη ευγνωμοσύνης και να συνεχίζει την πορεία της κυματίζοντας, στέλνοντας μήνυμα συνέχειας και ανόδου, αντί να εμφανίζεται μερικώς και αμέσως να κόβεται, σαν η πορεία μας να σταματά εκεί; Δεν είναι αντιφατικό, ενώ ζητούμενο λέτε, είναι η πορεία μας στο μέλλον, η σημαία μας να εμφανίζεται σαν δυσδιάκριτη απόληξη, επιμελώς υποτιμημένη; Τυχαιότητα είναι αυτό ή σκοπιμότητα;
Διαχρονική υπόθεση η απαξίωση της Ιστορία μας
Μέσα δεκαετίας του ΄90, τα Ελληνοτουρκικά συνέδρια στη Σύμη, με τους τότε… πρόθυμους, πολιτικούς και πανεπιστημιακούς, να επεξεργάζονται με τους… απέναντι την αναθεώρηση της Ιστορίας μας, για να «είναι κατανοητή και αποδεκτή στους κατοίκους της περιοχής…». Έτσι μας είπαν τότε χωρίς αιδώ, χαρακτηρίζοντας παράλληλα και όχι τυχαία, την νησιωτική μας Χώρα … περιοχή! Αργότερα, θα μαθαίναμε ότι δεν έχει και…σύνορα! Πρωτεργάτης των συνεδρίων, ο τότε ΥΠΕΞ και μετέπειτα πρωθυπουργός, που ενώ ακόμα αγωνιζόταν να μιλήσει σωστά ελληνικά, την είχε δει και ιστορικός αναθεωρητής … Που να φανταζόμασταν, πως άλλος, από την ίδια θέση, θα έκανε και χειρότερα… Το 2011, άλλη αποκρουστική παρέμβαση. Το ντοκιμαντέρ «1821», που οι… αναστοχαστές εμπνευστές του, στα καλά καθούμενα και προς έκπληξη όλων, άρχισαν ν΄αποδομούν χυδαία την Επανάσταση και τους αγωνιστές της. Τότε απορούσαμε. Τώρα, ξέρουμε…
Εδώ, δεν φτάσαμε τυχαία. Αφήσαμε χώρο. Κάποιους τους επιβραβεύσαμε κιόλας … Χρόνια στρωνότανε το έδαφος από τους παγκοσμιοποιητές αφεντάδες, τους εδώ υπηρέτες τους και τη δική μας ολιγωρία.. Με τη Χώρα ελεγχόμενη και τη συνείδηση μπερδεμένη, ήρθαν κι΄ αυτά που σήμερα ζούμε. Αντιδράσαμε μήπως σύσσωμοι για τις παρεμβάσεις στην Ιστορία μας και τη μεθόδευση αποεθνικοποίησής μας ; Γεμίσαμε μήπως πλατείες, όπως πρόσφατα για ποδοσφαιρική υπόθεση; Καφετέριες γεμίζαμε, όπως και τώρα ή μέναμε στους καναπέδες μας, αδιάφοροι ψευτόμαγκες, με τα δανεικά, τη μίζα και την αρπαχτή. Βολεμένοι, ζούσαμε τον «ωχαδερφισμό» και τη «χλίδα» μας, θεωρώντας την Ιστορία, ως «γραφική» έκφραση περιθωριακών και τους δανειστές που μεθοδικά μας έβαζαν στο χέρι, κουτόφραγκους!
Οι λιγοστές αντιδράσεις, αντί να ενισχυθούν, να εγείρουν συνειδήσεις και να σταματήσουν ο,τι ερχόταν, πνίγονταν σε πελατειακές σχέσεις, σε εύπεπτα τηλεοπτικά προγράμματα και στο μελάνι κάποιων αδιάφορων καλοπερασάκηδων. Λίγοι μιλούσαν, λιγότεροι καταλάβαιναν και το σύστημα δούλευε…
«Είναι η ευνοϊκή συγκυρία, η κατάλληλη στιγμή, για να σκεφτούμε που θέλουμε να πάμε…» μας είπε η πρόεδρος. Σωστό το κάλεσμα αλλά με λάθος σήμα. Και θλιβερό να σκέφτεται κανείς πως το ακούμε στα 200 χρόνια μετά… Που ήμασταν πριν; Καμμία στιγμή ενδιάμεσα, δεν ήταν ποτέ ευνοϊκή συγκυρία για αποφάσεις επαναπροσδιορισμού; Τα δεινά που τελευταία περνάμε, οι ρημαγμένες ζωές, οι φυγές, οι αυτοκτονίες, ο καθημερινός εξευτελισμός, ο φόβος, τα χαμένα όνειρα, δεν ήταν δέκα χρόνια τώρα, λόγος για εθνικό επαναπροσδιορισμό και είναι η επερχόμενη χορηγική γιορτή της επετείου; Μακάρι να γίνει έστω κι έτσι, αλλά αν κρίνουμε από το σήμα και τους αποκλεισμούς προσωπικοτήτων από την Επιτροπή , δεν έχουμε πολλούς λόγους να το ελπίζουμε
Και συμπλήρωσε: « Είναι το σήμα της γιορτής και της ευκαιρίας μας… Δεν είναι απλώς ιστορία αλλά ευκαιρία. Ευκαιρία να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα». Έτσι διατυπωμένο, μοιάζει σαν το ζητούμενο να είναι η ευκαιρία φυγής από την καθημερινότητα και όχι η Ιστορία. Εν τέλει πάμε επέτειο ή πάρτι μετά πυροτεχνημάτων; « Θα γιορτάσουμε όπως μόνο εμείς οι Έλληνες ξέρουμε να γιορτάζουμε» Μα εδώ, δεν πρόκειται για Ολυμπιακούς και την όντως υπέροχη γιορτή του 2004. Εδώ πρόκειται για την επέτειο της Απελευθερωτικής μας Επανάστασης σε συνθήκες οικονομικής κατοχής. Διαφορετικά τα μεγέθη, διαφορετικός και ο χρόνος. Ποιος Έλληνας μπορεί να γιορτάσει σήμερα όπως τότε, που τίποτα πια δεν είναι το ίδιο; Έχετε καταλάβει ότι εκεί έξω Έλληνες πενθούν;
Είναι δυνατόν η ιερότερη επέτειος όλων, να θεωρείται ως ευκαιρία να ξεφύγουμε από την καθημερινότητά μας; Μα δεν θέλουμε να ξεφύγουμε, να την αλλάξουμε θέλουμε. Δεν ψάχνουμε γιορτή να ξεχαστούμε. Δεν είναι η γιορτή που μας λείπει, η εθνική αξιοπρέπεια, μας λείπει. Αυτή που μόλις δοκιμάσατε και σεις με το σήμα σας. Το δικό μας ζητούμενο είναι η πατρίδα μας πίσω, οι ζωές μας πίσω και το γέλιο ξανά στα χείλη μας. Δεν θα γιορτάσουμε τώρα και δεν θα γιορτάσουμε μαζί, τη θυσία των προγόνων μας κάτω από μια κορδέλα περιτυλίγματος… Στην ύβρη αυτή, δεν θα συμμετάσχουμε. Κρίμα… πραγματικά κρίμα, για την ευκαιρία που μόλις χάθηκε…