Όταν οι μεγάλοι πετούν στο Σύνταγμα… μολότοφ!

Του Κώστα Μαρδά

Ενώ το τουρκικό σκάφος «Μπαρμπαρός» εξακολουθεί  από τον Οκτώβριο  να χτυπάει τα θαλάσσια οικόπεδα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ από τις βρετανικές βάσεις της μεγαλονήσου  απογειώνονται πολεμικά αεροσκάφη της Αγγλίας και των ΗΠΑ βομβαρδίζοντας τις περιοχές όπου έχει στηθεί το απάνθρωπο ισλαμικό Χαλιφάτο σε Ιράκ – Συρία με τους 1.400 μέχρι… στιγμής αποκεφαλισμούς αντιπάλων  μαχητών και αμάχων, ενώ η  παλαιστινιακή Χαμάς συνεχίζει να  χτυπάει αμάχους στο Ισραήλ, ενώ στη Γάζα ακόμη θρηνούν την εξόντωση 648 παιδιών – θύματα  βομβαρδιστικών αντιποίνων για τρομοκρατικές επιθέσεις των της Χαμάς, ενώ στην Ουκρανία οι νεκροί Ουκρανοί και ρωσόφιλοι αυτονομιστές υπερβαίνουν τους 3.500, ενώ η Ρωσία παλεύει με μια νέα χρεοκοπία, η Ελλάδα χορεύει στο ρυθμό των αποκαλύψεων του Παύλου Χαϊκάλη.

Βέβαια, η  Δικαιοσύνη – και όχι τα μίντια-  θα αποφανθεί αν οι καταγγελίες του βουλευτή αληθεύουν ή όχι. Αν η απόπειρα πληρωμής της ψήφου του, προκειμένου να ψηφίσει τον γαλάζιο Σταύρο Δήμα, είναι στημένη από τον πολυσύμβουλο Γιώργο Αποστολόπουλο προκειμένου να τον εκθέσει στα μάτια του αρχηγού του Πάνου Καμένου- όπως ισχυρίζεται ο πολυπράγμων τραπεζικός – ή αν η προσφορά των 2-3 εκατομμυρίων ευρώ είχε τις ευλογίες του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά!..

Ένα, πάντως, είναι γεγονός: Χωρίς να παραγνωρίζω ότι ο αντιφατικός ΣΥΡΙΖΑ φοβίζει τις αγορές, η Ελλάδα, με πρωταρχική ευθύνη του πρωθυπουργού, έχει γίνει βούκινο στα πέρατα του κόσμου ότι βαδίζει προς κραχ μόλις έλθει στην εξουσία ο Αλέξης Τσίπρας. Και γράφω «με  πρωταρχική ευθύνη του πρωθυπουργού», γιατί ο  αγαπητός μας  παλαιόθεν Ζαππατίστας Αντώνης Σαμαράς– παρά τα λεγόμενά του ότι σκίζει μέρα με τη μέρα τα μνημόνια, παρά το πλεόνασμα, παρά την έξοδο στις αγορές-  δεν κατάφερε να σταθεροποιήσει την ελληνική οικονομία. Επί πλέον, με τις σπασμωδικές ανακοινώσεις του για… εκδίωξη του ΔΝΤ δύο χρόνια πριν τη λήξη του δανειακού προγράμματος φόβισε τις περιλάλητες αγορές, οι οποίες τον Οκτώβριο του απάντησαν με ένα μίνι κραχ στο Χρηματιστήριο. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα αβεβαιότητας προχώρησε στην επίσπευση των διαδικασιών εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, φέρνοντας την αστάθεια δύο μήνες… νωρίτερα, υπό τη δαμόκλειο σπάθη για διάλυση της Βουλής αν δεν εκλεγεί Πρόεδρος.

Η αλήθεια είναι, ότι τη δυνατότητα πρόωρων εκλογών  του την παρέχει το ίδιο το Σύνταγμα, που προβλέπει δύο ψηφοφορίες με 200 ψήφους και μια ψηφοφορία με 180. Και σε περίπτωση αδυναμίας εκλογής το λόγο έχουν οι εκλογείς. Και όμως, θα μπορούσε ο συνταγματικός νομοθέτης να προβλέπει τέταρτη ψηφοφορία με σχετική πλειοψηφία- όπως ορίζει το Σύνταγμα για τη επόμενη Βουλή- ώστε να αποφεύγονται οι πρόωρες κάλπες. Επίσης, ο συνταγματικός νομοθέτης θα μπορούσε να αποκλείει τη δυνατότητα του εκάστοτε πρωθυπουργού να διαλύει πρόωρα τη Βουλή – διαλύοντας και το… κράτος- επικαλούμενος σπουδαίο εθνικό θέμα.

Και ποιος, παρακαλώ, έβαλε στο Σύνταγμα αυτές τις διατάξεις αστάθειας; Ποιος άλλος από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή;  Ο οποίος, το 1975 έθεσε σε εφαρμογή τον μεταπολιτευτικό Συνταγματικό Χάρτη, που όχι μόνο δεν μας προφύλαξε από τη χρεοκοπία, αλλά συνέβαλε και αυτό- μαζί με τον τυχοδιωκτισμό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ- στο να πέσει η χώρα στα βράχια. Τις διατάξεις αυτές διατήρησε και ο Ανδρέας Παπανδρέου στην αναθεώρηση του 1985- 86, περιοριζόμενος στην κατάργηση του καισαρικού προνομίου που έδινε τη ευχέρεια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διαλύει τη Βουλή όταν – λέει- αυτή βρισκόταν σε προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό… αίσθημα! Δηλαδή, ήταν αρκετά μερικά γκάλοπ για να γκρεμισθεί με τη βούλα του Συντάγματος η εκλεγμένη κυβέρνηση.

Θέλω να θυμίσω ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, οργισμένος γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν θα  τον επανεξέλεγε ως Πρόεδρο για την θητεία 1985- 1990, παραιτήθηκε την 9 η Μαρτίου του 1985, 25 μέρες πριν τη λήξη της θητείας του, προκαλώντας τη αμφισβήτηση της ψήφου Αλευρά, αφού η λεγόμενη «δημοκρατική πλειοψηφία» ήταν στο όριο των 180 ψήφων. Ο Γιάννης Αλευράς,  ως Πρόεδρος της Βουλής, ανέλαβε Πρόεδρος της Δημοκρατίας μέχρι να εκλεγεί με το αίσχος των έγχρωμων ψηφοδελτίων ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ  Χρήστος Σαρτζετάκης. Για μια ακόμη φορά ο Καραμανλής Α΄ έδειξε ότι προτιμά την αποσταθεροποίηση των πολιτειακών θεσμών παρά να θιγεί ο (άκρατος) εγωισμός του. Από την άλλη πλευρά, ο Ανδρέας Παπανδρέου επέβαλε στην ψηφοφορία ένα αστυνομικό έλεγχο στους βουλευτές του, διατάσσοντάς τους να καθίσουν σε προδιαγεγραμμένες θέσεις στα κυβερνητικά έδρανα, βάση της εκλογικής περιφέρειας,  με εντολή αλληλοελέγχου του διπλανού τους για το ψηφοδέλτιο που όφειλαν να βάλουν στο φάκελο, διότι τότε το Σύνταγμα προέβλεπε μυστική ψηφοφορία.

Γιατί τα επαναφέρω όλα αυτά; Για να υπογραμμίσω ότι: Το σημερινό έργο το έχουμε ξαναδεί. Ότι οι τωρινοί επίγονοι των μεγάλων ηγετών του δικομματισμού, δεν διαφέρουν και πολύ από τους μυθοποιημένους προγόνους τους. Τελικά, οι θεσμικοί ηγέτες αυτού του τύπου εξουσίας, συμπεριφέρονται περισσότερο επικίνδυνα για τους θεσμούς, παρά οι ανόητοι νεαροί που πετάνε μολότοφ κατά εργαζόμενων στη Δημόσια Τάξη. Μιλάμε για φιλοτομαριστές με τα μεγάλα ονόματα. Το ίδιο επικίνδυνοι για την (όποια) Δημοκρατία είναι και οι σημερινοί αχθοφόροι των μεγάλων ονομάτων…

«Εδώ ήρθαμε – πάμε να φύγουμε!».