Ειδησεογραφικό site

Όταν η Λέσβος συνορεύει με τη Δαμασκό…

65

Του Κώστα Μαρδά

Οι πνιγμοί άνω των 100 προσφύγων στη θάλασσα μεταξύ των ανατολικών νησιών του Αιγαίου και της Τουρκίας αποτελούν όνειδος για το μόρφωμα το οποίο αποκαλείται «Ευρωπαϊκή Ένωση»   αναδεικνύοντας μέσα στην όλη τραγικότητα τη στρατηγική σημασία όχι μόνο των νησιών μας αλλά και του ευρύτερου ελληνικού χώρου.

Δυστυχώς, οι πολιτικές ηγεσίες των κομμάτων εξουσίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) δεν μπόρεσαν και στην αρχή του πολέμου στη Συρία, αλλά και τώρα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να προβλέψουν την ορμητική ροή της κατατρεγμένης ανθρωποθάλασσας των προσφύγων, που ξεχύνεται από τα συροτουρκικά σύνορα, κατακλύζει τα παράλια της αρχαίας Ερυθραίας για να ξεχυθεί στα νησιά και από κει στην Αθήνα, προκειμένου να τραβήξει προς βορρά στις χώρες του «δυτικού παραδείσου» – με πρωτεύουσα την ηγεμονεύουσα Γερμανία.

Οι ηγεσίες πιάστηκαν ανέτοιμες, ανεπαρκείς, αδιάβαστες για τα συμβαίνοντα στη Μέση Ανατολή, στην κεντρική Ασία αλλά και για τις επικείμενες εκρηκτικές εξελίξεις στην κεντρική Ευρώπη με εστία ανάφλεξης την Ουκρανία. Βρέθηκαν να υποτιμούν τα ζητήματα της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, ιδιαίτερα τη δράση των Ηνωμένων Πολιτειών, απορροφημένες από το καθήκον τους να ασχοληθούν με τη διάσωση της χώρας από την κρίση χρέους. Και όμως, η έκρηξη του προσφυγικού επηρεάζει όχι μόνο έμμεσα, αλλά και άμεσα το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης (Ο Θεός να το κάνει…) αφού πολύ καθυστερημένα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Σόιμπλε προειδοποίησε ότι αν η Ευρώπη δεν αντιμετωπίσει το μέγα ζήτημα των προσφυγικών – μεταναστευτικών επελάσεων, τότε κινδυνεύει η ίδια η υπόστασή της!

Ποιος όμως δημιούργησε αυτή τη χαοτική κατάσταση από το Αφγανιστάν μέχρι τη Λιβύη; Δεν είναι η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών με τις στρατιωτικές επεμβάσεις -χωρίς μάλιστα την άδεια του ΟΗΕ- εναντίον του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης και κατά της Συρίας;

Πρόσφατη είναι η οργή ακόμα και αυτού του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου, ο οποίος στην αυτοβιογραφία του εξαπολύει μύδρους εναντίον του υιού του Τζορτζ Μπους γιατί –όπως λέει- ο κανακάρης του εξωθήθηκε από το δίδυμο Τσέινι και Ράμσφελντ στην αρχή σε μια εξτρεμιστική ρητορική και μετά σε μια πολιτική πολέμου εναντίον των λεγόμενων «δυνάμεων του κακού», με το προκάλυμμα της επιβολής της αστικής δημοκρατίας δια των όπλων. Αποτέλεσμα; «Επικίνδυνα ακυβέρνητα εδάφη», κατά πως τα ονομάζει ο υπέργηρος αλλά ανοιχτομάτης Κίσινγκερ.

Βέβαια, το πρώτο μέλημα των αμερικανών στρατιωτικών διοικητών μόλις κατέλαβαν το Ιράκ και τη Λιβύη ήταν να μοιράσουν συμβάσεις πετρελαίου στους αμερικανικούς- δυτικούς πετρελαϊκούς κολοσσούς. Φυσικά, ουδείς δημοκρατικός πολίτης και… οπλίτης αυτού του πλανήτη θα είχε αντίρρηση να εφαρμοστεί μια πολιτική καταπολέμησης των… νόθων αντιιμπεριαλιστών τυράννων Σαντάμ Χουσεΐν, Μουαμάρ Καντάφι και Άσαντ, φτάνει ο αγώνας αυτός να ήταν προϊόν των οργάνων της διεθνούς κοινότητας με στόχο την εγκαθίδρυση πολυφωνικών συστημάτων διακυβέρνησης και όχι δυτικόφιλων δημοκρατιών επί πετρελαϊκών βάσεων.

Η αποτυχία της φιλοπολεμικής εκστρατείας του Μπους τζούνιορ αναζωπύρωσε τα εθνικοαπελευθερωτικά αισθήματα των ισλαμικών μαζών στην Ασία, στην Μέση Ανατολή και στη βόρεια Αφρική, με συνέπεια να θεριέψει το βάρβαρο κίνημα των τζιχαντιστών, καθώς στα μάτια των μουσουλμάνων φαντάζει ως αποφασισμένη έως θανάτου στρατιά εκδίωξης των νέων σταυροφόρων της Ευρώπης.

Θα ήθελα να ξέρω πόσα μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι πρότινος δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους, γνωρίζουν ότι στο συνασπισμό που ηγούνται οι ΗΠΑ, είπε «ναι» η κυβέρνηση Σαμαρά τον Σεπτέμβριο του 2014, αλλά το yes συνεχίζει και σήμερα η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ; Μάλιστα, η χώρα μας συμμετείχε την περασμένη βδομάδα σε πρωτοφανή άσκηση του ΝΑΤΟ με 36.000 άνδρες να έχουν αναπτυχθεί στον Ευρωπαϊκό Νότο από την Πορτογαλία έως την Ιταλία, έτοιμους να επέμβουν στη Μέση Ανατολή ως συσταυροφόροι των ΗΠΑ.

Πρόκειται για σταυροφορία όπου ο κάθε σύμμαχος συνεισφέρει ό,τι μπορεί: Οι ΗΠΑ 148 βομβαρδιστικά, η Γαλλία το αεροπλανοφόρο Σαρλ ντε Γκολ, η Βρετανία τη χρήση των βάσεων της στην Κύπρο, η Τουρκία τη βάση εξόρμησης του Ινσιρλίκ, οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης διευκολύνσεις-πολεμοφόδια-εξοπλισμούς, η Σαουδική Αραβία 500 εκατομμύρια δολάρια για την περίθαλψη προσφύγων, το Κουβέιτ, το Κατάρ και το Μπαχρέιν στρατιωτικές εγκαταστάσεις και η μακρινή Αυστραλία όπλα, οχήματα και ανθρωπιστική βοήθεια.

Στο χορό των βομβαρδισμών κατά των τζιχαντιστών μπήκε πριν λίγες μέρες και η Ρωσία, η οποία διατηρεί αεροναυτικές βάσεις στις πόλεις Ταρτούς και Λατάκια της Συρίας, ενώ ο τσάρος Πούτιν υποδέχθηκε στο Κρεμλίνο τον Άσαντ που αρνείται να παραιτηθεί προτιμώντας να αιματοκυλήσει τη χώρα του αμυνόμενος απέναντι στον Ελεύθερο Συριακό Στρατό που εκπαιδεύουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και στο κράτος των τζιχαντιστών που θέριεψε από την τυφλή πολιτική της Ουάσιγκτον.

Τελικά, χρειάζεται να έχεις τελειώσει το περίφημο Στρατηγικό Ινστιτούτο του Λονδίνου για να καταλάβεις ότι κάθε βόμβα που πέφτει στη Συρία δεν σκοτώνει μόνο βάρβαρους μαχητές, αλλά σημαίνει πνιγμένα παιδιά έξω από τη Λέσβο; Χρειάζεται να είσαι στρατηγικός εγκέφαλος για να εννοήσεις ότι η Χίος «συνορεύει» με τη Δαμασκό και το Χαλέπι; Χρειάζεται να έχεις δύο παιδικά μάτια για να δεις ότι στις Βρυξέλλες ο βασιλιάς είναι γυμνός;

Τα σχόλια είναι κλειστά.