Το νερό και η δημοκρατία

Του Ηλία Κανέλη

Οσοι έβγαιναν από τα εκλογικά τμήματα της ευρύτερης περιοχής Θεσσαλονίκης έπεφταν πάνω σε τραπεζάκια με μια διάφανη κάλπη. «Εσείς δεν θα ψηφίσετε για το νερό;» σε ρωτούσαν ευειδείς νεαρές και νεαροί. Να ψηφίσω, αλλά για τι; «Θέλετε να πουληθεί το νερό στους ιδιώτες;». Θέλεις; Οχι βέβαια. Κάτω τα χέρια παλιοϊδιώτες από το πολύτιμο νερό μας. Και έτσι κατέληγες να πάρεις ένα χαρτί που έγραφε όχι, το οποίο έριχνες χύμα στην τιγκαρισμένη κάλπη.

Αν τολμούσες να ειρωνευτείς δημόσια τη διαδικασία, μπορεί να έπεφταν και τίποτα ωραία βρισίδια (όπως συνέβη σε μερικές περιπτώσεις, διότι η ειρωνεία απαγορεύεται). Υστερα, το βράδυ κάποιοι θα μετρούσαν τα «ψηφοδέλτια» του «δημοψηφίσματος» για να βγει το φοβερό ποσοστό 98,04%. Λίγο λιγότερο από το ποσοστό που παίρνει ο κομμουνιστής δικτάτορας Κιμ Γιονγκ Ουν.

Κάπως έτσι έγινε απόπειρα εισαγωγής στη δημόσια ζωή της ιδέας των δημοψηφισμάτων για να λύνουμε μεγάλα ζητήματα που μας αφορούν. Προχθές, χάρη στη διαδικασία που περιγράψαμε, οι ακτιβιστές της άμεσης δημοκρατίας που επέστρεψε στην Πλατεία (από την οποία είχε φύγει, το καλοκαίρι του 2011 για τα μπάνια του λαού) έχουν να επικαλούνται ένα ποσοστό Βόρειας Κορέας για κάτι για το οποίο ουδείς γνωρίζει τι ουσιαστικά αφορά. Να μην πάρουν ιδιώτες το νερό. Μάλιστα. Ποιοι να το έχουν; Πώς θα φτάνει καθαρό στους δημότες; Πώς θα προσέχουμε τις σπατάλες; Τι συμβαίνει στην Ευρώπη και με ποια αποτελέσματα; Πώς θα πληρώνουμε λιγότερο; Και με την αποχέτευση τι γίνεται – αφού οι δημοτικές επιχειρήσεις είναι και ύδρευσης και αποχέτευσης;

Αντί να αποφασίζουν οι δήμαρχοι, σου λέει, που έχει πολιτικό κόστος, γιατί να μην αποφασίζει ο λαός… Η παρωδία δημοψηφίσματος της ευρύτερης περιοχής Θεσσαλονίκης (υπό την αιγίδα των δημάρχων της περιοχής, και του Γιάννη Μπουτάρη!) τροφοδοτεί ένα περίεργο γαϊτανάκι: φέρνει στην ελληνική κοινωνία από το παράθυρο την ιδέα της «άμεσης δημοκρατίας», υπονομεύει δηλαδή τη σταθερότητα και τη διεκδίκηση σοβαρών θεσμών που διασφαλίζει η αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Και αν αύριο «ο λαός» θέλει να αποφασίζει και για το τζαμί, που θέλει ο Αρης και ο Κασιδιάρης; Και για τους μετανάστες; Και για τη θανατική καταδίκη; «Δεν υποχωρούμε σε θέματα ατομικών δικαιωμάτων» λένε οι υποστηρικτές του δημοψηφίσματος για το νερό. Σοβαρά; Κάπως έτσι κάποιοι νόμιζαν ότι θα προσποριστούν την «αγανάκτηση» της Πλατείας το 2011 και προέκυψαν τέρατα – ένα απ’ αυτά πήρε 16% προχθές στον Δήμο Αθηναίων.
Δίδαγμα; Ας είμαστε κουμπωμένοι με τις εφαρμογές της αμεσοδημοκρατικής κουλτούρας του αριστερού και του δεξιού λαϊκισμού. «Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν» που θα έλεγε και ο Μιχάλης Κατσαρός.

Πηγή: Τα Νέα