Το μόνο μαχαίρι που μπαίνει στο κόκκαλο είναι των… χούλιγκαν

Toυ Νίκου Τσούρτη

Ο Κώστας Κατσούλης είναι ο έκτος  άνθρωπος που χάνει τη ζωή του σε γήπεδο, όπου είχε πάει για να παρακολουθήσει τον ποδοσφαιρικό αγώνα της αγαπημένης του ομάδας. Το γαϊτανάκι των θυμάτων του χουλιγκανισμού με νεκρούς στα ελληνικά γήπεδα ξεκίνησε πριν από 28 χρόνια. Ήταν Οκτώβριος του 1986, στο Αλκαζάρ όταν ο νεαρός καθηγητής Χαράλαμπος Μπλίονας φίλος της Λάρισας, δέχτηκε  φωτοβολίδα στον λαιμό του από την απέναντι κερκίδα όπου βρίσκονταν οπαδοί του ΠΑΟΚ.

Πέντε χρόνια μετά, Γενάρη του 1991, σε αγώνα ΑΕΚ-Ολυμπιακού με ανάλογο τρόπο έφυγε από τη ζωή ο  17χρονος Γιώργος Παναγιώτου, από κροτίδα που καρφώθηκε στην κοιλιά του.

Ακολούθησε ο 25χρονος Γιώργος Καρνέζης, τον Απρίλιο του 1993, ο οποίος αποχορώντας από το κλειστό γήπεδο της Γλυφάδας , όπου είχε παρακολουθήσει τον αγώνα μπάσκετ Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού μαχαιρώθηκε στο αυτοκίνητό του.

Τον Μάρτιο του 2007 στο ραντεβού θανάτου που είχαν στήσει φίλοι του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού για τον αγώνα γυναικείου βόλεϊ μεταξύ των δύο ομάδων, σκοτώθηκε από μαχαιριά ο 22χρονος Μιχάλης Φιλόπουλος.  Τον Σεπτέμβριο του 2011 σε ένα ανάλογο ραντεβού θανάτου μεταξύ οπαδών του ΟΦΗ και του Ηροδότου δολοφονήθηκε πάλι με μαχαίρι ο 21χρονος Γιάννης Ρουσσάκης.

Στις 14 Σεπτεμβρίου ο 46χρονος Κώστας Κατσούλης, βρέθηκε στη Νέα Αλικαρνασσό κι ενώ παρακολουθούσε τον αγώνα της ομάδας του, του Εθνικού με τον Ηρόδοτο, δέχτηκε επίθεση από οπαδούς της γηπεδούχου ομάδας. Τα χτυπήματα του προκάλεσαν κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και 15 μέρες μετά άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο.

Διακόπηκαν τα πρωταθλήματα και έτσι αυτό το Σαββατοκύριακο δεν θα έχουμε άλλους νεκρούς. Ευτυχώς…

Δια στόματος του υφυπουργού Αθλητισμού, Γιάννη Ανδριανού, που ξύπνησε από το βαθύ του λήθαργο, αναβάλλονται οι αγώνες σε όλα τα ομαδικά σπορ που είχαν προγραμματιστεί το  Σαββατοκύριακο. Το ίδιο είχε συμβεί και το 1986, όταν είχε σκοτωθεί ο Μπλιόνας. Το ίδιο συμβαίνει κάθε φορά που ένας  άνθρωπος πέφτει νεκρός, ως θύμα της οπαδικής βίας. Η Πολιτεία το πρώτο που κάνει είναι να διακόψει τα πρωταθλήματα. Έπειτα, γίνονται συσκέψεις επί συσκέψεων, συγκροτούνται επιτροπές και εξαγγέλλονται μια σειρά από μέτρα καταστολής του χουλιγκανισμού. Ξεχνώντας πως και το φαινόμενο αυτό, όπως και πολλά ακόμα άλλα είναι θέμα παιδείας, αντί να σκεφτούν πως θα χτυπήσουν το κακό από τη ρίζα του, από την γέννησή του, απλά ψάχνουν να βρουν τρόπους για να σταματήσουν τα φαινόμενα βίας.

Φυσικά, όπως και πολλά άλλα πράγματα στην Ελλάδα, κανένα από τα μέτρα που υποτίθεται πως παίρνονται δεν εφαρμόζεται  ποτέ. Ο Τύπος βγαίνει στην αρχή με μαύρα πρωτοσέλιδα, τα οποία με το που περνούν οι μέρες επιστρέφουν στο φυσικό τους χρώμα. Πράσινο, άσπρο, κόκκινο, κίτρινο, μπλε…

Ξεχνούν τον νεκρό και γυρίζουν στην αγωνιστική επικαιρότητα και το… ντοπάρισμα των οπαδών.   Όλοι έχουν κάνει το καθήκον τους. Και η Πολιτεία και τα ΜΜΕ έχουν βροντοφωνάξει  πως πρέπει επιτέλους το μαχαίρι να μπει στο κόκκαλο.  Αλλά το μοναδικό μαχαίρι που μπαίνει στο κόκκαλο, είναι αυτό του… χούλιγκαν που θα καρφώσει τον επόμενο αμέριμνο φίλαθλο. Αλλά μην φοβάστε. Η Πολιτεία θα βγάλει ανακοίνωση και θα αναβάλει για μια ακόμη φορά αγώνες…