Το κύμα του λαϊκού θυμού και η αστάθεια του ΣΥΡΙΖΑ

Του Γιάννη Σιδέρη

Εκτός από υπερπροσφορά δημοσκοπήσεων και exit polls έχουμε και υπερπαραγωγή αναλύσεων, για το εκλογικό αποτέλεσμα και το μήνυμα που αυτό εκπέμπει.

Αντιπαρερχόμενοι το «μήνυμα», και το οποίο είναι αρκετά …εύπλαστο – ανάλογα με το ιδεολογικό πρίσμα, τις επιθυμίες ή τις σκοπιμότητες, των αναλυτών, και δη των κομματικών – ας εστιάσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ, μια και προβάλει ως ο βασικός πρωταγωνιστής της επόμενης Κυριακής, και το ποσοστό που θα συγκεντρώσει θα διαμορφώσει το πολιτικό σκηνικό του άμεσου μέλλοντος μας.

Τηλεγραφικώς ειπείν, καθώς όλοι έχουμε υπερεκτεθεί στις αναλύσεις τις τελευταίες μέρες:

-Αποτελεί εν μέρει αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι η αποχή κυμάνθηκε στα επίπεδο των προηγούμενων εκλογών. Καταδεικνύεται ότι η αξιωματική αντιπολίτευση, παρά τον επιθετικό λόγο και την δραματοποίηση της κατάστασης – που έτσι κι αλλιώς είναι δραματική για ευρέα τμήματα του λαού- δεν κατόρθωσε να εμφυσήσει στο εκλογικό σώμα την αίσθηση του επείγοντος ώστε να προσέλθει στην κάλπη και να αποδοκιμάσει τους υποψηφίους της κυβέρνησης (γνωστοί και «σεσημασμένοι», παρότι σε αυτές τις εκλογές όλοι ενδύθηκαν τον μανδύα του ανεξάρτητου).

– Η έλλειψη κοινωνικού βάθους σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, η απειρία του, η συνακόλουθη ελλιπής προετοιμασία του και η μεταφορά των κεντρικών πολιτικών διακυβευμάτων σε αυτοδιοικητικό επίπεδο: Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα χωρίς σύνδεση με τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς και μηχανισμούς, που σε δυο χρόνια φτερούγησε από το 3-4% στο 27%, εξέλαβε τους ψηφοφόρους του ‘12 ως εσαεί δικούς του. Δεν κατανόησε ότι αυτή η απότομη γιγάντωση οφειλόταν απλά στο γεγονός ότι δυσαρεστημένοι ΠΑΣΟΚοι, μετακόμισαν σε αυτόν εκλογικά, αλλά όχι και πολιτικά, αφού δεν υπήρξε ο αναγκαίος χρόνος να ενστερνιστούν τις πολιτικές του αρχές και την ιδεολογία του. ΤΟ ΠΑΣΟΚ, δηλ. τα αυτοδιοικητικά στελέχη του, έχουν συγκροτήσει ισχυρούς αρμούς σε επίπεδο κοινωνίας, οι οποίοι είναι αρκετά συνεκτικοί και δεν διαρρηγνύονται εύκολα, επειδή οι άνθρωποι πλήττονται από το μνημόνιο!

-Τα πρόσωπα πάντα παίζουν ρόλο, παρότι η μαρξιστική θεωρεία που ενστερνίζεται η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και ο κομματικός μηχανισμός, (που οργανωτικά είναι καθηλωμένος στην εποχή του 3%), προσδίδουν σημασία στην κινηματικότητα των ριζοσπαστικοποιημένων κοινωνικών στρωμάτων – των μαζών που θα έλεγε το παλιό ΠΑΣΟΚ. (σ.σ. ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, σε συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής έχει επικαλεστεί παλαιότερα ως προσόν του την «κινηματικότητα» της δράσης του). Η ατυχής κατάληξη των υποθέσεων της κας Σουλειμάν και του κ. Καρυπίδη, καθώς και η στάση των τοπικών οργανώσεων απέναντι στον κ Βουδούρη, απέδειξαν ότι τα πρόσωπα και οι χειρισμοί μετράνε. Αυτά δεν περιορίστηκαν σε τοπικές απώλειες ψήφων αλλά λειτούργησαν πολλαπλασιαστικά και τροφοδότησαν δυσπιστία σε ευρύτερα στρώματα, θέτοντας σε δοκιμασία την εικόνα εσωτερικής ομοιογένειας και οργανωτικής αποτελεσματικότητας του κόμματος. Δικαίως φυσικά, βεβαίως γιατί και το αυτοδιοικητικό του έλλειμμα δεν κατανόησε και άφησε να περάσουν δύο χαμένα χρόνια, κατά τα οποία θα μπορούσε να προετοιμαστεί αρκούντως.

-Σαφώς αποτελεί επιτυχία του κόμματος, το γεγονός ότι με μηδαμινό αυτοδιοικητικό παρελθόν είχε ευπρόσωπη παρουσία, ιδιαίτερα στην Αττική. Ωστόσο τα αποτελέσματα αυτά υπολείπονται των μεγαλεπήβολων στόχων και διακηρύξεων, περί ανατροπής και άλλων ηρωικών. Μόνος αυτοπαγιδεύθηκε σε μια μάχη που τα δεδομένα δεν ήταν υπέρ του.

-Με βάση τα ανωτέρω, και αν ακόμη υλοποιηθούν οι προσδοκίες του την Κυριακή, και αν το ποσοστό του είναι αυτό που θα του επιτρέψει να διακηρύξει στις 25 ψηφίσαμε, σήμερα 26 φεύγετε, αναρωτιέται κανείς με ποιους κοινωνικούς ιμάντες θα υλοποιήσει τις ρήξεις που επαγγέλλεται.

-Το γεγονός ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ νέμονται επί δεκαετίες Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πειραιά, μαζί με τις νομαρχίες ή τις Περιφέρειες δεν σημαίνει ότι έχουν λευκή επιταγή στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει μέλλον ως προς την Τ.Α., αλλά θα πρέπει να το προετοιμάσει.

– Τέλος και αυτές οι εκλογές, με όλη την ιδιαιτερότητα της τοπικότητας καταδεικνύουν ότι αρχίζει να σταθεροποιείται ένα νέο δίπολο, το δίπολο δεξιάς –Αριστεράς, με τον ενδιάμεσο χώρο ισχνό και αναιμικό, να αποτελεί προς το παρόν υπομόχλιο στήριξης των δύο μεγάλων στην εξουσία – Υπάρχει βέβαια το Ποτάμι, αλλά δεδομένης της νεότητάς του δεν μπορεί ακόμη να προσμετρηθεί.

ΥΓ: Τα ανωτέρω δεν απαξιώνουν το δίλημμα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Απλώς επισημαίνουν, ότι το κύμα του λαϊκού θυμού μπορεί να σε φέρει στον αφρό, αλλά η αποτελεί δική σου ευθύνη να κρατηθείς εκεί.

Πηγή: aixmi.gr