Ειδησεογραφικό site

Τι αλλαγές προτείνουν οι ξενοδόχοι για την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου

49

Σε μείζον πρόβλημα για το ελληνικό τουριστικό προϊόν αναδεικνύεται για μια ακόμα φορά η εποχικότητά του, το φαινόμενο δηλαδή της εκδήλωσης της τουριστικής δραστηριότητας σε ορισμένη εποχή του έτους, με τον πρόεδρο του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Γιώργο Τσακίρη να κάνει λόγο για ζήτημα που υπονομεύει τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων.

Στη σημερινή παρουσίαση της μελέτης του Ινστιτούτου Τουριστικής Ερευνών και Προβλέψεων (ΙΤΕΠ): «Η εποχικότητα του τουρισμού στην Ελλάδα», προτείνοντας αλλαγές στο μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης της χώρας μέσω της υιοθέτησης Ειδικών Τοπικών Συμφωνιών Εποχικότητας», ο υπεύθυνος της μελέτης γενικός διευθυντής του Ινστιτούτου, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών Γεράσιμος Ζαχαράτος υπογράμμισε ότι στο διάστημα Μαΐου-Οκτωβρίου οι περιφέρειες της χώρας υποδέχονται το 95% των αφίξεων. Στο σημείο αυτό ο κ. Τσακίρης τόνισε ότι «καμία επιχείρηση, όσο επιτυχημένη και εάν είναι η εκμετάλλευσή της, δεν μπορεί να επιβιώσει 12 μήνες, δουλεύοντας μόνο τους 4 ή 5 από αυτούς».

Ειδικότερα, όπως επισημαίνει η μελέτη, οι τουρίστες με την υψηλότερη εποχικότητα προέρχονται από την Τσεχία, την Πολωνία, τη Νορβηγία, την Αυστρία, την Ιταλία και τη Δανία, ενώ τη χαμηλότερη εποχικότητα εμφανίζουν οι τουρίστες που προέρχονται από την Κύπρο, την Ιαπωνία, την Τουρκία, την Κίνα, τη Βουλγαρία και τις ΗΠΑ. Σημειώνεται, επίσης, ότι οι χώρες προέλευσης τουριστών με χαμηλή εποχικότητα εμφανίζουν σχετικά χαμηλά μερίδια συμμετοχής στο σύνολο των τουριστών (με εξαίρεση τις ΗΠΑ).

Επιπλέον, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Ιταλία, χώρες με τα υψηλότερα μερίδια αφίξεων σε καταλύματα στην Ελλάδα (οι οποίες μάλιστα ως σύνολο αντιπροσωπεύουν το 39,4% των αφίξεων) εμφανίζουν εποχικότητα υψηλότερη από τη μέση εποχικότητα του εισερχόμενου τουρισμού.

Επίσης παρατηρείται ότι οι περιφέρειες με την εντονότερη εποχικότητα είναι τα Ιόνια Νησιά, το Νότιο Αιγαίο και η Κρήτη, ενώ αντίθετα οι περιφέρειες Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης, Ηπείρου και Αττικής εμφανίζουν σημαντικά χαμηλότερη εποχικότητα σε σχέση με την επικράτεια.

Κομβικό ρόλο στην άμβλυνση της εποχικότητας του ελληνικού τουρισμού θα έχουν οι Ειδικές Τοπικές Συμφωνίες Εποχικότητας μέσω των οποίων, σύμφωνα με τη μελέτη, το Υπουργείο Τουρισμού οφείλει να αναλάβει τον συντονιστικό ρόλο στην κατάρτισή τους και τον εποπτικό ρόλο στην υλοποίησή τους.

Όπως σημειώνεται, οι Ειδικές Τοπικές Συμφωνίες Εποχικότητας θα περιλαμβάνουν και αντίστοιχες συμφωνίες με φορείς, επιχειρήσεις και συλλογικότητες σε επίπεδο τουριστικής ζήτησης όπως συνεργασίες με κλασσικούς tour operators, online travel agents, Google, εταιρίες συνεδρίων, κρουαζιερόπλοια και μεταφορείς (αεροπορικές εταιρείες, ακτοπλοϊκές κ.ο.κ.)

Στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων μεταξύ επιχειρηματικών συλλογικοτήτων και δημοτικών Αρχών κατά τη διάρκεια της ισχύος των Ειδικών Τοπικών Συμφωνιών Εποχικότητας η μελέτη προτείνει:

– Τη μείωση του τέλους διαμονής παρεπιδημούντων που επιβάλλεται στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και του τέλους επί των ακαθαρίστων εσόδων των τουριστικών επιχειρήσεων.

– Τη μείωση των δημοτικών τελών φωτισμού και καθαριότητας.

– Τη μείωση των τελών ύδρευσης στο πλαίσιο των τοπικών ιδιαιτεροτήτων ύδρευσης.

– Την επέκταση των απαλλαγών που ισχύουν για τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και σε όσες τουριστικές επιχειρήσεις υποστηρίζουν την επιμήκυνση και είναι ενταγμένες στο πλαίσιο των Ειδικών Τοπικών Συμφωνιών Εποχικότητας.

– Την απαλλαγή από το τέλος διαφήμισης υπέρ δήμων για όλες τις δράσεις προβολής και τις εκδηλώσεις των τουριστικών επιχειρήσεων που θα συμμετέχουν στο πρόγραμμα επιμήκυνσης.

Με βάση τα συμπεράσματα της ανάλυσης της μελέτης, τρεις είναι οι κύριες ομάδες εισερχόμενων τουριστών πάνω στις οποίες δύναται να βασιστεί μια πολιτική μείωσης του φαινομένου της εποχικότητας, στοχεύοντας, κατ’ αρχάς σε επιλεγμένες περιφέρειες  μέσα στο πλαίσιο Ειδικών Τοπικών Συμφωνιών Εποχικότητας.

1. Τουρίστες τρίτης ηλικίας τόσο από εντός όσο και από εκτός ΕΕ.

2. Τουρίστες από χώρες, κατά βάση, εκτός ΕΕ (πχ Κίνα, Ιαπωνία, ΗΠΑ, Καναδάς), για τους οποίους οι θεσμικοί και κλιματολογικοί παράγοντες διαμορφώνουν, εξ αντικειμένου, τουριστική ζήτηση εκτός αιχμής για προορισμούς σαν την Ελλάδα.

3. Τουρίστες με ειδικά ενδιαφέροντα για εναλλακτικές μορφές τουρισμού, οι οποίες είναι δεκτικές για ανάπτυξη κατά την περίοδο της επιμήκυνσης.

Τέλος στο πλαίσιο της μελέτης του ΙΤΕΠ αναπτύσσονται προτάσεις για την ανάπτυξη α) του τουρισμού της τρίτης ηλικίας τόσο και κυρίως από χώρες της Ευρώπης όσο και από τρίτες χώρες, β) του πολιτιστικού τουρισμού, γ) του γαστρονομικού τουρισμού, δ) του τουρισμού ευεξίας, υγείας και ιατρικού τουρισμού, ε) του συνεδριακού τουρισμού,  στ) του θρησκευτικού τουρισμού και ζ) του αθλητικού τουρισμού (γκολφ, ποδηλατικός τουρισμός κλπ).

Τα σχόλια είναι κλειστά.