Τα μειράκια μαθαίνουν στου κασίδη το κεφάλι

Του Αβέρκιου Λουδάρου*

Μας αρέσουν τα παραμύθια και η παραμυθία γιατί ως λαός αποφεύγουμε την πραγματικότητα, δεν δίνουμε σημασία στη αξία του ρεαλισμού και ακόμη λιγότερο στην αξία του ορθολογισμού. Το αυτό και στην πολιτική μας ζωή. Έτσι, δεν έχουμε ηγέτες, δεν έχουμε ανάγκη τους ηγέτες, αλλά κάποιους που θα τους καθοδηγούμε εμείς, ο «κυρίαρχος λαός». Γι’ αυτό και στον τόπο μας ενδημούν λαϊκιστές. Εσχάτως και μάγκες, μάλλον ψευτόμαγκες.

Όλα αυτά παράγουν κάτι το χαριτωμένο όταν οι συνθήκες δεν απαιτούν κάτι περισσότερο από διαχείριση. Όταν όμως επικρατούν ακραίες συνθήκες, η νοοτροπία μας οδηγεί σε συμφορές και τραγωδίες. Η νεοελληνική τραγωδία στο Eurogroup της 16^ης Φεβρουαρίου 2015 δεν ήταν το ναυάγιο, αλλά η ανακοίνωση ότι η Πορτογαλία ξεπληρώνει τους δανειστές της και απαλλάσσεται από όλες τις δεσμεύσεις της. Ενώ εμείς… πρώτοι μπήκαμε, τελευταίοι θα βγούμε αν βγούμε ποτέ…).

Το παζλ για το τι συνέβη στη συνεδρίαση συμπλήρωσε ο υπουργός Οικονομικών της Κύπρου, που επίσης παραμένει σε μνημόνιο, αλλά με θετικές προοπτικές ως προς την έξοδό της. Είπε ότι ουδείς κατάλαβε τι ζητούσε η Ελλάδα από τους συμμάχους και δανειστές. Ακόμη και ο Κύπριος αδελφός μάς λέει ότι τα μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας, σε αυτήν την κρίσιμη καμπή της ελληνικής ιστορίας, δεν ήξεραν τι έλεγαν. Πού να κρύβουν άραγε αυτές τις προτάσεις που κανένας στην Εσπερία δεν θα μπορούσε να απορρίψει; Μάλλον όλα ήταν αποκυήματα της φαντασίας τους.

Τώρα η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη ανάμεσα στον λαϊκισμό της και τις αξιώσεις των εταίρων. Θα πληρώσει το τίμημα των προεκλογικών ψευδών και υπερβολών, γιατί οι κουτόφραγκοι δεν μασάνε. Όταν διαπίστωσαν ότι ο Βαρουφάκης συμπεριφερόταν σαν κουτσαβάκι και δεν είχε κάτι να τους προτείνει πέρα από το να συνεχιστεί η δανειακή σύμβαση όχι όμως και το μνημόνιο (να παίρνουμε τα χρήματα χωρίς όρους, δηλαδή να μπορούμε να κάνουμε με τα λεφτά των Ευρωπαίων προσλήψεις στο δημόσιο…), όχι μόνο ένα χαρτί, αλλά δέκα θα άλλαζαν προκειμένου να ξεφορτωθούν τους θεοπάλαβους Έλληνες που μονά-ζυγά τα θέλουν δικά τους, ή έστω να τους δείξουν ποιοι είναι οι κανόνες. Άλλο συζητάω και διαπραγματεύομαι, άλλο μαθαίνω στου κασίδη το κεφάλι.

Επειδή μας αρέσουν τα παραμύθια: Ανοίγει η πόρτα μία τάξης και μπαίνει ένας μαθητής με πολύ στιλ, ύφος μάγκα και ξερόλα που στο διάλειμμα καθυβρίζει τον δάσκαλο και τους συμμαθητές του. Αντί να καθίσει στη θέση του και να γράψει το διαγώνισμα, περιφέρεται στην αίθουσα με τα χέρια στις τσέπες, το παίζει έξυπνος και σοφός, νομίζει ότι είναι το κέντρο του κόσμου και ότι θα βαράει τα νταούλια και οι άλλοι θα χορεύουν. Ποια μπορεί να είναι η τύχη του; Φυσικά, θα γράψει κάτω από τη βάση και μετά θα παρακαλάει τον δάσκαλο να τον βοηθήσει να περάσει το μάθημα.

*Ο Αβέρκιος Λουδάρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «άκου νεοέλληνα – οι αιτίες που μας οδήγησαν στην παρακμή και τη μεγάλη ύφεση»