Τίποτα δεν χαρίζεται

Του Αβέρκιου Λουδάρου*

Πιστοί στο συναθροίζεσθαι, πολίτες διαδηλώνουν στις πλατείες για να διατρανώσουν τη στήριξή τους προς την κυβέρνηση. Μα μόλις πριν από είκοσι ημέρες διεξήχθησαν εκλογές και ο λαός αποφάσισε. Συγκεντρώσεις υποστήριξης οργανώνονταν και οργανώνονται στη Λατινική Αμερική και την Ανατολή (παράδειγμα η Βόρεια Κορέα) για να υποστηριχθούν τα καθεστώτα.

Αυτές οι καταστάσεις δεν λένε τίποτα στους Ευρωπαίους. Οι Ευρωπαίοι αναγνωρίζουν τα αποτελέσματα της κάλπης και θεωρούν τις κυβερνήσεις υπεύθυνες για τα λόγια και τις πράξεις τους. Το να μαζεύονται λίγοι ή πολλοί (το ποσοτικό καμία σημασία δεν έχει) στους δρόμους και τις πλατείες, τους φαίνεται από παράξενο έως γραφικό. Όπως το να εμφανίζονται μπροστά τους (και μάλιστα ως καλεσμένοι τους) πρωθυπουργοί ή υπουργοί με σπορ ντύσιμο, σαν να πήγαιναν βόλτα ή επίσκεψη στους φίλους τους.

Η ουσία είναι μία και την εξέφρασε ο μισητός Σόιμπλε: «Σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης υπάρχει μεγάλη προθυμία να βοηθήσουν την Ελλάδα να βοηθήσει τον εαυτό της. Το ζήτημα είναι εάν το θέλουν και οι Έλληνες». Δηλαδή να μας δώσουν βοήθεια όχι για να καθόμαστε σαν ζήτουλες στις πλατείες και να περιμένουμε το μάννα εξ ουρανού, αλλά μία βοήθεια που οφείλουμε να την αξιοποιήσουμε προς όφελός μας. Διαφορετικά, η Ελλάδα θα παραμένει ένα βαρέλι χωρίς πάτο και καμία βοήθεια δεν θα πιάνει τόπο.

Όμως, το συναθροίζεσθαι και το να «τα περιμένω όλα έτοιμα» βρίσκονται στο νεοελληνικό DNA. Και θα παραμένουν έτσι τα πράγματα, θα καθόμαστε τεμπέλικα (στο σώμα και στο πνεύμα) για να περιμένουμε από άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα χωρίς εμείς να κουνάμε ούτε το μικρό μας δακτυλάκι, όσο οι κυβερνήσεις συντηρούν αυτήν τη νοοτροπία. Όσο λειτουργούν ανεύθυνα, λέγοντας ψέματα σ’ έναν λαό που του αρέσουν τα παραμύθια…

*Ο Αβέρκιος Λουδάρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «άκου νεοέλληνα – οι αιτίες που μας οδήγησαν στην παρακμή και τη μεγάλη ύφεση»