ΣΥΡΙΖΑ – Σφαγεία, θα κατέβει κανείς;

Του Στέφανου Τσιτσόπουλου

So vintage! Παρότρυνε ο εισπράκτωρ του λεωφορείου 31, διαδρομή Βούλγαρη – Σφαγεία, «προχωρείτε, παρακαλώ, στο βάθος, μη στριμώχνεστε, έχει θέσεις για όλους». Αυτός ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι «συνιστώσες-επιβάτες» της εποχής προ μνημονίου Τσίπρα: μια προσομοίωση της δημοφιλέστερης αστικής γραμμής της Θεσσαλονίκης, με τον Αλέξη στο ρόλο του εισπράκτορα να κόβει εισιτήρια, να μαζεύει τα… πσιλά και να χωροθετεί τους «επιβάτες».

70 άτομα χωρούσε το λεωφορείο, 150 έβαζε αυτός ο θεομπαίχτης εισπράκτωρ, «όλοι χωράμε, όλοι χωράμε», συνέχιζε να μας σπάει τα νεύρα και να μας στοιβάζει ολούρμο, φοιτηταριό και δημόσιους υπάλληλους, συνταξιούχους και καψουροζευγαράκια, παντρεμένους, διαζευγμένους, έχοντες χαλαρή σχέση, όλες οι φυλές, όλη η Θεσσαλονίκη, φραπεδάμπουρες, φαντάρια, αστοί και ρέμπελοι, αθάνατο 31: αρώματα Ζιβανσί και μασχαλίλα, φρικιά με μπλουζάκια Doors και φλώροι με Lacoste «Παγί» (το Παρίσι στα σαλονικιώτικα), ιδρώτας και χειρολαβές κατάμαυρες από τη βρόμα, δεν μετρούσε όμως το ταξίδι αλλά ο προορισμός, κάπου στην Καμάρα και μετά στην Αριστοτέλους, ο λαός κατέβαινε, εξατμιζόταν.

Αυτό συμβαίνει τώρα με τον Σύριζα, συνιστώσες εγκαταλείπουν, περιστασιακές συνομιλίες και κουβέντες μεταξύ «συνεπιβατών» σταματούν, αφού, ως γνωστόν, οι «κοινωνικότητες» και οι «διάλογοι» έληγαν άμα τη καθόδω! Στην Κολόμβου και από Βαρδάρη και πέρα, ο εισπράκτωρ κι ο οδηγός έμεναν μόνοι. Το 31 έφτανε στα Σφαγεία άδειο, μόνο κάτι πρεζόνια ταξίδευαν μαζί του, ένεκα ώρας του σταφ και πιάτσας Δενδροπόταμου που απέχει ένα τσιγάρο με τα πόδια.

ΣΥΡΙΖΑ – Σφαγεία είναι πλέον η φάση του Τσίπρας / εισπράκτωρ και Φλαμπουράρης / οδηγός: όσα κι αν έχουν δανεικά κουκιά πια δεν τουs δίνουν, να κόβουν βόλτες με το «magic 31 bus». Άσε που κι ο Αλέξης έχει ξεχάσει πού ακριβώς θέλει να πάει! Το λες και δικαιοσύνη: όταν ο θεσμός του «εισπράκτορος» καταργήθηκε, κανένας μας δεν τον έκλαψε! Σήμερα το λεωφορείο 31, συνεχίζει να κάνει το ίδιο δρομολόγιο, «μεταρρυθμισμένο» με αυτόματες μηχανές πώλησης εισιτηρίου. Απέναντι μου γνέφουν πάντα η Εγνατία και η Κωσταντινουπόλεως, το «Λυσέ» και η Μπότσαρη, η Θεσσαλονίκη συνεχίζει να «ρέει» σαν Ποτάμι.

Αναδημοσίευση από Athens Voice