Ειδησεογραφικό site

Στα χέρια του λαού η λύση του δράματος

47

Toυ Γιάννη Χρηστάκου

Οι Έλληνες καλούνται να απαντήσουν στο ερώτημα που βασάνισε όσο τίποτα άλλο το δημόσιο λόγο στα πέντε χρόνια που διαρκεί η κρίση και η μέγγενη των μνημονίων. Μέσα ή έξω από το ευρώ; Η δομική διαφορά της κυβέρνησης με την αντιπολίτευση ακόμα και στη διατύπωση του ερωτήματος έχει τώρα μεταφερθεί στον ελληνικό λαό, ο οποίος πάντως βάσει του ψηφοδελτίου που έχει στα χέρια του καλείται επί της ουσίας ο ίδιος να χαρακτηρίσει όπως θέλει το δίλημμα που του θέτουν.

Ο Αλέξης Τσίπρας εγκλωβίστηκε και εγκλώβισε. Μπλόφαρε και τον μπλόφαραν. Αυτή τη στιγμή, οι Έλληνες καλούνται να ψηφίσουν για κάτι που καλά – καλά δεν έχουν καταλάβει, τουλάχιστον ως προς το πολιτικό αλλά και νομικό αποτέλεσμα που παράγει. Κατά συνέπεια, η άγνοια ή η αδυναμία πλήρους κατανόησης των συνεπειών ενός ερωτήματος το οποίο έχει «ουρά» και παράγει μη αναστρέψιμα αποτελέσματα δεν οδηγεί σε ασφαλές συμπέρασμα για την επόμενη μέρα. Ιστορικά, ερώτημα αρκετών σελίδων με τεχνικούς δημοσιονομικούς όρους που ακόμα και οικονομολόγοι διαπραγματευτές δεν μπορούν να ερμηνεύσουν χωρίς συνοδευτικές επεξηγήσεις δεν έχει υπάρξει. Ωστόσο, όπως φαίνεται από τις αντιδράσεις του κόσμου, ο πρωθυπουργός, αφού εγκλωβίστηκε πολιτικά και χρονικά ανάμεσα στην πεποίθηση ότι οι δανειστές θα κάνουν πίσω αλλά και τη σιγουριά ότι οι βουλευτές του θα κάνουν πίσω, τελικά βρέθηκε σαν να έχει κλειδωθεί σε τηλεφωνικό θάλαμο.

Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΑΚΤΙΚΗΣ

Το κόλπο ήταν καλό και στο Μαξίμου συζήτησαν αρκετό καιρό, σε στενό κύκλο, για την κίνηση τακτικής σε περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων. Η απόφαση απλή. Το βάρος της συμφωνίας ή της ρήξης είναι πολύ μεγάλο για να το πάρει μόνη της η κυβέρνηση, καθώς μπορεί να οδηγούσε σε περίπτωση που τα πράγματα δεν εξελιχθούν καλά και σε άλλα αποτελέσματα, εκτός από πολιτικά, όπως άλλωστε έχουν προειδοποιήσει τον πρωθυπουργό στελέχη της αντιπολίτευσης. Αρα, θα έπρεπε αφενός να βρεθεί τρόπος ώστε να μην προκληθεί ευθέως ρήξη με ευθύνη του πρωθυπουργού και αφετέρου τρόπος ώστε για ό,τι συμβεί στη χώρα απο δω και πέρα να έχει σφραγιστεί με κοινωνικό συμβόλαιο. Ποιος τρόπος υπήρχε, αφού μόλις πριν από 5 μήνες η κυβέρνηση είχε εντολή για να φέρει νέα ανώδυνη συμφωνία; Το δημοψήφισμα. Όμως, και αυτό σε περίπτωση που είχε ένα ξεκάθαρο δίλημμα εντός ή εκτός ευρώ, η απάντηση για τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν αναμενόμενη, αφού σε όλες τις δημοσκοπήσεις διαχρονικά, οι πολίτες μπορεί να έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στην Ένωση αλλά δεν θέλουν να βγουν από το ευρώ. Για το λόγο αυτό θα έπρεπε να βρεθεί μία λύση που θα τα περιείχε όλα σε ένα: Και η ρήξη να μην ερχόταν και η συμφωνία να μην υπογραφεί από τον πρωθυπουργό και οι τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ να είναι ήρεμες και ο λαός να πάρει τελικά πάνω του τη μεγάλη απόφαση που συνήθως παίρνουν οι πρωθυπουργοί μαζί με το κόστος που τη συνοδεύει.

ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ

Σε γενικές γραμμές, όσοι πολίτες δεν θέλουν να μπουν στον κόπο να διαβάσουν κείμενα που μπορεί και να μην καταλαβαίνουν, δέχονται αυτό που οι ίδιοι έχουν εισπράξει από την αντιπαλότητα σε συνδυασμό με τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Αυτή την ανάλυση την έχουν ξαναβρεί μπροστά τους οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως όσοι ασχολήθηκαν με τις εθνικές εκλογές όπου κατάφεραν να μπουν στο μυαλό και την καρδιά των ψηφοφόρων και να περάσουν το μήνυμά τους ακόμη και με υπερβολικές προσδοκίες. Επιασαν το συναίσθημα που είχε καταπνιγεί περισσότερο: Την ελπίδα. Αυτή τη φορά εστίασαν στην υπερηφάνεια και το βασικό συστατικό του ελληνικού DNA, την αντίδραση. Σε ατελείωτες συζητήσεις το βασικό αντικείμενο ήταν πώς θα μπορούσε ο πρωθυπουργός να καταφέρει να διώξει ένα μεγάλο βάρος από πάνω του και να κερδίσει πολιτικό χρόνο βλέποντας τη σκληρή διαπραγμάτευση που είχε υποσχεθεί να υφίσταται μεν, χωρίς αποτέλεσμα δε. Αυτό ήταν και το κομβικό σημείο που δόθηκε τεράστιο βάρος για την πολιτική κίνηση του δημοψηφίσματος, όμοια της οποίας δεν έχει γνωρίσει ξανά ο τόπος. Δηλαδή, να οδηγηθούν οι εξελίξεις από τους πολίτες χωρίς να έχει την ευθύνη για οτιδήποτε συμβεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός και μάλιστα σε στιγμή που ακριβώς επειδή η διαπραγμάτευση δεν είχε αποτέλεσμα, η εικόνα που θα έμενε να είναι ότι παλεύει και στέκεται όρθιος με τα άγρια θηρία.

ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του στο Μέγαρο Μαξίμου θα είχαν μάλιστα διπλό κέρδος από αυτή την κίνηση, διότι θα είχε πρωτίστως περάσει το πρώτο στάδιο της νομιμοποίησης που είναι το υπουργικό συμβούλιο. Και φυσικά, θα είχε ικανοποιήσει στο έπακρο όλες τις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ που θα συνέχιζαν τον ανένδοτο κατά των κακών δανειστών που θέλουν να ισοπεδώσουν την Ελλάδα. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι βουλευτές είχαν αρχίσει να γεμίζουν αμφιβολίες μετά τη δημοσιοποίηση της πρότασης του ίδιου του πρωθυπουργού. Οσοι γνωρίζουν καλά τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως τους ανθρώπους του από τότε που πάλευε να μπει στη Βουλή, λένε ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρχουν πολλοί που να γνωρίζουν τις αποφάσεις που λαμβάνονται σε στενό κύκλο. Οι άνθρωποι της αριστεράς έχουν μάθει να συνομοτούν και ξέρουν καλά την τέχνη αυτή, όπως επίσης και το να ρίχνουν άδεια δίχτυα για να χτυπήσουν την κατάλληλη στιγμή. Για το λόγο αυτό είναι δύσκολο να εξακριβώσει κανείς αυτό για το οποίο σχεδόν σύσσωμη τώρα η αντιπολίτευση –πλην Χρυσής Αυγής- την κατηγορεί, ότι δηλαδή εξαρχής είχε σχέδιο να επιστρέψει η χώρα στο εθνικό νόμισμα και ας περνούσε μία περιπέτεια μηνών μέχρι να βρει το δρόμο της.

Το σκηνικό αυτό χάλασε όταν λίγο πριν τον γκρεμό, όσοι γνωρίζουν τις συνέπειες της σημερινής κατάστασης στον ΣΥΡΙΖΑ , συγκρούστηκαν ανοιχτά με την πολύ στενή ομάδα του πρωθυπουργού στο Μαξίμου.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΣΑΦΕΙΑ

Στο πολιτικό σκεπτικό, ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του δεν είχαν μεγάλη αστοχία, δεδομένου ότι εξαρχής , όσοι είχαν τη δυνατότητα να μιλούν με το περιβάλλον του πρωθυπουργού γνώριζαν ότι η κυβέρνηση «θα το πήγαινε και μετά τις 30 Ιουνίου». Σχετικό ρεπορτάζ μάλιστα είχε δημοσιεύσει και το «Καρφί» για τη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης με τη δημιουργική ασάφεια. Ο πρωθυπουργός είχε εξαρχής πιστέψει τον Γιάννη Βαρουφάκη και τη θεωρία των παιγνίων. Η άποψη ότι οι εταίροι στο τέλος θα υποχωρούσαν διότι εκείνοι φοβούνταν πιο πολύ από την Αθήνα την αποτυχία των διαπραγματεύσεων υπάρχει ακόμα και σήμερα. Μόνο που αυτή την άποψη και τη στρατηγική την ήξεραν κάποιοι, αλλά όχι όλοι. Όσο τα πράγματα κυλούσαν ομαλά, η επιτυχία ήταν διπλή: Και οι εταίροι έδειχναν περίσσιο κουράγιο για να βάλουν την Ελλάδα εντός τροχιάς και στο εσωτερικό οι Έλληνες υπερηφάνως έβλεπαν επιτέλους μία κυβέρνηση να σηκώνει το κεφάλι και να περιφρονεί τους κακούς δανειστές . Ολα αυτά έβαιναν καλώς, όσο η κυβέρνηση κατέθετε προτάσεις δημιουργικής ασάφειας και οι εβδομάδες περνούσαν με υπερηφάνεια.

Η ΛΑΘΟΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗ

Ακόμη και η πρόταση που κατατέθηκε στο Eurogroup με την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα ήταν τόσο χειρουργικά φτιαγμένη, ώστε και οι δανειστές θα την απέρριπταν και στο εσωτερικό θα ήταν εφικτό υπό προυποθέσεις να την περάσουν. Ηταν δομημένη σε ένα άλλο μοντέλο δημοσιονομικού αποτελέσματος από αυτό που «τρέχουν» οι θεσμοί. Είχε ως βάση τη φορολογία με πολύ μεγάλο δείκτη στις επιχειρήσεις κάτι που δεν θα ενέκριναν οι δανειστές, είχε όμως μεγάλη «πέραση» στον ΣΥΡΙΖΑ καθώς εξυπηρετούσε το μεγάλο «hit» θα πληρώσουν επιτέλους οι πλούσιοι. Ωστόσο δεν πλήρωσε ακόμη κανείς αφού το ατύχημα συνέβη, οι δανειστές δεν τσίμπησαν, τα χρηματιστήρια δεν κατέρρευσαν, οι τράπεζες ανοίγουν στις 8 στις 18 χώρες της ευρωζώνης αλλά δεν ανοίγουν πια στην Ελλάδα.

Η λάθος εκτίμηση για το αποτέλεσμα έφερε όχι μόνο γκρίνια αλλά και συνθήκες πολέμου στο Μέγαρο Μαξίμου. Και δημιούργησε συνθήκες άκρων στον ΣΥΡΙΖΑ. Οσοι καταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις εξηγούν στον Αλέξη Τσίπρα ότι η Ελλάδα δεν θα προλάβει να χαρεί τη φουρτούνα στην Ευρώπη γιατί θα πνιγεί πρώτη. Οσοι δεν έχουν γνώση της πραγματικότητας έβγαλαν από το μπαούλο τον επαναστατικό μανδύα και ξαμολήθηκαν στα κανάλια.

Σενάρια αστάθειας

Τις τελευταίες μέρες διακινούνται από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και σενάρια αντίδρασης εφόσον τελικά επικρατήσει το ΝΑΙ. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έχει δηλώσει οτι αν χάσει το δημοψήφισμα θα κινήσει διαδικασίες καθώς «δεν είναι παντός καιρού», εντούτοις διαρρέουν τώρα ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα παραιτηθεί, θα δεχτεί τη συμφωνία αφού αυτό ψηφισαν οι πολίτες, αλλά δεν θα την περάσει από τη Βουλή (!) και ίσως πάει σε εκλογές το φθινόπωρο για να μη διαταραχθεί η τουριστική περίοδος. Και όλα αυτά όταν γνωρίζουν ότι τη συμφωνία για να την ψηφίσουν τα κοινοβούλια των άλλων χωρών θα πρέπει πρώτα να την έχει ψηφίσει το ελληνικό.

Έλληνες και δανειστές

Αυτές τις ώρες η αμφιβολία για την ξεκάθαρη διατύπωση ενός ερωτήματος στο δημοψήφισμα επιτείνονται και από όσους με πλάγιο τρόπο επιχειρούν να σπρώξουν τους πολίτες προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Η κυβέρνηση επιστρατεύει, με τα περίφημα non papers που στέλνει, ακόμη και τις δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων όπως των Α. Μέρκελ, Φρ. Ολάντ, Ζ. Γκάμπριελ κ.λπ. για να επιβεβαιώσει το επιχείρημα που και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δήλωσε στο τηλεοπτικό μήνυμά του ότι « μετά το δημοψήφισμα οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν με καλύτερους όρους». Πράγματι η Α. Μέρκελ, για παράδειγμα, δήλωσε ότι «η πόρτα για συνομιλίες με την ελληνική κυβέρνηση ήταν και παραμένει ανοιχτή». Στην ουσία, η κ. Μέρκελ χρησιμοποίησε τη λέξη συζητήσεις και όχι διαπραγματεύσεις και δεν θα μπορούσε να πει κάτι άλλο εφόσον ο Έλληνας πρωθυπουργός θα έχει τη θέση του στη Σύνοδο Κορυφής ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Ωστόσο, δηλώσεις τέτοιου τύπου δίνουν εμμέσως κεκαλυμμένο «σήμα» για το «όχι», προσθέτοντας ουσιαστικά τους εαυτούς τους σε εκείνους που δεν θέλουν την Ελλάδα πια στο ευρώ! Ειδικότερα ο κ. Σόιμπλε, που δεν θέλει άλλο πια τη χώρα μας στο ευρώ, αφήνει ανοιχτούς διαύλους για να πιστέψει κανείς ότι δεν τρέχει και τίποτα από ένα αρνητικό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα. Είναι βέβαιο όμως ότι θα τρέξει από τους πρώτους τη Δευτέρα που θα ζητήσουν από την Κεντρική Τράπεζα να εφαρμόσει τον κανονισμό για να γίνουν απαιτητά όλα τα δανεικά που πήρε η χώρα μας με αποτέλεσμα να επιβληθεί ακαριαία μεγάλο κούρεμα καταθέσεων. Δηλαδή, θα ενεργοποιηθούν όλες οι ρήτρες κατά της Ελλάδας, ενώ παράλληλα ο ίδιος ο Σόιμπλε θα δηλώνει ανοιχτός για διαπραγματεύσεις όσο η Ελλάδα βαδίζει με φόρα στο χάος. Και βέβαια, λέγοντας συζητήσεις, προφανώς από την επόμενη μέρα εννοούν την αθρωπιστική βοήθεια που ήδη έχουν συζητήσει στη γερμανική κυβέρνηση για τρόφιμα και φάρμακα!

Ροκ στο Μαξίμου

Από το πρωί της Τρίτης στο Μαξίμου υπήρχε ένταση. Ηταν η μέρα που ο πρωθυπουργός έστειλε νέα πρόταση στους θεσμούς, πρόταση που για μία ακόμη φορά έφερε την υπογραφή του πρωθυπουργού. Η πρόταση δεν έτυχε θερμής υποδοχής όπως και οι άλλες καθώς δεν είχε για εκείνους σαφές μεταρρυθμιστικό πνεύμα. Η προθεσμία τελείωνε τα μεσάνυχτα και οι ηλικιωμένοι γεμάτοι περηφάνια και αξιοπρέπεια συνωστίζονταν στα ΑΤΜ για ένα 60άρι ευρώ. Κάποιοι έφτιαχναν αξιοπρεπείς απαντήσεις για βουλευτές με το ακλόνητο επιχείρημα 60 Χ 30 μέρες = 1.800 ευρώ! Πληροφορίες αναφέρουν ότι έγινε αυτό που φοβούνταν όλοι εδώ και καιρό. Τσίπρας, Παππάς και Φλαμπουράρης κινούνταν σταθερά στο όχι, Δραγασάκης, Σαγιάς στο «ναι». Ο Σαγιάς φέρεται να έχει καταθέσει και την παραίτησή του στον πρωθυπουργό που δεν έγινε αποδεκτή. Ο Δραγασάκης, γνωρίζοντας καλά την οικονομία, φεύγει για την ΕΡΤ όπου μιλά για την ανάγκη επιτευξης συμφωνίας και στη συνέχεια παρακολουθεί, ως την Τετάρτη, τον πρωθυπουργό να ετοιμάζει το τηλεοπτικό του μήνυμα με το οποιίο ζητά από τους Ελληνες να ψηφίσουν όχι. Έχουν προηγηθεί οι μετρήσεις των εταιρειών που δίνουν για πρώτη φορά ένα οριακό προβάδισμα του «ναι», μπροστά το «όχι» κάποιες άλλες, αλλά με σαφή τάση για τις επόμενες ημέρες έως την Κυριακή.

Τα σχόλια είναι κλειστά.