«Πόλεμος» Παπανδρέου-Ιγνατίου για το Μνημόνιο χωρίς ΔΝΤ

Μέσα από έγγραφα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, των Αμερικανών και της Κομισιόν, ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου ανασυνθέτει τα χρόνια της προσφυγής της Ελλάδας στην Τρόικα αποκαλύπτει άγνωστε πτυχές των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές.

Στο βιβλίο του με τίτλο «Τρόικα, ο δρόμος προς την καταστροφή» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη, ο ανταποκριτής του Mega στην Ουάσιγκτον, ένας από τους πλέον έγκυρους, αντικειμενικούς και συστηματικούς Έλληνες δημοσιογράφους δημιουργεί κομμάτι-κομμάτι το άγνωστο ψηφιδωτό των γεγονότων που οδήγησαν την Ελλάδα στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των ευρωπαίων πιστωτών.

Διαβάστε το απόσπασμα από το βιβλίο «Τρόικα, ο δρόμος προς την καταστροφή».
Η μυστική απόρρητη σύσκεψη στο Λουξεμβούργο

Νοέμβριος 2009: Κάθε μέρα που περνούσε, η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας επιδεινωνόταν επικίνδυνα. Ο κ. Παπακωνσταντίνου ήταν αποδέκτης των πιέσεων που ασκούσε η Κομισιόν και η ΕΚΤ, σε σημείο που ασφυκτιούσε. Από την άλλη πλευρά, άρχισε να νοιώθει ξένο σώμα στην κυβέρνηση, διότι στο κόμμα τον θεωρούσαν εχθρό –χωρίς εισαγωγικά η λέξη- επειδή ασκούσε πολιτική επιβολής μέτρων, που οι συνδικαλιστές του κινήματος απέρριπταν και φοβόντουσαν, όπως ο διάολος το λιβάνι, ενώ οι συνάδελφοι του στην κυβέρνηση, ακόμα και φίλοι του, άρχισαν να κρατούν αποστάσεις. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα δέχεται μία πρόσκληση επείγοντος χαρακτήρα από τον κ. Γιούνκερ για να συναντηθούν στην πρωτεύουσα της πατρίδας του.

Το Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009, πέντε αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Eurogroup, της ΕΚΤ και της ελληνικής κυβέρνησης, συνοδευόμενοι από τους συνεργάτες τους, συγκεντρώθηκαν στο γραφείο του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου υπό πλήρη μυστικότητα και υπό τον απαράβατο όρο ότι δεν θα δημοσιοποιηθεί ποτέ η μυστική αυτή συνάντηση.

Ο Ζαν Κλόντ Γιούνκερ ήταν ο οικοδεσπότης και οι φιλοξενούμενοι του έφτασαν στο Δουκάτο από τη Φραγκφούρτη, τις Βρυξέλλες και την Αθήνα. Παραβρέθηκαν ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Ζαν Κλόντ Τρισέ, ο Επίτροπος Χοακίμ Αλμούνια, ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο διοικητής της ΤτΕ, Γιώργος Προβόπουλος.

Για τη μυστική συνάντηση με ενημέρωσε δοκιμασμένη πηγή του Eurogroup, του οποίου προέδρευε τότε ο κ. Γιούνκερ, και την επιβεβαίωσε σε μένα ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος μου είπε ότι στη διάρκειά της «μας ζητήθηκαν μέτρα για τη μείωση του ελλείμματος του 2010 (φυσικά όχι του 2009). Ειδικά», σημείωσε, «η ΕΚΤ επέμενε πολύ σε μεγάλη μείωση (μίλησε για 4-5 μονάδες). Τελικά στον προϋπολογισμό βάλαμε μείωση 3,6 μονάδες που με τα επιπλέον μέτρα του Ιανουαρίου έγιναν 4 μονάδες», τόνισε ο τότε υπουργός Οικονομικών.

Η πηγή του Eurogroup μου περιέγραψε τη μυστική συνάντηση, και τους λόγους πραγματοποίησής της:

«Επικρατούσε πολύ μεγάλη ανησυχία επειδή ο κ. Παπανδρέου λειτουργούσε ως η χώρα του να μην είχε κανένα πρόβλημα. Ετσι, αποφασίστηκε να γίνει η συνάντηση, να ξεκαθαριστεί το σκηνικό και να του στείλουν προειδοποίηση ότι ακολουθεί λάθος δρόμο. Ζητήθηκε από τον κ. Παπακωνσταντίνου και τον κ. Προβόπουλο να πάνε στο Λουξεμβούργο υπό καθεστώς μυστικότητας. Εμείς πήγαμε στο Λουξεμβούργο με το αυτοκίνητο του κ. Αλμούνια και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε κατά τη διαδρομή ένα έγγραφο χωρίς αποστολέα και παραλήπτη, που είχαμε ετοιμάσει μετά από μεγάλη μελέτη της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας. Βασικά επρόκειτο για τις επικεφαλίδες με κάποιες εισηγήσεις ενός «μίνι Μνημονίου». Η συνάντηση έγινε στο πρωθυπουργικό γραφείο και κράτησε περίπου τρεις ώρες. Ο κ. Γιούνκερ έδωσε στον κ. Παπακωνσταντίνου το κείμενο πέντε σελίδων που ετοίμασε η Διεύθυνση DGECFIN και το οποίο δεν έφερε καμία σφραγίδα. Επικεφαλής της ομάδας που το συνέγραψε ήταν ο Κάρλος Μαρτίνεζ. Με δύο λόγια ήταν ένα συμφωνημένο κείμενο από τις Βρυξέλλες και τη Φραγκφούρτη, το οποίο εγκρίθηκε από τη Γερμανία και τη Γαλλία, και το οποίο πρόσφερε λύσεις και απέκλειε εξωτερικούς παράγοντες, όπως είναι το ΔΝΤ, που προέκυψε αργότερα. Ηταν ένα manual διαχείρισης και συνολικής αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης. Και πιστεύαμε πολύ σ’ αυτό, διότι όπως σου είπα ήταν αντικείμενο πολυήμερης μελέτης και είχε εγκριθεί από την Κομισιόν και την ΕΚΤ και είχαν ενημερωθεί οι Γερμανοί και οι Γάλλοι που συμφωνούσαν».

Η πηγή του Eurogroup υπογράμμισε ότι κατά την άποψη όλων των μελών της ομάδας, εκείνο το κείμενο ήταν η ανεπίσημη «χείρα βοηθείας» που αναζητούσε ο κ. Παπανδρέου και θα μετατρέπετο σε επίσημη βοήθεια μόλις το αποδεχόταν ο Ελληνας πρωθυπουργός. Λέει σχετικά: «Ο κ. Προβόπουλος ήταν θετικότατος. Ο κ. Παπακωνσταντίνου ήταν θετικός. Αλλά δεν έπαιρναν αυτοί οι δύο τις αποφάσεις».

–        Ωραία, το δίνετε στον Ελληνα υπουργό Οικονομικών και στον Ελληνα κεντρικό τραπεζίτη. Και τι γίνεται μετά;

«Όπως σου είπα, ήταν και οι δύο θετικοί. Ο κ. Παπακωνσταντίνου μας απάντησε ότι θα παραδώσει το κείμενο στον πρωθυπουργό, θα το μελετήσουμε, θα δούμε εάν οι αριθμοί έχουν λογική. Μας είπε ότι θα ζητούσε από τον κ. Παπανδρέου να μας απαντήσει. Περιμέναμε 15 μέρες αλλά η απάντηση δεν ήρθε ποτέ. Μάλλον θα έλεγα πως μας απάντησε από το Ζάππειο όπου μοίρασε λεφτά. Όταν το ψάξαμε με τους ανθρώπους μας στην Αθήνα πληροφορηθήκαμε ότι ο πρωθυπουργός δεν επέτρεψε στον υπουργό του να μας απαντήσει. Αρχικά τον άφησε εκτεθειμένο απέναντι μας, αλλά εμείς γνωρίζαμε μετά την αλήθεια. Πιστεύουμε ότι εκείνη την ημέρα χάθηκε η παρτίδα. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η άρνηση απάντησης στο κείμενο του Λουξεμβούργου ήταν η αφετηρία του ναυαγίου της Ελλάδας. Πιστεύω ότι η χώρα σας έχασε μία μοναδική ευκαιρία και τολμώ να υποστηρίξω ότι ήταν η τελευταία ευκαιρία να αποφύγει την κρίση χωρίς περιπέτειες».

–        Γιατί δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ αυτή η συνάντηση;

«Γι’ αυτή την κρίσιμη συνάντηση δεν έμαθε κανείς τίποτα και θεωρώ λάθος μας ότι δεν την διαρρεύσαμε τότε. Το εισηγηθήκαμε αλλά δεν ήθελε ο κ. Γιούνκερ που πίστευε στη μυστική «οικονομική διπλωματία». Ισως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Θυμάμαι ότι ο κ. Αλμούνια στράφηκε πολλές φορές στους Ελληνες και τους είπε ότι «είμαστε εδώ για να σας βοηθήσουμε, σας υποσχόμαστε ότι θα το κάνουμε». Ηταν ως να τους παρακαλούσε να δεχθούν τη βοήθειά του. Θυμάμαι ότι και οι δύο ήταν δεκτικοί και συμφωνούσαν, περισσότερο ο κ. Προβόπουλος. Ο κ. Παπακωνσταντίνου συμφωνούσε αλλά είπε ότι την απόφαση θα πάρει ο πρωθυπουργός. Προσωπικά πιστεύω ότι θα αποφεύγαμε όλα όσα ακολούθησαν εάν γινόταν δεκτό το έγγραφο. Όταν δεν μας απάντησαν, συζητήσαμε και συμφωνήσαμε ότι η Ελλάδα θα εξελιχθεί σε σοβαρότατο πρόβλημα, όπως και έγινε».

Ο κ. Προβόπουλος δεν θέλησε να τοποθετηθεί για τη μυστική συνάντηση του Λουξεμβούργου, αλλά ένας συνεργάτης του μου επιβεβαίωσε ότι συμμετείχε και ότι έλαβε και ο ίδιος το έγγραφο που εστάλη στον κ. Παπανδρέου.

Την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009, στις 10.23 το πρωί, ο Αμερικανός πρέσβης ενημέρωσε τους υπουργούς Οικονομικών και Εξωτερικών στην Ουάσιγκτον, για τη συνάντηση που είχε με τον κ. Παπακωνσταντίνου, εννέα ημέρες πριν. Είχε προηγηθεί ένα σύντομο εμπιστευτικό τηλεγράφημα, στις 16 του μήνα, με τα κύρια σημεία της συζήτησης τους και με την αναφορά –που έχει τεράστια σημασία- ότι ο Ελληνας υπουργός είναι στην ουσία μόνος του. Ο κ. Σπέκχαρντ ενημέρωσε τους προϊσταμένους του ότι «όλες οι προσπάθειες του κ. Παπακωνσταντίνου για (επιβολή) μέτρων έπεσαν στο κενό».

Πληροφορήθηκα ότι σε δύο περιπτώσεις ο υπουργός Οικονομικών δέχθηκε «άγρια επίθεση» από συναδέλφους του και συνδικαλιστές. Ενας εξ αυτών που κατέχω το όνομά του χρησιμοποίησε ανεπίτρεπτα υβριστική λέξη. Οταν τον ρώτησα, ο κ. Παπακωνσταντίνου δεν συμφώνησε με τους χαρακτηρισμούς που του ανέφερα.

Στο τηλεγράφημα της 25ης του μήνα, ο Αμερικανός πρέσβης πληροφορούσε την κυρία Κλίντον και τον κ. Γκάιθνερ ότι:

«Είναι σαφές ότι ο υπουργός διαθέτει την τεχνογνωσία και την έντονη επιθυμία να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που οδήγησαν στην επιδείνωση των δημοσιονομικών μεγεθών της Ελλάδας. Ωστόσο, είναι λιγότερο σαφές αν η  Ελληνική κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να υλοποιήσει βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα τις μεταρρυθμίσεις που οραματίζεται. Παρ’ όλο που οι δημοσιονομικές περικοπές είναι σημαντικές, θα είναι άσκοπές αν δεν συνοδευτούν με μια αναμόρφωση του φορολογικού και δημοσιονομικού πλαισίου της Ελλάδας».

Αφού ο κ. Παπανδρέου δεν απάντησε στο έγγραφο που του έστειλε ο κ. Γιούνκερ μέσω του κ. Παπακωνσταντίνου, συμφωνήθηκε να δράσει η ΕΚΤ. Την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου έφτασε μυστικά στην Αθήνα ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ, Λουκάς Παπαδήμος μεταφέροντας στον πρωθυπουργό προσωπικό μήνυμα του Ζαν Κλοντ Τρισέ. Η κυβέρνηση ομολόγησε την άφιξή του μετά την αναχώρησή του και αφού είχε συναντηθεί με τον πρωθυπουργό, και άλλους αξιωματούχους. Παρά το γεγονός ότι πήγε στο κτίριο της ΤτΕ, δεν συναντήθηκε με τον κ. Προβόπουλο, με τον οποίο άλλωστε είχε την ευχέρεια να διαβουλεύεται κάθε 15 μέρες στην Φραγκφούρτη.

Ο κ. Παπαδήμος, που αργότερα έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας, ήταν ο πρώτος αξιωματούχος της ΕΚΤ που δήλωσε με ωμό και τεχνοκρατικό τρόπο στον κ. Παπανδρέου ότι οι επιλογές και τα περιθώρια για τον ίδιο και τη χώρα μειώνονταν δραματικά. Του μετέφερε το μήνυμα από τον κ. Τρισέ, ότι πρέπει να λάβει μέτρα, που θα βάλουν φρένο στον μόνιμο εκτροχιασμό της ελληνικής οικονομίας. «Θα κλείσουν οι αγορές αν δεν πάρεις τα μέτρα τώρα», είπε ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ. Ο κ. Παπανδρέου δεν πίστευε αυτά που άκουγε…

Συζητώντας την προειδοποίηση του κ. Παπαδήμου με κυβερνητικούς αξιωματούχους της περιόδου εκείνης, υποστήριξαν ότι εάν ο κ. Παπανδρέου δεν απέρριπτε το τελεσίγραφό του, οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν θα είχαν στραφεί τόσο αρνητικά, θα έλεγα και εχθρικά, εναντίον του. Βεβαίως, ανταποκρίθηκε τον Ιανουάριο του 2010, αφού προηγουμένως ανακοίνωσε αυξήσεις στο Ζάππειο.

Ο κ. Παπαδήμος εκμυστηρεύθηκε αργότερα σε φίλους του τραπεζίτες ότι απηύθυνε δραματική έκκληση στον πρωθυπουργό και του ζήτησε να προχωρήσει άμεσα στη λήψη αποφασιστικών μέτρων, και ειδικά να πάρει τα κατάλληλα διαρθρωτικά μέτρα, διότι η δημοσιονομική θέση της χώρας ήταν κρίσιμη. «Είναι χάλια η κατάσταση της οικονομίας» φέρεται να του είπε, «και πρέπει να συμπεριφερθείτε ανάλογα». Το μήνυμα του αντιπροέδρου της ΕΚΤ χωρούσε σε δύο λέξεις: «Μέτρα επειγόντως».

Βέβαια, έξι μήνες πριν, στις 14 Μαίου του 2009, ο κ. Παπαδήμος δήλωνε στην 37η Οικονομική Διάσκεψη της Κεντρικής Τράπεζας της Αυστρίας ότι η οικονομική κρίση θα μπορούσε να τερματιστεί νωρίτερα από ότι αναμένεται. Υπάρχει, είπε, ένας αυξανόμενος αριθμός ενδείξεων ότι σταθεροποιείται η ανάκαμψη. Για το λόγο αυτό, θα είναι προφανώς νωρίτερα δυνατή μια ανάκαμψη, υπογράμμισε. Η παραπάνω πρόβλεψή του δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ.

Όμως όσα είπε στον κ. Παπανδρέου πραγματοποιήθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Διαβάστε την ανακοίνωση απάντηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου, προέδρου του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών:

«Η άποψή μου για την άσκηση της πολιτικής είναι γνωστή.

Πρώτα η χώρα και ο Ελληνικός λαός.

Αυτή μου η στάση επιβεβαιώνεται από την προσωπική μου διαδρομή σε κάθε δύσκολη στιγμή που πέρασε η Ελλάδα.

Στο όνομα αυτής μου της άποψης, σιώπησα επί μακρόν.

Σήκωσα βάρος που δεν μου αναλογούσε με μοναδικό μέλημα να συμβάλλω σε ευρύτερες συνεννοήσεις για την υπέρβαση της κρίσης και την προστασία της χώρας.

Κάποιοι έκτισαν καριέρες και άλλοι κομματικά οφέλη πάνω στη λάσπη, τη συκοφαντία, τη συνωμοσιολογία και το ψέμμα, εκμεταλλευόμενοι τον πόνο και την οργή του Ελληνικού λαού.

Αρκετά όμως, ανέχτηκα αυτές τις συμπεριφορές.

Αρκετά, για όσους θέλουν πάνω στην πλάτη μου και σε βάρος της αλήθειας να κερδοσκοπούν.

Αρκετά, για τη συστηματική συσκότιση της αλήθειας, προκειμένου να προστατευτούν πρόσωπα, κατεστημένα και πολιτικές πρακτικές που έβλαψαν το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον.

Όσο συνεχίζεται αυτή η εύκολη συνωμοσιολογία, η λάσπη και η συκοφαντία, τόσο ο τόπος θα χάνει τον προσανατολισμό του και θα κρύβονται άνομα συμφέροντα πίσω από μυθοπλασίες, τόσο θα υποφέρει ο Ελληνικός λαός που θέλει ουσιαστικές αλλαγές στον τόπο.

Μια Ελλάδα χτισμένη πάνω στην αλήθεια και όχι σε δεκανίκια.

Ο κ. Ιγνατίου, προστίθεται σε όσους προστατεύουν συγκεκριμένα πρόσωπα και τις εγκληματικές τους πολιτικές, που είχαν τεράστιες ευθύνες για την κρίση.

Και συγκεκριμένα, τις κυβερνήσεις Καραμανλή.

Παπανδρέου: «Ψεύτες, συκοφάντες, πληρωμένοι κονδυλοφόροι, προπηλακισμοί, στημένα δημοσιεύματα και δήθεν αποκαλύψεις, δεν με αγγίζουν και το κυριότερο, δεν με πτοούν.»

Θα με βρίσκουν πάντα απέναντί τους».

Τις αποκαλύψεις του Μιχάλη Ιγνατίου σχολίασε και ο Γιώργος Ελενόπουλος, εκπρόσωπος Τύπου του Γιώργου Παπανδρέου:

Η κατάρρευση κάθε ΜΥΘΟΥ που καλλιεργήθηκε τα προηγούμενα χρόνια μέχρι και σήμερα, σχετικά με την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, είναι προφανές ότι, αναδεικνύει την πενία των επιχειρημάτων του πλυντηρίου που έχει στηθεί από γνωστά κέντρα, για το ξέπλυμα των εγκλημάτων της περιόδου διακυβέρνησης της χώρας από τον κ. Κώστα Καραμανλή.

Σε αυτήν την επιχείρηση, πρωτοστατεί με τακτικές δήθεν αποκαλυπτικές δημοσιεύσεις του, ο κ. Ιγνατίου.

Μόνο που – όπως και όλες οι προηγούμενες δήθεν αποκαλύψεις του, και αυτή που έρχεται τώρα στη δημοσιότητα με το «αποκαλυπτικό» βιβλίο του, δεν είναι τίποτα περισσότερο από χάντρες και καθρεφτάκια για ιθαγενείς.

Ας δούμε το γιατί:

Επί της συγκεκριμένης συνάντησης στην οποία αναφέρεται ο κ. Ιγνατίου στο βιβλίο του

Η συνάντηση αυτή, πράγματι έγινε, στο διάστημα μεταξύ της κατάθεσης του προσχεδίου και του τελικού κειμένου του προϋπολογισμού για το έτος 2010, το Νοέμβριο του 2009.

Στη συνάντηση αυτή, η συζήτηση αφορούσε τη λήψη μέτρων για τον έλεγχο των ελλειμμάτων. Όπως έγινε φανερό στη συνάντηση, υπήρξε ταυτότητα απόψεων ως προς την αναγκαιότητα λήψης μέτρων, αλλά διαφορετική προσέγγιση επί του ύψους και του είδους των μέτρων. Η ελληνική πλευρά μιλούσε για μέτρα που θα περιέκοπταν το έλλειμμα κατά περίπου 3,3 μονάδες, όπως προέβλεπε και το προσχέδιο του προϋπολογισμού και οι εταίροι μιλούσαν για μέτρα που θα περιέκοπταν το έλλειμμα κατά περίπου 4-5 μονάδες. Τελικώς, ο προϋπολογισμός που κατετέθη – λαμβάνοντας υπόψη και το περιεχόμενο της συνάντησης εκείνης, προέβλεπε (μαζί με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν στο Ζάππειο αρχές Δεκεμβρίου) τη μείωση του ελλείμματος κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες.

Για την ιστορία, με τα μέτρα που ελήφθησαν και στη συνέχεια, μόνον την πρώτη χρονιά της προσαρμογής, το έλλειμμα περιορίστηκε κατά περισσότερο από 5 ποσοστιαίες μονάδες.

Στη συνάντηση αυτή, δεν κατετέθη από τους εταίρους πακέτο – μίνι μνημόνιο, επί του οποίου ζητείτο η απάντηση της τότε Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου.

Και επίσης, δεν υπήρξε οποιαδήποτε πρόταση εκ μέρους των εταίρων, που να προβλέπει χρηματοδότηση της χώρας και επομένως να συνιστά μίνι μνημόνιο, καθώς τότε ουδείς μιλούσε για δανειοδότηση της χώρας, ούτε μπορούσε να υπάρξει δανεισμός από την ΕΕ αφού «μηχανισμός στήριξης» δεν υπήρχε ούτε στον ορίζοντα.

Φαίνεται να ξέχασε ο κ. Ιγνατίου ότι το κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ πρέπει να συμμορφώνεται με τις προδιαγραφές του Συμφώνου Σταθερότητας – όπου το έλλειμμα δεν πρέπει να ξεπερνά το 3%.

Δηλαδή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητούσε το αυτονόητο.

Την προσαρμογή της χώρας στο Σύμφωνο Σταθερότητας, που παραβίασε κατάφωρα η Κυβέρνηση Καραμανλή.

Κλήθηκε η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου να σηκώσει το βάρος της προσαρμογής, παρότι το δημοσιονομικό έλλειμμα το εκτίναξε η προηγούμενη κυβέρνηση.

Ας του θυμίσουμε ακόμη και την πρόσφατη Εκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για την κρίση στην Ελλάδα.

Ας του θυμίσουμε επίσης, ότι η Κυβέρνηση Καραμανλή με τις αλχημείες της έπληξε καθοριστικά την αξιοπιστία της χώρας στις διεθνείς αγορές.

Η Κυβέρνηση Καραμανλή κατέστησε την Ελλάδα αναξιόχρεη.

Μέσα στη δίνη της κρίσης, ουδέποτε κατετέθη πρόταση που να αγνοήθηκε από τον τότε Πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου.

Αντιθέτως, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, κατέθετε εναγωνίως προτάσεις για συνολικές λύσεις στην κρίση – όπως για παράδειγμα, αυτή για τα ευρωομόλογα.

Και οι εταίροι μας χαρακτήριζαν το πρόβλημα ελληνικό και συνιστούσαν να το επιλύσουμε μόνοι μας.

Πολύ αργότερα, από τα τέλη Φεβρουαρίου του 2010 και μετά, άρχισαν κάπως να το συζητούν και ύστερα από σκληρότατες διαπραγματεύσεις να οδηγηθούν στην απόφαση να επιδείξουν την αλληλεγγύη τους, με την δημιουργία του μηχανισμού στήριξης.

Πέραν όμως όλων αυτών, όπως και οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν, το πρόβλημα ήταν συστημικό – δηλαδή και πρόβλημα αρχιτεκτονικής του ΕΥΡΩ και η απάντησή του, δεν αφορούσε το αν θα γινόταν περικοπή 4 ή 5 μονάδων του ελλείμματος, κάτι που η τότε Ελληνική Κυβέρνηση υπογράμμιζε συνεχώς – δυστυχώς σε ώτα μη ακουόντων.

Για την ιστορία επίσης, το τελικό μέγεθος του ελλείμματος του 2009, άνω του 15%, ΕΓΙΝΕ ΓΝΩΣΤΟ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΥΤΗ, το Νοέμβριο του 2010. Γιατί; Γιατί τότε βγήκαν από τα ντουλάπια των ταμείων, όλοι οι «σκελετοί» της πολιτικής που άφησε πίσω της η Κυβέρνηση Καραμανλή.

Κλείνοντας επ” αυτού, είναι κάτι περισσότερο από αστείο, να ισχυρίζεται και να πιστεύει κανείς ότι, μας έδωσαν πρόταση «μίνι-μνημονίου» με χρήματα και μάλιστα, χωρίς ΔΝΤ το Νοέμβριο 2009, όταν η ΕΕ δεν είχε ακόμα πειστεί και ούτε κουβέντιαζε για την ανάγκη μηχανισμού.

Επί της σκοπιμότητας της δήθεν αποκάλυψης

Ο κ. Ιγνατίου, όπως αναφέρει και στο βιβλίο του, ρώτησε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου για τη συνάντηση αυτή και έλαβε μια απάντηση την οποία και παραθέτει.

Ωστόσο, σκοπίμως, δεν ρώτησε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου αν οι εταίροι παρέδωσαν πακέτο – μίνι μνημόνιο με τη σημείωση να υπάρξει απάντηση από τον τότε Πρωθυπουργό. Για το λόγο αυτό, αν και υπάρχει στο βιβλίο Ιγνατίου η επιβεβαίωση της συνάντησης καθώς και το περιεχόμενο της συζήτησης που αφορούσε τη λήψη μέτρων, δεν υπάρχει ερώτηση και απάντηση επί της δήθεν πρότασης για πακέτο – μίνι μνημόνιο.

Γιατί; Γιατί ο κ. Ιγνατίου, δεν ήθελε να υπάρχει από τότε απάντηση από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου επί αυτού του σκέλους των δήθεν πληροφοριών που είχε από ΑΓΝΩΣΤΗ, ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ ΠΗΓΗ, ώστε να μπορεί σήμερα να «πουλήσει» με το βιβλίο του τη δήθεν αποκάλυψη.

Μόνο που, με δήθεν αποκαλύψεις και πολλούς μύθους, όπως μάθαμε καλά πλέον τα τελευταία χρόνια, πολλοί έχτισαν καριέρες και περιουσίες. Και όλοι, στην πλάτη του Γιώργου Παπανδρέου.

Και όπως πάνε, σε λίγο θα μας πουν, πως και για το αδιέξοδο της σημερινής διαπραγμάτευσης ευθύνεται ο Γιώργος Παπανδρέου.

Και τέλος,

Παρακαλείται, όποιος προαιρείται, να δώσει στη δημοσιότητα αυτό το δήθεν σούπερ ντούπερ «μίνι-μνημόνιο» που δήθεν αγνόησε ο Γιώργος Παπανδρέου και το οποίο θα επέλυε δήθεν το ελληνικό πρόβλημα άνετα κι ωραία, ήρεμα κι απλά, χωρίς κόπο, «με ένα πόνο».

Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να δούμε, αυτό το δήθεν «μίνι-μνημόνιο», μήπως προέβλεπε άμεση κατάργηση των δεκάδων χιλιάδων stage στο δημόσιο; Μήπως προέβλεπε μείωση κατά 30% των συμβασιούχων; Κατάργηση όλων των αμειβόμενων επιτροπών; Υπαγωγή στο ΑΣΕΠ όλων των προσλήψεων στο δημόσιο; Σκληρή ρήτρα 1 πρόσληψη για κάθε 2 αποχωρήσεις; Αύξηση του Ενιαίου Φόρου Κατανάλωσης σε τσιγάρα και ποτά; Μείωση επιδομάτων στο δημόσιο κατά 10%; Πλαφόν και μείωση στις αμοιβές των διοικητικών στελεχών των ΔΕΚΟ κατά τουλάχιστον 10% και 50% μείωση στις αμοιβές των μελών Διοικητικών Συμβουλίων; Κατάργηση μέτρου απόσυρσης και νέα τέλη κυκλοφορίας;

Γιατί όλα τα παραπάνω τα έκανε πράξη η κυβέρνηση Παπανδρέου, με δικές τις αποφάσεις, μέσα σε ένα-δύο μήνες μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009. Με προσδοκώμενη για το 2010 μείωση ελλείμματος που άγγιζε το πρωτοφανές τότε επίπεδο του 4% του ΑΕΠ και άμεσα μείωνε και το έλλειμμα του 2009 κατά 1 δισ. Όταν οι προηγούμενοι που χρεοκόπησαν τη χώρα, μετά – προεκλογικά – θυμήθηκαν να ανακοινώσουν μέτρα της πλάκας – κάτω της μιας ποσοστιαίας μονάδας. Εκείνο το δίμηνο, τότε που γεννήθηκε η καραμέλα «η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν παίρνει μέτρα», από αυτούς που αντιδρούσαν λυσσαλέα σε κάθε ένα από τα παραπάνω μέτρα. Αλήθεια, θυμάται κανείς άλλη κυβέρνηση να ξεκίνησε τη θητεία της διώχνοντας – δυστυχώς, κόσμο από το δημόσιο;

Παρακαλούνται επίσης, οι στρατευμένοι αντιπαπανδρεϊκοί κονδυλοφόροι να επανέλθουν στην τάξη. Έχτισαν με τον «ιδρώτα τους» τόσα χρόνια παλάτι λάσπης και τώρα το παραμελούν και το γκρεμίζουν; Αν είναι δυνατόν! Γιατί καταφεύγουν πλέον ιστορίες δευτεροτρίτων παραγόντων και δεν μιλάνε πια για τα «σιγουράκια» της προδοσίας; Πού είναι το αντεθνικό παιχνίδι με τα CDS; Πού είναι η εθνική μειοδοσία με το φούσκωμα του ελλείμματος; Πού είναι τα πύρινα άρθρα ότι ο Παπανδρέου είχε κάθε δυνατότητα να διαγράψει χρέος εξαρχής και δεν το έκανε;

Τι εννοείτε, δεν αποδείχθηκε τίποτα από όλα αυτά; Τι εννοείτε, δικαιώθηκε ο Παπανδρέου από την πραγματικότητα; Τόσο χειρότερο για την αλήθεια!

Παρακαλείται επίσης, ο δημοσιογράφος κ. Ιγνατίου, να μεταβιβάσει στην «πηγή» του, που…  του διηγήθηκε αυτές τις ωραίες ιστοριούλες, ότι δεν έχει καταλάβει τίποτα από την ελληνική κρίση. Γρι. Και η «πηγή» του,  να ρωτήσει αν θέλει τον πολιτικό της προϊστάμενο, κύριο Jean Claude Juncker, ποιον θεωρεί υπαίτιο της ελληνικής κρίσης, μπας και ξεστραβωθεί.

Παρακαλείται επίσης, ο νεοκαραμανλικός εκδοτικός υπόκοσμος να ανανεώσει επιτέλους το λεξιλόγιο του αντιπαπανδρεϊκού του οχετού. «Προδότης»; Χιλιοειπωμένο. «Βλαξ»; Πολύ μπανάλ. Θα τους προτείναμε το «λιποτάχτης» και το «δειλός» αλλά είναι καπαρωμένα από το 2009. Και τα λιγδιασμένα χέρια του δειλού και λιποτάχτη δεν ξεπλένονται ποτέ. Συνεννοηθήκαμε;

Και η απάντηση του Μιχάλη Ιγνατίου στις ανακοινώσεις του Γιώργου Παπανδρέου:

Με αφορμή το νέο μου βιβλίο με τίτλο «Τρόικα: Ο Δρόμος προς την καταστροφή», που θα κυκλοφορήσει την Πέμπτη, ο Πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, Εξοχώτατος κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου με κατηγορεί, όπως και ο εκπρόσωπος του Γεώργιος Ελενόπουλος, ότι προστατεύω τις εγκληματικές πολιτικές του πρώην πρωθυπουργού κ. Κώστα Καραμανλή.

Η απάντησή μου στον κ. Παπανδρέου, τον οποίο ο ελληνικός λαός …τίμησε στις τελευταίες εκλογές, καταδικάζοντας τις δικές του πολιτικές, ακολουθεί:

«Ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου, παρασυρμένος από τους συμβούλους του, που τον οδήγησαν σε καταστροφικές αποφάσεις για τον τόπο και τον ίδιο, έβγαλε τη μάσκα του …Ελενόπουλου, και εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει:

«Ο κ. Ιγνατίου, προστίθεται σε όσους προστατεύουν συγκεκριμένα πρόσωπα και τις εγκληματικές τους πολιτικές, που είχαν τεράστιες ευθύνες για την κρίση. Και συγκεκριμένα, τις κυβερνήσεις Καραμανλή.

Παπανδρέου: «Ψεύτες, συκοφάντες, πληρωμένοι κονδυλοφόροι, προπηλακισμοί, στημένα δημοσιεύματα και δήθεν αποκαλύψεις, δεν με αγγίζουν και το κυριότερο, δεν με πτοούν.»

Αν περίμενε, ο πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ, να διαβάσει το βιβλίο πριν τοποθετηθεί, θα βρισκόταν στη δυσάρεστη θέση να παραδεχθεί ότι το κεφάλαιο για τον κ. Καραμανλή είναι πιο αυστηρό από αυτό που τον αφορά. Βιάστηκε και εκτέθηκε.

Είχε την ευκαιρία, ως Παπανδρέου ή έστω και ως …Ελενόπουλος, να καταθέσει τις θέσεις του και αυτές να δημοσιευθούν στο βιβλίο, αλλά αρνήθηκε να με συναντήσει. Δικό του το πρόβλημα.

Κατά τα άλλα, όλες οι απαντήσεις για τους μοιραίους πρωθυπουργούς και πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση, βρίσκονται μέσα στο βιβλίο, το οποίο θα το κρίνουν οι αναγνώστες, όχι όσοι ευθύνονται για την εξαθλίωση του ελληνικού λαού.

Περισσότερο από κάθε βιβλίο, από κάθε δημοσίευμα, από κάθε αποκάλυψη, σημασία έχει η γνώμη του ίδιου του ελληνικού λαού, ο οποίος κρίνει και τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους.

Ο πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ, πήρε μια γεύση στις τελευταίες εκλογές. Εκτός αν δεν αντιλήφθηκε ούτε αυτό το ξεκάθαρο μήνυμα. Ο ελληνικός λαός έκρινε την πρωθυπουργία του.

Αυτή είναι η τελευταία μου απάντηση στον κ. Παπανδρέου για το συγκεκριμένο θέμα. Υποστηρίζω κάθε γραμμή του βιβλίου μου με πάθος, είτε οι αναφορές γίνονται για τον πρόεδρο του ΚΙΔΗΣΟ, είτε για τον κ. Καραμανλή και τον κ. Σημίτη».