Πού είναι ο αριστερός Σύριζα του 4%;

Του Θανάση Χειμωνά

Ένα από τα ισχυρότερα (και σίγουρα όχι αδικαιολόγητο) επιχειρήματα όσων επιθυμούσαν την πτώση της προηγούμενη κυβέρνησης ήταν η δημιουργία μιας νέας κυβέρνησης «με προοδευτικό πρόσημο» όπως χαρακτηριστικά λεγόταν.

Η λογική ήταν πως ένα κυβερνητικό σχήμα με κορμό τον (σχεδόν βέβαιο νικητή στις επερχόμενες εκλογές) ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να προωθήσει μια σειρά από προοδευτικές κινήσεις που θα ανέκοπταν την ούλτρα συντηρητική πορεία που είχε πάρει η χώρα επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά.

Δυστυχώς, οι ελπίδες αυτές άρχισαν να εξανεμίζονται ήδη λίγες ώρες μετά την νίκη του Αλέξη Τσίπρα στις 25 Ιανουαρίου. Η σπουδή με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ επεδίωξε συνεργασία με τους ακροδεξιούς Ανεξάρτητους Έλληνες έδειξε πως μάλλον έπρεπε να κρατάμε μικρό καλάθι.

Ένα-ένα τα διαχρονικά αιτήματα του προοδευτικού χώρου άρχισαν να περνάνε σε δεύτερη μοίρα ή και να απορρίπτονται οριστικά. Ακούστηκε πως τα νομοσχέδια για την ιθαγένεια και το σύμφωνο συμβίωσης ανάμεσα στα ομόφυλα ζευγάρια θα ψηφίζονταν ως «κατεπείγοντα». Ακόμα τα περιμένουμε. Η φορολόγηση της, αχανούς, εκκλησιαστικής περιουσίας, η οποία θα μπορούσε να συμβάλλει σημαντικά στην ανακούφιση των πιο αδυνάτων, δεν έπεσε καν στο τραπέζι.

Μέχρι εδώ, ΟΚ, όλα αυτά συνέβαιναν και επί Σαμαρά. Ας υποθέσουμε πως τη στιγμή που ο κόσμος καίγεται στον οικονομικό τομέα ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκαστικά έθεσε άλλες προτεραιότητες. Το πρόβλημα είναι πως όλο και περισσότερο η τωρινή κυβέρνηση δείχνει να έχει σμπαραλιάσει την ιδεολογική της πυξίδα και να σπρώχνει τη χώρα όλο και δεξιότερα.

Πράγματι, εδώ και μέρες έχουμε γίνει μάρτυρες ενός βομβαρδισμού ακροδεξιών πρακτικών και θέσεων που όχι μόνο δεν ταιριάζει σε κυβέρνηση που θέλει να αποκαλείται αριστερή αλλά σε οποιαδήποτε δημοκρατία. Είδαμε λοιπόν τον στρατό να ετοιμάζεται να μπει στα σχολεία με την έκδοση ενός προπαγανδιστικού αντιγερμανικού φυλλαδίου, την πρόεδρο της Βουλής να κάνει απροκάλυπτα «ανοίγματα» στην Χρυσή Αυγή αλλά και μια χουντικής αισθητικής παρέλαση- φιέστα στο κέντρο της Αθήνας για την 25η Μαρτίου. Είναι λυπηρό… Εκεί που περιμέναμε ένα αριστερό κόμμα για να καταργήσει το ανόητο και φασιστικής έμπνευσης έθιμο των παρελάσεων θαυμάσαμε περιπολικά να διασχίζουν θριαμβευτικά την Αμαλίας συνοδεία του «Μακεδονία ξακουστή» και ένα μουσικοχορευτικό show με τσάμικα όπου ο αειθαλής Στυλιανός Παττακός έλαμψε δια της απουσίας του. Όλα αυτά φυσικά με φόντο έναν ντροπιαστικό για την Ελλάδα αντιγερμανικό ρατσισμό…

Κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρήσεις για να μην χάσει τους ΑΝΕΛ από εταίρους; Δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Το κρεσέντο αυτό εθνικισμού δείχνει να βγαίνει παντελώς αβίαστα από το αριστερό (και συντριπτικά μεγαλύτερο) κομμάτι της κυβέρνησης. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως χρόνια τώρα η επιθετική φρασεολογία πολλών οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει περισσότερο (πολύ) άκρα δεξιά με λέξεις όπως «προδότης» και «ανθέλληνας» να χρησιμοποιούνται κατά βούληση…

Θεωρώ πως ακόμα κι έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει αρκετά αριστερά προοδευτικά στελέχη. Μήπως ήρθε η ώρα να πατήσουν πόδι πριν να είναι πολύ αργά;

Αναδημοσίευση από athensvoice.gr