Που οφείλεται το στρες του Αλέξη Τσίπρα

Του Θοδωρή Καλούδη

Στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ του Σαββάτου (3η σελίδα) εμφανίζεται σε μια φωτογραφία ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας να εισέρχεται στο πρόσφατο υπουργικό συμβούλιο με τα χέρια του σφιγμένα σε γροθιές που έκρυβαν, σφιχτά μέσα τους, τους αντίχειρες.

Οι ειδικοί αναγνωρίζουν στην εικόνα αυτή έντονο στρές. Και πράγματι η εικόνα του κ.Τσίπρα είναι αυτή ενός ανθρώπου που πρέπει να ακροβατήσει και να ισορροπήσει ανάμεσα στον εθνικό και κομματικό ρόλο του, ανάμεσα στο πρόσφατο παρελθόν του λαϊκισμού που τον ακολουθεί παντού και στη σοβαρότητα που απαιτούν οι περιστάσεις, ανάμεσα στην αλήθεια της ζοφερής πραγματικότητας με την ανάγκη να τα βρούμε με τους δανειστές και στη ρητορική της κυβερνητικής προπαγάνδας που, όπως είπε και ο Μανώλης Γλέζος, “βαφτίζει το κρέας ψάρι”.

´Εξι κρίσιμα ζητήματα γεννούν στρές στον πρωθυπουργό:

1. Η δημοσιονομική ασφυξία. Η χώρα δεν έχει τους απαραίτητους πόρους να καλύψει τις διεθνείς υποχρεώσεις της. Μόνο για το μήνα αυτό μας λείπουν 4 δις ευρώ – πολλαπλάσια λείπουν έως το τέλος Ιουνίου. Από που θα βρεθούν;

2. Οι μεγάλες εκκρεμμότητες της “δημιουργικής ασάφειας” του Κου Βαρουφάκη. Διαπραγματευόμενος στο Eurogroup ο υπουργός Οικονομικών ζήτησε λεφτά χωρίς έλεγχο και πήρε έλεγχο χωρίς λεφτά. Η “δανειακή” του σύμβαση που, όπως ισχυρίζεται, δεν είναι μνημόνιο, μόνο υποχρεώσεις ελέγχων από τους… “θεσμούς” έχει. Νέο χρήμα δεν έχει. Μπορούμε να υπολογίζουμε μόνο σε οσα έχουν συμφωνηθεί στο παλαιό μνημόνιο, εφόσον όμως γίνει η αξιολόγηση των ισοδύναμων μέτρων και των μεταρρυθμίσεων που είναι υποχρεωμένη να υποβάλει κοστολογημένα μέχρι τον Ιούνιο η κυβέρνηση και εφόσον συμφωνήσουν οι εταίροι με αυτά.

3.Οι αναγκαίες κοινωνικές παροχές που αποτελούν υποσχεση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά “δεν βγαίνουν” οικονομικά ή δεν περνούν από τους “θεσμούς”, παρά μόνον όσες δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος.

4. Το διεθνές κλίμα που είναι βαρύ για τη χώρα και η απομόνωση της στο Eurogroup είναι αποκαλυπτικά δυσάρεστη. Ο κ. Βαρουφάκης εκεί είναι απελπιστικά μόνος παρέα με τις ιδέες και τα “παίγνιά” του. Απέναντί του όλοι οι άλοι: 18 χώρες – μαζί και η Κύπρος. Τού λένε πως δεν είναι διατεθειμένοι να χρηματοδοτήσουν παροχές. Του ζητούν άμεσα μέτρα και αριθμούς. Τους απαντά με σοφιστίες.

5. Η διπλή γλώσσα. Έξω ζητάμε αγωνιωδώς λεφτά και υποσχόμαστε συνέπεια στις δεσμεύσεις μας. Μέσα, στο περήφανο Ελληνικό ακροατήριο δηλώνουμε ότι “δεν συμφωνήσαμε τίποτε” και πως ό, τι υπογράψαμε είναι “ενα προσύμφωνο” χωρίς μεγάλο νόημα – άρα δεν μας δεσμεύει και δεν είναι ανάγκη να περάσει από τη Βουλή.”Το μνημόνιο τελείωσε!”

6. Και ενώ αυτή είναι η επίσημη κυβερνητική ρητορική ( η οποία επιχειρεί να αποπροσανατολίσει το λαο) έρχεται η εσωτερική αντιπολίτευση του κ.Τσίπρα που αναλογεί στο 41% του κυβερνώντος κόμματος και ρίχνει τις μάσκες του νέου (αριστερού τη φορά αυτή) success story, αποδομώντας και απορρίπτοντας τη συμφωνία Βαρουφάκη, ως νέο μνημόνιο.

Και ο χρόνος πιέζει. Και η στάση πληρωμών είναι ορατή. Και τον κ. Τσίπρα δεν βοηθά ούτε η συγκυρία ούτε το κόμμα του. Θέλει να ολοκληρώσει τη στροφή στο ρεαλισμό αλλά του την πέφτει ο κ. Λαφαζάνης και η παρέα του. Θέλει να πάρει μέτρα αλλά,θέλει να παραμείνει και ο Ρομπέν των Δασών της Αριστεράς. Και την ίδια ώρα γνωρίζει πως οι λύσεις που έχει στη διάθεσή του είναι μόνο δύο: ´Ενα νέο μνημόνιο με νέα γενναία χρηματοδότηση μετά τον Ιούνιο ή έξοδος από το ευρώ.

Γί αυτό και σφίγγει τα χέρια σε ένα διαρκές.στρές.Κατανοητό για την κινούμενη άμμο στην οποία κινείται…

Αναδημοσίευση από 7imeres.gr