Πλήρης σύγχυση

Του Μπάμπη Γριμπάμπη

Η Ελλάδα μετά τις εκλογές της 25/1/2015 και την απόφαση του Eurogroup της 24/2/2015, βρίσκεται σε μια κρίσιμη φάση. Έπειτα από τρείς αποτυχημένες προσπάθειες, κατόρθωσε να έλθει σε συμφωνία με τους δανειστές και καλείται μέσα σε ένα τετράμηνο να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις, για την υπογραφή ενός νέου προγράμματος οικονομικής ανόρθωσης. Έτσι κέρδισε χρόνο και εξασφάλισε  τη ρευστότητα του τραπεζικού συστήματος.

Μόνο όμως με την οικονομική εξυγίανση, η χώρα δεν θα μπορέσει να επανέλθει οριστικά στο δρόμο της κανονικότητας, χωρίς μια ριζική αλλαγή νοοτροπίας στον πολιτικό, πολιτιστικό και κοινωνικό τομέα,  που θα την εντάξει όχι μόνο τυπικά, αλλά και ουσιαστικά στο φυσικό της χώρο, την Ενωμένη Ευρώπη. Γιατί τα όσα έγιναν την περίοδο, από την προκήρυξη των εκλογών μέχρι σήμερα, δείχνουν ότι είμαστε ακόμη πολύ μακριά, από το να θεωρούμαστε μια κανονική σύγχρονη δυτική χώρα.

Και δυστυχώς η διαπίστωση αυτή αφορά και το πολιτικό σύστημα και την ελληνική κοινωνία. Ο πολιτικός κόσμος απέδειξε ακόμα μια φορά, ότι είναι ξεκομμένος από τη σημερινή σκληρή πραγματικότητα, δεν έχει διδαχθεί τίποτα από τα λάθη του παρελθόντος και ως μόνη του μέριμνα έχει την πολιτική του επιβίωση.

Το παραπάνω διάστημα, ζήσαμε στη χώρα ένα τραγέλαφο, με τα προγράμματα, τις δηλώσεις και τις εξαγγελίες των πολιτικών κομμάτων, που ήταν πέρα από κάθε όριο λογικής. Την παράσταση σε όρους θεάματος έκλεψε ο Καμμένος, που δήλωσε με το γνωστό του ύφος, ότι θα γίνουμε Κούγκι, αν δεν ικανοποιήσουν οι δανειστές τα αιτήματα μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε, σε μια γραμμή ‘’ριζοσπαστικού συντηρητισμού’’, την επιστροφή στα προ κρίσης κεκτημένα και φαντασιώνονταν, ότι θα αλλάξει την Ευρώπη και όχι η Ερώπη την Ελλάδα. Το Κ.Κ.Ε. πρότεινε σχέδιο νόμου, με επαναφορά όλων των λαϊκών κατακτήσεων, που θα εκτροχίαζε και τον πιο υγιή προϋπολογισμό, ενώ η Χρυσή Αυγή, απειλούσε, μέσα από τις φυλακές, τους πάντες.

Από την άλλη πλευρά, η κοινωνία ήταν σε πλήρη σύγχυση, αντιδρούσε σπασμωδικά, χωρίς σαφείς στόχους και πυξίδα. Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, δύο στους τρεις Έλληνες, επιθυμούν την παραμονή της χώρας στο ευρώ, αλλά οκτώ στους δέκα συμφωνούν με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει μεν την ευρωπαϊκή προοπτική, αλλά με το δικό του πρόγραμμα, που έρχεται σε αντίθεση με βασικές αρχές της Ε. Ε. Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο, που σημαίνει ότι η κοινωνία θέλει μεν να απολαμβάνει τα πλεονεκτήματα της συμμετοχής της στην Ε.Ε.[δάνεια, επιδοτήσεις, ευρωπαϊκή ταυτότητα], αλλά χωρίς υποχρεώσεις, θυσίες και ανταλλάγματα από την πλευρά της. Προτιμά να ακούει ευχάριστα εθνικοπατριωτικά συνθήματα, για εθνική αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, τα οποία όμως είναι κενά περιεχομένου, αν δεν συνοδεύονται από πράξεις ευθύνης και σεβασμού των αναλαμβανομένων υποχρεώσεων.

Όταν πήγε η κυβέρνηση στα τρία πρώτα Eurogroups, βρέθηκε αντιμέτωπη με τους 18 εταίρους της. Μόνη της απέναντι σε όλους τους εταίρους και όχι μόνο στο Σόϊμπλε και την ιδεοληπτική εμμονή του στη λιτότητα. Τέρμα οι συμμαχίες του Νότου, το μέτωπο αλλαγής της Ευρώπης, τα άλλα ουτοπικά νεφελώματα και οι φιλικές χειρονομίες του Ρέντσι και του Ολάν.

Ο Ισπανός υπουργός οικονομικών δήλωσε, ότι με τα χρήματα που δάνεισε στην Ελλάδα, θα μπορούσε να μειώσει στο μισό την ανεργία στη χώρα του. Ο Σλοβάκος πρωθυπουργός διαμαρτυρήθηκε, γιατί δεν μπορεί η πτωχή Σλοβακία να πληρώνει τις συντάξεις των Ελλήνων. Ο Λιθουανός υπουργός οικονομικών διερωτήθηκε, γιατί η  χώρα του που έχει κατώτατο μισθό 300 ευρώ το μήνα, θα πρέπει να δανείσει την Ελλάδα, για να ανεβάσει το δικό της κατώτατο μισθό στα 750 ευρώ. Και τέλος οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί, διεμήνυσαν ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, όπως έκαναν οι ίδιοι και βγήκαν από τα Μνημόνια.

Τέλος λοιπόν οι ψευδαισθήσεις και οι πατριωτικές κορώνες για το σχίσιμο των Μνημονίων, σύμφωνα με την πρόσφατη λαϊκή εντολή. Μέσα σε ένα τετράμηνο, η κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει την περίφημη κυβίστηση και να προσγειωθεί σε πιο ρεαλιστικές θέσεις, αν θέλει να βγάλει τη χώρα από την ασφυκτική πίεση που υφίσταται τα τελευταία πέντε χρόνια και να την οδηγήσει σταδιακά στο δρόμο της κανονικότητας, για το καλό όλων.

Αν δεν βοηθήσουμε μόνοι μας τον εαυτό μας, δεν θα μας σώσει ούτε το ένδοξο παρελθόν μας, ούτε η βοήθεια από το θεό της Ελλάδας, ούτε η βοήθεια από τους Ρώσους και τους Κινέζους. Θα έχουμε επιβεβαιώσει για μια ακόμα φορά την ελληνική ιδιαιτερότητα, στην πιο αρνητική εκδοχή της.

[Ο Μπάμπης Γριμπάμπης είναι οικονομολόγος, συγγραφέας του βιβλίου «Η κρίση και… η κρίση μας» [Εκδόσεις Περίπλους].