Πιο εύκολα θα πείσει τη Μέρκελ παρά τους “original” κομματικούς

Του Βασίλη Στεφανακίδη

Σαφώς και το μεγάλο ζητούμενο είναι σήμερα ή έστω έως την Παρασκευή, να έχει επιτευχθεί συμφωνία για να φύγει έστω και προσωρινά ,ο μεγάλος βραχνάς πάνω από τη χώρα , να σταματήσουμε για λίγο να είμαστε το πρώτο θέμα στα Μέσα Μαζικής ενημέρωσης όλου του κόσμου και να πάρει ο κόσμος μερικές ανάσες.
Και λέω ανάσες γιατί η περίφημη ελπίδα που θα ερχόταν, πολύ φοβάμαι ότι  αυτή θα έρθειο και θα φύγει τελευταία λίγο πριν βγει η ψυχή.

Έστω κι έτσι όμως, το κλείσιμο μιας συμφωνίας ανοίγει αυτόματα και τον ασκό του Αιόλου στο εσωτερικό, καθώς  αυτό το πάνθεον των απόψεων που συνυπάρχει μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ να μην πω και των ΑΝΕΛ, άντε ο Τσίπρας να το κάνει ζάφτι.

Δεν ξέρω πόσοι αλλά από τις σκόρπιες δηλώσεις βουλευτών στελεχών και ομαδαρχών από τις διάφορες συνιστώσες, φρονώ ότι η οιαδήποτε συμφωνία κινδυνεύει από τις μυλόπετρες της πολυφωνίας και των ιδεολογικών αγκυλώσεων που μπορεί να φθάσουν μέχρι και στην ακύρωση της συμφωνίας. Και από την άλλη, δεν βλέπω ένα πρωθυπουργό αποφασισμένο να συγκρουστεί και να βάλλει το συμφέρον της χώρας πάνω από τις κομματικές θέσεις που προέβαλλε τα προηγούμενα χρόνια και οι οποίες σμιλεύτηκαν με γνώμονα να πείσουν όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους, πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η πανάκεια στα πλείστα όσα προβλήματα δημιούργησαν τα μνημόνια.

Να το δω λοιπόν και να μην το πιστεύω, να ψηφίζουν τη συμφωνία η Ζωή με τη Ραχήλ, ο Λαπαβίτσας, ο Λεωτσάκος , τα παιδιά του Λαφαζάνη, του Ρινάλντι και του Νταβανέλου καθώς και οι διάφοροι “μουλωχτοί” που όμως στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις θεωρούν την πρόταση των 47 σελίδων που στείλαμε ως προδοτική. Και που να δουν και τις “βελτιώσεις” που θα υποστεί προκειμένου να επιτευχθεί η τελική συμφωνία.

Με άλλα λόγια, αν ένας ηγέτης δεν μπορεί να επιβληθεί ούτε σε αυτούς που διόρισε υπουργούς στην κυβέρνηση του, είναι πολύ δυσκολότερο να το κάνει στο ετερόκλητο πλήθος των βουλευτών του, αρκετούς από τους οποίους ενδεχομένως δεν του ξέρει καν από κρατάει η σκούφια τους και πως του προέκυψαν.

Τουλάχιστον με τους δανειστές είναι  ξεκάθαρα τα πράγματα στη διαπραγμάτευση. Ξέρει τι ζητούν  και ποιους όρους θέτουν για να μη μας βγάλουν από την πρίζα και οδηγηθεί η χώρα στο απόλυτο χάος. Και γι αυτό διαπραγματεύεται  να τους πείσει να κάνουν σε κάποια σημεία έστω λίγο πίσω για νάχει κι αυτός στο τέλος να πει στο εσωτερικό πως κάτι πέτυχε περισσότερο από αυτά που ζητούσαν από την προηγούμενη κυβέρνηση, αν και το βλέπω χλωμό.

Όμως τα αριστερά και αριστερίστικα καπετανάτα που άλλος θέλει να το κάνουμε Κουγκι, άλλος να φύγουν από το Ευρώ, άλλος να φύγουμε από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση κι άλλος θέλει να προσαρτηθούμε στο άρμα της Ρωσίας, είναι νομίζω το μεγαλύτερο πρόβλημα του πρωθυπουργού.

Και δεν αποκλείεται ακόμα, η συμφωνία που θα φέρει πίσω ο Τσίπρας να γίνει και η ταφόπλακα της πρώτης φοράς αριστερής κυβέρνησης καθώς οι μουτζαχεντίν του κόμματος του δεν αποκλείεται να ενστερνιστούν  τις μεθόδους σύγχρονων καμικάζι καθώς για αυτούς μεγαλύτερη σημασία έχουν οι ιδέες και οι απόψεις με τις οποίες πορεύτηκανόλη του τη ζωή, από το να σωθεί η χώρα έστω  και με μεγάλο τίμημα. Για κάποιους μάλιστα πραγματική εξουσία θα αποκτήσουν όταν επιστρέψουν στα προ του 2012 ποσοστά, τότε που η ιδεολογική καθαρότητα είχε αξία!

Αναδημοσίευση από protothema.gr