Παίζοντας στα ζάρια τις θυσίες 5 χρόνων

Του Βασίλη Στεφανακίδη

Είναι στ’ αλήθεια κατάντια για μια χώρα, για έναν λαό, να φτάνει στο σημείο -για πολλοστή φορά- να κρέμεται από τα χείλη του κάθε βουλευτή για το τι σκέφτεται να κάνει, εν προκειμένω στην ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και όλα τα προηγούμενα χρόνια σε μια σειρά από νομοθετήματα.
Να κρεμάμε όλοι τις ελπίδες, τις προσδοκίες και εν τέλει τις ζωές και τα όνειρά μας από τη συνείδηση κάποιων (αν έχουν) που ενδεχομένως από δικές μας λάθος επιλογές βρέθηκαν να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.

Να προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε και να καταλάβουμε τους γρίφους και τις δαιδαλώδεις διαδρομές του μυαλού τους όταν την ίδια στιγμή είναι απόλυτα σαφές ότι ή έχουν άγνοια κινδύνου ή συνειδητά θέτουν την ψήφο τους στην υπηρεσία επικίνδυνων καιροσκοπισμών.

Κι αυτά, την ώρα που σε όλους τους τόνους γίνεται κατανοητό και στους πλέον αδαείς τι σημαίνει να πάμε τούτη την ώρα σε εκλογές. Κάποιοι που θεωρητικά είναι πιο μέσα στα πράγματα, κατέχουν καλύτερα την πολιτική, έχουν καλύτερη πληροφόρηση και ενημέρωση είναι αυτοί που πάνε κόντρα στην κοινή λογική, κόντρα στο δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον, χάριν του οποίου βρίσκονται εκεί που βρίσκονται. Ετσι, ένα επουσιώδες στην πραγματικότητα γεγονός, αυτό της εκλογής ενός προσώπου σε έναν συμβολικού τύπου θεσμό, απειλεί να τινάξει στον αέρα τις θυσίες ενός ολόκληρου λαού επειδή καμιά 20αριά καιροσκόποι θέλουν σώνει και καλά να επιβιώσουν ή να κάνουν μεταγραφή σε άλλον πολιτικό σχηματισμό. Λες και ο κόσμος, όσο κι αν προσπαθούν να τον χειραγωγήσουν, θα τους επιβραβεύσει όταν την επομένη θα διαπιστώσει στην πράξη τις νέες περιπέτειες στις οποίες θα μας βάλουν οι «συνειδήσεις» τους!

Ετσι, αντί τώρα να δίνεται η εθνική μάχη για να κλείσει η ρημάδα η διαπραγμάτευση, να γυρίσουμε σελίδα και να αρχίσουμε να μαζεύουμε τα απομεινάρια του πενταετούς ολέθρου, ασχολούμαστε με το τι θα κάνουν ο Καμμένος, ο Κουβέλης και οι λεβέντες τους καθώς και οι άλλοι εξαρτημένοι από τους… ανεξάρτητους, οι οποίοι με το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση είναι απονομιμοποιημένη από τον λαό θέλουν να τη ρίξουν εδώ και τώρα. Λες και -με τη δική τους λογική- οι ίδιοι είναι νομιμοποιημένοι από την κοινωνία να διαθέτουν κοινοβουλευτικές ομάδες όταν όλες οι δημοσκοπήσεις τούς θέτουν εκτός Βουλής! Η απόλυτη σχιζοφρένεια!

Ομως, επειδή κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το τελικό αποτέλεσμα 100%, ακόμα και στη μικρή πιθανότητα που θα προκύψει Πρόεδρος, και πάλι το κακό που έχει γίνει και θα γίνεται ως το τέλος του μήνα είναι τέτοιο που όταν θα καθίσει η ελληνική πλευρά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, όλα θα ξεκινήσουν από μια εντελώς νέα βάση σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα.

Και τούτο γιατί όλη η δυναμική τόσο με την ανάπτυξη όσο και με το πρωτογενές πλεόνασμα έχει χαθεί, καθώς η τρύπα των δημοσίων εσόδων μεγαλώνει με τέτοιο ρυθμό που στο τέλος δεν θα μας ζητούν να πάρουμε μέτρα ύψους 0,5-1 δισ. ευρώ αλλά από 3 και πάνω, γιατί απλούστατα η πράξη θα δείξει ότι δικαίως υπολόγιζαν δημοσιονομικό κενό 3,5 δισ. ευρώ!

Και φυσικά, η παράταση των δύο μηνών του μνημονίου δεν θα αρκεί ούτε για πλάκα και στο τέλος μόνοι μας θα παρακαλάμε για χρόνο και βάλε. Κι αυτά αν ισχύσει το αίσιο σενάριο της εκλογής και συνέχισης της διακυβέρνησης από το ίδιο σχήμα. Γιατί αν επιβεβαιωθεί αυτό που τώρα φαίνεται ως πιθανότερο, δηλαδή η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, δεν θέλω να σκέφτομαι τι μας περιμένει κι ούτε να επεκταθώ για να μη θεωρηθώ κινδυνολόγος από τους επαγγελματίες ετικετοποιούς του δημόσιου βίου.

Απλώς να καταθέσω την ταπεινή μου άποψη: δεν έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε ακόμα μια χώρα στην οποία τα εθνικά συμφέροντα δεν παίζονται στα ζάρια των μικροκομματικών συμφερόντων.

Αναδημοσίευση από protothema.gr