Ο ΓΑΠ και οι χυδαιότητες του Ζαππείου

Του Θοδωρή Καλούδη

Οι χυδαιότητες στο Ζάππειο κατά του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλου από ομάδα οπαδων του τ. Προέδρου του Γ.Α.Παπανδρέου αναδεικνύει το μέγα πρόβλημα του βασικού πυλώνα -όπως θέλει το ΠΑΣΟΚ να θεωρείται- της δημοκρατικής παράταξης:

Είναι δέσμια από τα (τελευταία εναπομείναντα στο κόμμα) πολιτικά ιδιοτελή και παλαιοκομματικά στοιχεία που αναδέιχτηκαν στην πολιτική ζωή από την εύνοια της οικογένειας Παπανδρέου και επιδιώκουν να έχουν διαρκείς ρόλους, ομνύοντας στην καθαρότητα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, μέσω της κληρονομικής διαδοχής.

Είναι οι ίδιοι που επιχειρούσαν κάποτε να φιμώσουν τη φωνή του αείμνηστου καθηγητή Σάκη Καράγεωργα φωνάζοντάς του “κάτσε κάτω κουλοχέρη”, αγνοώντας επιδεικτικά πως είχε δώσει το χέρι του στην αντίσταση κατά της χούντας. Είναι οι ίδιοι που επεφημούσαν στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ τον ´Ακη Τσοχατζόπουλο, υβρίζοντας παράλληλα σκαιά τον πρόεδρο του κόμματος και πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη.

Αλλά αν αυτοί οι ανεγκέφαλοι, λειτουργούν ως χούλιγκαν, είναι λυπηρό που δεν βρέθηκε ούτε ένας “αρμόδιος” στο Ζάππειο να τους συνετίσει, σώζοντας τουλάχιστον τα προσχήματα της virtual ενότητας του ΠΑΣΟΚ. Και πρώτα απ´ όλους ο ίδιος ο οικοδεσπότης Γιώργος Παπανδρέου, που φαίνεται ότι δεν θεώρησε τις συμπεριφορές αυτές, εναντίον του διαδόχου του στην ηγεσία, ύβρι προς τον πατέρα του, ιδρυτή του Κινήματος, στη μνήμη του οποίου ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση. Αντίθετα, με τη σιωπή του, έδειξε να τις αποδέχεται και να παίρνει έτσι μια επικοινωνιακή ρεβάνς από τον άσπονδο σύντροφό του (“τον έβρισαν άρα δικαιώνομαι”) τον οποίο οι κλακαδόροι “καθαρόαιμοι σοσιαλιστές” κατήγγειλαν για συνεργασία με τη Δεξιά.

Πέρα απο μικρόψυχη, η πολιτική συμπεριφορά του κ. Παπανδρέου είναι και ανόητη. Γιατι, όπως του υπενθύμισε και ο κ. ´Αδωνις Γεωργιάδης, η συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία και το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη ξεκίνησε από τον ίδιο, όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνος του την κρίση κατά τη διάρκεια της οποίας αποδειχτηκε κατώτερος των περιστάσεων.

Είναι θεμιτό για τον κ.Γ.Παπανδρέου να επιδιώκει να είναι παρών στην πολιτικη, στα διαλείμματα τουλάχιστον των ταξιδιών του στο εξωτερικό. Είναι επίσης θεμιτό να θεωρεί ότι ο κ.Βενιζέλος κακώς πράττει όσα πράττει. Παρών όμως σημαίνει και σεβασμός στις διαδικασίες ανασυγκρότησης της παράταξης, την ηγεσία της οποίας διεκδικείς να επανακτήσεις. Παρών με συμμετοχη, θέσεις και πολιτική διεκδίκηση. Και όχι με διαλυτικό κλεφτοπόλεμο.

Και βέβαια, καλό θα είναι όλα αυτά να γίνονται με σεβασμό στη συλλογική μνήμη, τουλάχιστον στην πρόσφατη, που δεν είναι τόσο κοντή όσο τη φαντάζεται ο Γιώργος Παπανδρέου.

Αναδημοσίευση από 7imeres.gr