Ομφαλοσκόπηση

Του Ηλία Κανέλλη

Σε συμβολικό επίπεδο, η επιλογή του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να προτείνει την υποψηφιότητα του Προκοπή Παυλόπουλου για την προεδρία συναιρεί, προφανώς, τη διεύρυνση της πρωθυπουργικής επιρροής και στο καραμανλικό ακροατήριο. Η ουσία όμως εξακολουθεί να βρίσκεται στη διαπραγμάτευση – στην πιθανότητα συμφωνίας ή στην παράταση της εκκρεμότητας. Ο κ. Τσίπρας, όταν κάνει μνεία στις διαπραγματεύσεις, επιμένει σε μια ρητορική σύγκρουσης. Αναφορές σε σκυμμένους λαούς δεν είναι ούτε διπλωματικές ούτε πολιτικά αβρές για πολίτες με κοινή μοίρα στο πλαίσιο της ενωμένης Ευρώπης. Επίσης, φράσεις όπως «η Ελληνική Δημοκρατία δεν απειλεί και δεν απειλείται», όσο κι αν ακούγονται ηρωικές στο εσωτερικό, διευρύνουν το χάσμα της διαπραγμάτευσης. Τα «επιχειρήματα» που συμπληρώνουν αυτή τη φράση είναι η νωπή λαϊκή εντολή λόγω της οποίας οι εταίροι πρέπει να αλλάξουν στάση. Ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να πείσει ότι οι άλλες κυβερνήσεις (που δεν έχουν τόσο νωπή λαϊκή εντολή, λες και η εντολή αξιολογείται όπως το φρέσκο γάλα) δεν ακούν τη φωνή του ελληνικού λάου. Προφανώς και δεν την ακούν. Ακούν τη φωνή των δικών τους λαών – γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα δημοκρατίας αλλά, αντίθετα, θέμα διακρατικών σχέσεων. Η Ελλάδα χρειάζεται χρηματοδότηση, η οποία παρέχεται με αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις. Το στοιχείο αυτό συστηματικά δεν αναφέρεται στις τοποθετήσεις του Πρωθυπουργού. Και οι συμβολισμοί που επιχειρεί να ανακαλέσει μένουν μετέωροι. Ο ίδιος, ομφαλοσκοπώντας, εξαίρει με κάθε ευκαιρία τις υποτιθέμενες αυθόρμητες συγκεντρώσεις στις πλατείες – που σε μεγάλο βαθμό διακινούν διχαστικά και εχθρικά συνθήματα προς τους εταίρους, σε σύμπνοια με τη γελοιογραφία την οποία χθες ο ίδιος καταδίκασε. Τα συνθήματα του ακροατηρίου της πρωθυπουργικής ρητορικής, που στην πορεία αποκτά χαρακτηριστικά εθνικόφρονος αγανάκτησης παρά αριστερής διεκδίκησης, όσο χρησιμοποιούνται ως διαπραγματευτικό επιχείρημα αδυνατίζουν την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας.

Αναδημοσίευση από «Τα Νέα»