Οι προφητείες Βαρουφάκη για κρυφό μνημόνιο – Ρεπορτάζ στο «Καρφί»

Ένα «κρυφό μνημόνιο» προέβλεπε το 2014 ο Γιάνης Βαρουφάκης επικρίνοντας ως οικονομολόγος-αρθογράφος την υποχωρητική κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Όμως η Ιστορία έπαιξε διαφορετικό παιχνίδι, η συγκυρία συνδυάστηκε με τον ρεαλισμό και τα πράγματα ήρθαν έτσι ώστε ως υπουργός Οικονομίας να είναι ο αρχιτέκτονας συμφωνίας, γέφυρας που – κατά τους επικριτές– από αριστερά και δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ επέχει θέση μνημονίου. Για να μην ξεχνιόμαστε, παραθέτουμε τα προφητικά λόγια του επιφανούς οικονομολόγου καθηγητή, όπως περιλαμβάνονται στο βιβλίο του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Η Γένεση της Μνημονιακής Ελλάδας. Ένα χρονικό κρίσης» (εκδόσεις GUTENBERG).

«Η Νέα Φούσκα, που έλαβε τη μορφή ενός κερδοσκοπικού μπαράζ για τα warrants των τραπεζών (το φθινόπωρο του 2013, με τη συμμετοχή των αρπακτικών hedge funds τύπου John Paulson) και της «επιστροφής του δημοσίου στις αγορές», τον Απρίλιο του 2014 ήταν ο θεμέλιος λίθος του 3ου, κρυφού, μνημονίου, το οποίο θα βρεθεί σε πλήρη ανάπτυξη μετά το φθινόπωρο του 2014, ίσως μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές του 2015. Το 3ο, κρυφό, μνημόνιο έχει τα εξής βασικά χαρακτηριστικά:

Πρώτον, δεν θα ονομαστεί Μνημόνιο, για λόγους καθαρά «επικοινωνιακούς» (προπαγανδιστικούς).
Δεύτερον, δεν θα βασίζεται τόσο σε νέα δάνεια από το EFSF – ESM (όπως το 2ο Μνημόνιο) αλλά σε χρήματα που θα αντληθούν, με εκδόσεις ομολόγων, από τις αγορές οι οποίες θα δεχθούν (αντίθετα με αυτό που έκαναν την περίοδο 2010-2013) να δανείσουν το βαθιά πτωχευμένο ελληνικό Δημόσιο εφόσον τους εγγυάται, έστω και σιωπηρά, η ΕΚΤ ότι αυτά τα νέα δάνεια (και μόνο αυτά) θα αποπληρωθούν από την ίδια την ΕΚΤ, αν χρειαστεί (στο πλαίσιο της λογικής του προγράμματος ΟΜΤ που ανακοίνωσε ο κ. Ντράγκι το καλοκαίρι του 2012).
Τρίτον, η τρόικα θα αντικατασταθεί από νέα «εποπτική» αρχή, αμιγώς ευρωπαϊκή, καθώς το ΔΝΤ κάνει ο,τι μπορεί να απομακρυνθεί από τα ευρωζωνικά μνημόνια (για λόγους που ανέπτυξα στο κεφάλαιο τούτο).
Τέταρτον, αντί για κούρεμα, το τρίγωνο Βερολίνου – Φραγκφούρτης – Βρυξελλών θα προσπαθήσει να «καθαρίσει», όσον αφορά το ελληνικό δημόσιο χρέος, με μια μακρά επιμήκυνση των αποπληρωμών που θα καταστήσουν το ελληνικό κράτος απόλυτα δεσμευμένο στη βούληση του «τριγώνου» για τα επόμενα πενήντα χρόνια».
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Γένεση της Μνημονιακής Ελλάδας. Ένα χρονικό κρίσης» του Γιάνη Βαρουφάκη, εκδόσεις GUTENBERG)
***
«Περί χρέους: Το μνημόνιο είχε δύο σκέλη. Πρώτον, τη διαδικασία παροχής των δόσεων στην Ελλάδα. Αυτή λήγει τον Μάιο με την τελευταία δόση. Από εκεί και πέρα, όμως, ξεκινάει το πιο αυστηρό και σκληρό μέρος των μνημονιακών συμβάσεων, που αφορούν τις δικές μας αποπληρωμές των μνημονιακών δανείων που θα συνεχιστούν, σύμφωνα με το πρόγραμμα, ως το 2030, οπότε θα μιλάμε για έξοδο από το μνημόνιο. Όταν έχουμε αυτή την υποχρέωση είναι, τουλάχιστον, ανέκδοτο να αναφερόμαστε τώρα σε έξοδο από το μνημόνιο […]
Το 3ο μνημόνιο: Θα υπάρχει νέα συμφωνία και νέα δάνεια. Δεν υπάρχει πιθανότητα να μη γίνει καθώς (α) είναι αδύνατον οι αποπληρωμές του 2ου Μνημονίου να γίνουν από το ελληνικό δημόσιο στους πιστωτές μας και (β) το ελληνικό κράτος δεν θα μπορεί να διατηρήσει τα πρωτογενή πλεονάσματα (όταν αρχίσει να τα έχει στην πραγματικότητα) για είκοσι χρόνια χωρίς να καταρρεύσει το πολιτικό σύστημα […] Δεν θα λέγεται βέβαια μνημόνιο, καθώς τα δάνεια θα προέρχονται από τις αγορές με την παρέμβαση της ΕΚΤ και με την Ελλάδα να τελεί υπό διεθνή επιτήρηση και κηδεμονία μέχρι το 2050 και αργότερα ίσως.
Τι μπορεί να κάνει μια νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Λόγω της συγκυβέρνησης χάσαμε τη μεγάλη ευκαιρία που είχαμε τα δυο τελευταία χρόνια να δια-πραγματευθούμε στη βάση άρνησης παραλαβής των δόσεων. Όταν θα έλθει η νέα κυβέρνηση, όλες οι δόσεις θα έχουν εισπραχθεί και, έτσι, αυτό το δια-πραγματευτικό χαρτί, δυστυχώς, θα έχει θυσιαστεί, εγκληματικά, από την παρούσα κυβέρνηση. Τα διαπραγματευτικά χαρτιά που μας απομένουν είναι (α) ένα βέτο στο ζήτημα της δήθεν τραπεζικής ενοποίησης και (β) το χαρτί της άρνησης αποπληρωμών των ομολόγων της ΕΚΤ αν δεν υπάρξει νέα, βιώσιμη συμφωνία».
(Πηγή: Εφημερίδα Εποχή, συνέντευξη στον Παύλο Κλαυδιανό, Μάρτιος 2014)

***
«Εν όψει του διορισμού του νέου διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος έχουν ακουστεί προτάσεις για ανοικτό διαγωνισμό που θα οδηγήσει στην επιλογή του αντικαταστάτη του κ. Προβόπουλου, πιθανώς με τη συμμετοχή ξένων υποψηφίων. Πρόκειται για πρόταση στη σωστή κατεύθυνση. Επιτρέψτε μου, όμως, να την πάω λίγο πιο «μακριά».
Πρώτον, είμαι εναντίον διαγωνισμού (όσοι ξέρουμε από «διαγωνισμούς» του ελληνικού Δημοσίου, των «επιτροπών» που δημιουργούνται για να τους «οργανώσουν» κ.λπ., μας πιάνει κρύος ιδρώτας όταν ακούμε τη λέξη «διαγωνισμός»).
Δεύτερον, ο νέος διοικητής δεν πρέπει να είναι Έλλην. Στις δύσκολες ημέρες που έρχονται είναι απαραίτητο στο τιμόνι της ΤτΕ να βρίσκεται άνθρωπος υπεράνω υποψίας για διαπλοκή με την εγχώρια «πτωχοτραπεζοκρατία» και το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Τρίτον, θεωρώ ότι ο νέος διοικητής πρέπει να μην είναι ούτε πανεπιστημιακός ούτε και άτομο που θητεύει σε ιδιωτική τράπεζα προ του διορισμού του. Αντίθετα, πρέπει να έχει πρόσφατη και μακρά πείρα σε Κεντρική Τράπεζα.
Τέταρτον, ο νέος διοικητής δεν πρέπει να προέρχεται από χώρα της Ευρωζώνης καθώς, για να ισχύει η πιο πάνω «συνθήκη», θα έχει ήδη μπολιαστεί από τις ανόητες πρακτικές και ιδεοληψίες από το Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών.
Πέμπτον, θα ήταν τεράστια συνεισφορά τόσο προς τη χώρα μας όσο και στο Διοικητικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στο οποίο συμμετέχει ο διοικητής της ΤτΕ, αν ο δικός μας εκπρόσωπος ήταν πραγματικός μονεταριστής (σε αντιδιαστολή με τους δήθεν μονεταριστές της Bundesbank)».
(Πηγή: protagon.gr 15 Μαΐου 2014)

***
«Την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου του 2015, η ΕΚΤ θα μπορεί να απαιτήσει από την ελληνική κυβέρνηση περί τα 40, περίπου, δις. Όπερ μεθερμηνευόμενο, η τριάς Φραγκφούρτη – Βερολίνο – Βρυξέλλες θα μπορεί να εκβιάσει τη νέα ελληνική κυβέρνηση με άμεση πτώχευση όλων των τραπεζών αλλά και του Δημοσίου.
Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό είναι μια παγίδα ήδη έτοιμη ώστε, το πρώτο τρίμηνο του 2015, η ελληνική κυβέρνηση, όποια κι αν είναι, να τελεί υπό θανάσιμη απειλή την οποία η τρόικα θα μπορεί να χρησιμοποιήσει με ψυχρό, εκτελεστικό τρόπο, λέγοντας απλά: «Υπογράψτε ό,τι σας λέμε αλλιώς τελειώσατε!»
(Πηγή: Hot Doc, 15 Μαΐου 2014)