Οι πολλές υποσχέσεις βαρύ φορτίο για τον Τσίπρα – Ρεπορτάζ στο «Καρφί»

Του Σπύρου Nάννου

Η «δουλειά» της Κουμουνδούρου τελειώνει την Κυριακή. Εδώ και δύο χρόνια, με «νύχια και με δόντια» γαντζώθηκε πίσω από την κουρτίνα της απαξίωσης, αμφισβητώντας τις επιλογές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. «Έσπρωξε» με θεμιτά και αθέμιτα μέσα τις εκλογές, θέλοντας να ικανοποιήσει τις ορέξεις της ηγεσίας μπροστά στη θέα της «καρέκλας». Η επόμενη ημέρα όμως δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, τόσο για τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το ξημέρωμα της Δευτέρας δεν θα είναι το ίδιο για κανέναν. Εφόσον οι μετρήσεις που έχουν γίνει έως τώρα επαληθευτούν στην κάλπη, ο Αλέξης Τσίπρας θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο, απέναντι στην ίδια του τη χώρα αλλά και την Ευρώπη. Ήδη, αισθάνεται τον ώμο του ιδιαίτερα βαρύ, καθώς θα κληθεί να βάλει σε καλούπι τις αλλοπρόσαλλες δεσμεύσεις των βουλευτών του, όπως αυτές εκφράστηκαν «βιαίως» στα ΜΜΕ την προεκλογική περίοδο που περιλάμβαναν, εκτός των άλλων, νομισματοκοπεία και δραχμές. Θα κληθεί επίσης να δείξει εάν έχει πολιτική ζωή ο ίδιος αλλά και το κόμμα του, που μπορεί μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να επιστρέψει στις ημέρες που έδινε μάχη για να μπει στη Βουλή.

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ

Στις 26 Ιανουαρίου, η Ελλάδα, εάν και εφόσον είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτοδυναμία, θα βρεθεί απέναντι σε έναν «ορυμαγδό» απίστευτης διαφήμισης με «κορμό» την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Ο πρόεδρος του κόμματος, εάν έχει και την απαραίτητη αυτοδυναμία, θα αισθανθεί την πίεση των ξένων ΜΜΕ για τις επιλογές του.

Θα τον πιέσουν για να ενημερωθούν σχετικά με το τι θα κάνει με τις επερχόμενες πληρωμές χρέους της Ελλάδας στο ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους δανειστές. Εκεί θα πέσει όλο το αρχικό βάρος. Μόνο που αυτή τη φορά δεν θα είναι εκτός προγράμματος, αλλά εντός. Δεν θα είναι εκτός Μαξίμου, αλλά μέσα στο ίδιο δωμάτιο με την τρόικα.

Θα κληθεί, π.χ., να απαντήσει για τις δεσμεύσεις του που αφορά την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την παύση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, την επαναφορά του αφορολογήτου στα 12.000 ευρώ, τους τρόπους για την πάταξη της διαπλοκής, όπως διαλαλεί.

Θα κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση, η οποία θα έχει τα πάντα: δογματικούς μαρξιστές, αθεράπευτους λάτρεις του Τσε Γκεβάρα, πρώην πασοκτζήδες και άλλους πρώην.

Και όλα αυτά μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

 

Η ΜΗ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ

Αντιθέτως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές αλλά με λιγότερες από 150 έδρες, ο Αλέξης Τσίπρας πιθανόν να πρέπει να στηριχθεί σε κάποιο από τα πολλά κόμματα της μετριοπαθούς Κεντροαριστεράς, για να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού ή να λάβει κοινοβουλευτική στήριξη σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας.

Ωστόσο, το μεγάλο θέμα είναι με ποιο κόμμα θα συγκυβερνήσει. Όλα δείχνουν πως αυτό το κόμμα θα είναι το Ποτάμι, παρά τα όσα γράφτηκαν τις τελευταίες ημέρες. Η ψήφος ανοχής και η πρόσκληση για συμμετοχή σε υπουργικούς θώκους είναι το «τυράκι» για να πάρει με το μέρος του τον Σταύρο Θεοδωράκη, εφόσον το κόμμα του είναι και η τρίτη δύναμη.

Εάν κάτι «σπάσει», τότε ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα έχει άλλα… δεκανίκια. Και εκεί το ερώτημα που θα τεθεί θα είναι το πολιτικό μέλλον του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του κόμματος…

Οι «παραφωνίες» και τα κουστούμια που έμειναν στον ράφτη

Αξίζει να σημειωθεί πως σε αυτή την προεκλογική περίοδο αρκετά πρωτοκλασάτα στελέχη έμειναν στον πάγκο.

Για να μη δημιουργηθούν «προβλήματα» της τελευταίας στιγμής, υποψήφιοι βουλευτές όπως π.χ. ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου κ.ά. δεν μετείχαν ενεργά στα τηλεοπτικά παράθυρα, προτιμώντας να δώσουν τη δική τους μάχη για την επανεκλογή τους, πηγαίνοντας από πόρτα σε πόρτα.

Στον ΣΥΡΙΖΑ πάντως από αλλού το περίμεναν, από αλλού το βρήκαν. Τα όσα υποστήριξε η Ραχήλ Μακρή για τα 100 δισ. ευρώ προκάλεσαν τον θυμό της Κουμουνδούρου, ενώ «μάζεψαν» υποψηφίους από την Ελλάδα, που θέλησαν τις πρώτες ημέρες να επιβάλουν τις απόψεις τους χρησιμοποιώντας τη σημαία της δραχμής.

Πάντως, τα όσα γράφονται και λέγονται για τα υπουργικά κουστούμια, δεν αντικατοπτρίζουν την αλήθεια, για έναν και μόνο λόγο: ο Αλέξης Τσίπρας ήδη έχει μιλήσει με εξωκοινοβουλευτικούς, τους οποίους μάλιστα τους προωθεί για τη στελέχωση συγκεκριμένων υπουργείων, όπως π.χ. το υπουργείο Δικαιοσύνης.

Παράλληλα, θα δώσει «θέση» σε στελέχη του κόμματος που θα συνεργαστεί μαζί του, εφόσον δεν επιτύχει την πολυπόθητη αυτοδυναμία.