Οι πιο κρίσιμες εκλογές

Του Μπάμπη Γριμπάμπη*

Οι εκλογές της 20^ης Σεπτεμβρίου, είναι η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα να σταματήσει τον καταστροφικό κατήφορο των τελευταίων χρόνων, να σταθεροποιήσει την καθημαγμένη οικονομία και να αρχίσει την επίπονη διαδικασία ανασυγκρότησης και ανάπτυξης. Ήδη στο τρίτο Μνημόνιο προβλέπεται ότι δεν θα γίνει νέα χρηματοδότηση, αν δεν εφαρμόζονται ακριβώς οι όροι του Μνημονίου, ενώ και κ. Γιούνκερ δήλωσε πρόσφατα ότι αν δεν τηρηθούν τα συμφωνηθέντα, θα μας αντιμετωπίσει με διαφορετικό τρόπο. Είναι προφανές ότι τέταρτο Μνημόνιο δεν πρόκειται να υπάρξει, οπότε το φάντασμα του Grexit θα επανέλθει στο προσκήνιο.

Η Ελλάδα κατά την μεταπολίτευση, έζησε σε συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης, πολιτικής σταθερότητας και βελτίωσης του κοινωνικού κράτους. Ήταν αρκετή όμως η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, να γκρεμίσει το ευρωπαϊκό της όνειρο. Όλες οι χώρες και κυρίως οι μεγάλες, έλαβαν τα κατάλληλα μέτρα και αντιμετώπισαν σε μεγάλο βαθμό τα προβλήματα της κρίσης. Ακόμη και οι χώρες της νότιας Ευρώπης, που είχαν παρόμοια με εμάς προβλήματα, έδειξαν μια στοιχειώδη πολιτική συνεννόηση, έλαβαν τα αναγκαία μέτρα, έκαναν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και βγήκαν από την κρίση.

Μόνο η Ελλάδα αρνήθηκε πεισματικά να εφαρμόσει τους όρους των Μνημονίων και να προβεί στις απαραίτητες προσαρμογές , τις οποίες εφάρμοσε απρόθυμα και αποσπασματικά, λόγω του πολιτικού κόστους. Το αποτέλεσμα είναι τα τελευταία πέντε χρόνια να ταλανίζεται από ύφεση, ανεργία και δραματική μείωση του επιπέδου ζωής των πολιτών της.

Η Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης είναι γεμάτη από αντιφάσεις, σύγχυση και αμφιταλαντεύσεις. Ένα μειοψηφικό ρεύμα της κοινωνίας, έχει θετικά στοιχεία νεωτερικότητας, εξωστρέφειας και ανταγωνιστικότητας και ζει στο ρυθμό της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης εποχής μας, το πλειοψηφικό όμως ρεύμα έχει πολλές ανατολικές επιρροές και παθογένειες και τραβά τη χώρα στη στασιμότητα και στην οπισθοδρόμηση.

Το κράτος δεν λειτουργεί ορθολογικά, η κρατική μηχανή είναι δυσκίνητη και αναποτελεσματική, η δικαιοσύνη με τις μεγάλες καθυστερήσεις οδηγεί στην αρνησιδικία, η οικονομία δεν είναι εξωστρεφής και κυριαρχούν οι πελατειακές σχέσεις, η διαφθορά και η ανομία. Ο λαός με χαμηλή αυτοεκτίμηση, με υποβαθμισμένη παιδεία, με εσωστρέφεια και φόβο για το καινούργιο, συνεχίζει τις παλιές κακές συνήθειες, θέλει να ακούει ευχάριστα πράγματα από δημαγωγούς και λαϊκιστές πολιτικούς, διεκδικεί δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις και γενικά συμβιβάζεται με τη διατήρηση του παλιού ράθυμου ανατολικού τρόπου ζωής.

Προβληματικές καταστάσεις και παθογένειες υπάρχουν και στο πολιτικό σύστημα και στο εκλογικό σώμα. Αλλαγή της νοοτροπίας του εκλογικού σώματος μπορεί να γίνει μέσω της παιδείας σε βάθος χρόνου και εφόσον το εμπνεύσει η πολιτική ηγεσία με το παράδειγμα της. Αυτό μοιάζει στις παρούσες συνθήκες ακατόρθωτο, δεδομένης της πολυδιάσπασης του πολιτικού συστήματος, του διχαστικού λαϊκισμού, της ενίσχυσης των ακραίων κομμάτων, του πολωτικού και εμφυλιοπολεμικού κλίματος και της αδυναμίας συνεννόησης και στα πιο απλά και αυτονόητα πράγματα.

Ζήσαμε τα τελευταία χρόνια την κατάρρευση των παλιών κυβερνητικών κομμάτων της μεταπολίτευσης, που πλήρωσαν την αδυναμία τους να διαχειρισθούν ορθολογικά τις τύχες της χώρας και ειδικά της εθνικής οικονομίας, η οποία δεν άντεξε τα απόνερα της διεθνούς κρίσης και έφτασε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Ο λαός απογοητευμένος από τις πολιτικές των κυβερνητικών κομμάτων, πίστεψε στις υποσχέσεις και στις ουτοπικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ και τον έφερε στην εξουσία.

Αποτελεί παγκόσμιο παράδειγμα παταγώδους αποτυχίας, σε ότι υποσχέθηκε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Στους επτά μήνες διακυβέρνησης της χώρας, διαπιστώθηκε περίτρανα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν τελείως ανέτοιμος να κυβερνήσει και απέτυχε πλήρως στο σχεδιασμό, στην οργάνωση και στην εφαρμογή του κυβερνητικού προγράμματος, όποιο πρόγραμμα και αν είχε. Ο ελληνικός λαός, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, πλήρωσε πανάκριβα τον αντιμνημονιακό λόγο, την απειρία και ανεπάρκεια του κ. Τσίπρα.

Εδώ που έφθασαν τα πράγματα, η μόνη ελπίδα που απομένει είναι να αφυπνισθεί ο λαός και να ψηφίσει τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου, ώστε να σχηματισθεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας, που θα περισώσει ότι μπορεί να περισωθεί και να αρχίσει από την αρχή μια τιτάνια προσπάθεια ανόρθωσης της εθνικής οικονομίας και αποκατάστασης του ονόματος της χώρας, που τόσο βάναυσα έχει πληγεί τα τελευταία χρόνια.

*Ο Μπάμπης Γριμπάμπης είναι οικονομολόγος, συγγραφέας του βιβλίου «Η κρίση και η… κρίση μας», από τις Εκδόσεις Περίπλους.