Οι κανόνες, οι γραβάτες και οι στρόφιγγες της ΕΚΤ

Στην επίσκεψή του στο Λονδίνο ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης θέλησε να συναντηθεί με στελέχη του Citi και των funds προκειμένου να τους ενημερώσει για το πρόγραμμα της κυβέρνησής του.
Την τελευταία όμως στιγμή αναγκάστηκε να αλλάξει την αίθουσα της συνάντησης, καθώς η λέσχη που είχε κλειστεί από τους διοργανωτές είχε ως κανόνα το αυστηρό dress code. Επειδή λοιπόν ο κ. Βαρουφάκης δεν ήθελε να ξεφύγει από τον προσωπικό του κώδικα ντυσίματος και να φορέσει γραβάτα, άλλαξε τον τόπο συνάντησης αφού η λέσχη δεν επρόκειτο να τον δεχτεί στην αίθουσά της. Ετσι λειτουργούν οι λέσχες. Με κανόνες απαράβατους για όλους.

Η Ευρωζώνη, σε μια ευρύτερη έννοια, είναι και αυτή μια λέσχη στην οποία τα μέλη-χώρες έχουν ενταχθεί οικεία βουλήσει και αφού αποδέχτηκαν τους κανόνες λειτουργίας αυτού του στενού οικονομικού κλαμπ.  Σε όποιον δεν αρέσουν οι κανόνες και δεν τους τηρεί, απλά δεν έχει θέση σε αυτή. Το κακό όμως σε αυτή την περίπτωση είναι ότι δεν υπάρχουν παραδίπλα άλλες λέσχες με χαλαρότερους κανόνες για να ακολουθήσει η όποια χώρα διαφωνεί το παράδειγμα Βαρουφάκη.

Και μπορεί οι ηγέτες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών και οι υπουργοί Οικονομικών να κάνουν τα στραβά μάτια στους «αγραβάτωτους» Ελληνες αξιωματούχους και να τους δέχονται όπως εμφανίζονται, ακόμα και με τα χέρια στις τσέπες, σε καμιά περίπτωση όμως δεν δέχονται τη μη τήρηση των κανόνων του κλαμπ της Ευρωζώνης. Και αυτό το κατέστησαν σαφές και αδιαπραγμάτευτο οι πάντες.

Από το σημείο αυτό, λοιπόν, αρχίζουν τα προβλήματα για τη νέα ελληνική κυβέρνηση, αλλά και για όλους τους πολίτες που πίστεψαν ότι με την ψήφο τους θα τρομοκρατούσαν τους Ευρωπαίους δανειστές, οι οποίοι θα υποχωρούσαν άτακτα και θα μας έδιναν όλα όσα αρνούνταν στον Σαμαρά. Μια επίσκεψη στον Ντράγκι και τον Σόιμπλε ήταν αρκετή για να αντιληφθούν τόσο η κυβέρνηση όσο και όλοι εμείς ότι οι υποχρεώσεις της χώρας παραμένουν υποχρεώσεις ακόμα κι αν αναθέταμε τη διακυβέρνηση της χώρας στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή το ΚΚΕ-(μ-λ).

Το δε επιχείρημα της ελληνικής πλευράς περί νωπής εντολής από τον ελληνικό λαό εξανεμίστηκε στη στιγμή όταν ο Σόιμπλε έκανε λόγο για τις δημοκρατικές εντολές και των ευρωπαϊκών λαών προς τις κυβερνήσεις τους.

Τουτέστιν, τα λεφτά που σας δώσαμε ως ένδειξη αλληλεγγύης για να μη χρεοκοπήσετε άτακτα είναι των Γερμανών, των Γάλλων, των Ισπανών, των Ιταλών κ.λπ. φορολογουμένων και οι κυβερνήσεις έχουν την εντολή από το εκλογικό τους σώμα να διασφαλίσουν ότι θα τα πάρουν πίσω! Αλίμονο αν με μια εκλογική διαδικασία μηδενίζονταν οι παλιές υποχρεώσεις και δεσμεύσεις της κάθε χώρας, επειδή ένα κόμμα υποσχέθηκε κάτι τέτοιο και ο λαός το ψήφισε.

Οσο λοιπόν και να μη μας αρέσει να βλέπουμε τον κάθε Σόιμπλε να μας κουνάει το δάχτυλο και να μας λέει «nein», όσο και να μη μας αρέσει ο Ντράγκι να κλείνει τη χρηματοδοτική στρόφιγγα της ΕΚΤ, οι κανόνες είναι αυτοί και οι συνέπειες προβλεπόμενες από τους κανόνες λειτουργίας.  Και οφείλαμε να το γνωρίζουμε και κυρίως αυτοί που μας υπόσχονταν πως δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση στο εκατομμύριο να μην αποδεχτούν τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης.

Ελπίζουμε τώρα, που ακούνε με τα ίδια τους τ’ αυτιά και μαθαίνουν πώς παίζεται το παιχνίδι, να ενσωματώσουν στη ρητορική τους και τον απαραίτητο ρεαλισμό, για να μη βρεθούμε χωρίς να το καταλάβουμε με την πλάτη στον τοίχο και επιβεβαιωθούν εκείνοι που χτυπούσαν τον κώδωνα κινδύνου και προεκλογικά.

Αναδημοσίευση από protothema.gr