Οι επικίνδυνες Σειρήνες και τα μυστικά του βάλτου

Του Γιάννη Μιχαήλ

Είναι πλέον πασιφανές, ότι τίποτε τελικά, δεν μας έχει διδάξει, δεν μας έχει συνετίσει, αλλά και δεν μας έχει κάνει σοφότερους, το απώτατο, το απώτερο, το πρόσφατο παρελθόν. Είμαστε (μόνον;) ανεπίδεκτοι μαθήσεως, ή κάτι πιο σοβαρό ταλανίζει τα εγκεφαλικά μας κύτταρα, αφού επαναλαμβάνουμε τα ίδια ακριβώς λάθη, με αποτέλεσμα να είμαστε βουτηγμένοι (και εγκλωβισμένοι) διαρκώς στον βάλτο με τα λασπόνερα.

Ενώ όλοι μας, διαπιστώνουμε με θλίψη, αγωνία και τρόμο την τραγική μας κατάσταση, την ίδια ώρα παρατηρούμε, ότι μια μερίδα συμπατριωτών μας έχει άγνοια κινδύνου καθώς με αλλοπρόσαλλες κινήσεις, απόψεις, δηλώσεις, κάνουν ότι είναι δυνατόν να γκρεμίσουν τις γέφυρες και να κλείσουν κάθε οδό διαφυγής από τον τόπο του μαρτυρίου μας.

Ποιο, άραγε, είναι το κίνητρο όλων εκείνων που επιλέγουν τον δρόμο της αυτοκαταστροφής, συμπαρασύροντας και τους υπολοίπους; Έχουν ενδεχομένως τάσεις ομαδικού αυτοχειριασμού, είναι τόσον δόλιοι, ανόητοι, αφελείς ή κρατούν κάποιο επτασφράγιστο μυστικό, το οποίο κατατάσσεται στη χορεία των φαινομένων, τα οποία δεν μπορούν να ερμηνευθούν;

Αν δεχθούμε ότι δεν ισχύει τίποτε από όλα αυτά, τότε πρέπει να αναζητήσουμε τα πλέον πιθανά στοιχεία που έχουν εμφιλοχωρήσει στα σωθικά τους και έχουν γίνει βίωμά τους, με αποτέλεσμα να είναι φανατικά άκαμπτοι στα πιστεύω τους. Παρόμοια ανθρώπινα φαινόμενα δημιουργούνται όταν υιοθετείται ο άκρατος λαϊκισμός και η δημαγωγία, όταν επικρατεί ο ανορθολογισμός, ο πολιτικός δογματισμός, η ξεροκεφαλιά και πάνω απ’ όλα ο υπερφίαλος εγωισμός, με την έννοια ότι αυτοί και μόνον αυτοί γνωρίζουν όλα τα μυστικά του… βάλτου και κατέχουν τις μαγικές λύσεις που γιατρεύουν «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν».

Αυτοί, λοιπόν, είναι μια συνομοταξία ανθρώπων, οι οποίοι μιμούμενοι τις Σειρήνες της μυθολογίας, (με το γοητευτικό τραγούδι τους παγίδευαν τους ανυποψίαστους ταξιδιώτες και τους κατασπάρασσαν – γλύτωσε, όμως, ο πονηρός Οδυσσέας) ξεγέλασαν ένα πολυπληθές μέρος τους εκλογικού σώματος, αφού προηγουμένως έταξαν ανέφικτους λαγούς με πετραχήλια.

Και ενώ η χώρα βρέθηκε μέσα στη φλεγόμενη βάτο, αυτοί όχι μόνον δεν λειτούργησαν πυροσβεστικά, αλλά έριξαν λάδι στη φωτιά, κραυγάζοντας, παράλληλα, όπως ο Σαμψών, τη γνωστή ιαχή «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Ο μύθος δηλώνει, ότι ένας χαιρέκακος κομπλεξικός, για να υλοποιήσει τα καταχθόνια σχέδιά του, δεν ορρωδεί μπροστά σε κανένα ενδεχόμενο.

Την ύστατη ώρα, ευτυχώς, ο νεαρός πρωθυπουργός, αντελήφθη ότι η καταστροφή της χώρας, είναι μια ανάσα δρόμος και ποιούμενος την ανάγκη φιλοτιμίαν πρώτα ανέκρουσε πρύμναν και κατόπιν αφού ξεκαθαρίσει την ήρα από το στάρι, να στείλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.

Τώρα που κλείνει ένα τεράστιο κεφάλαιο με το τρίτο μνημόνιο, είναι η μεγάλη ευκαιρία να χαραχθεί η πραγματική «κόκκινη γραμμή» (και όχι σαν τις άλλες, τις μουσαντένιες), η οποία θα βάλει φραγμό στον διχασμό ανάμεσα στους Έλληνες, και θα διαγράψει το έωλο ψευτοδίλημμα μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί, πατριώτες – γερμανοτσολιάδες και διάφορα άλλα φληναφήματα.

Όλοι όσοι θέλουμε το καλό της χώρας μας, ας ξανακοιτάξουμε στον καθρέφτη για να διαπιστώσουμε πόσο και ποιο μερίδιο αντιστοιχεί στον καθένα μας για την κατάντια που βιώνουμε. Ας μην επιτρέψουμε πλέον η Ελλάδα να είναι «η χλεύη των ηττημένων», μια φράση την οποία είχε πει στη Βουλή ο Γεώργιος Παπανδρέου όταν βουλευτές της Ενώσεως Κέντρου δεν ψήφισαν στην πρώτη ψηφοφορία για πρόεδρο τον ποιητή Γεώργιο Νόβα.

Η Ελλάδα, μετά την τελευταία περιπέτεια, πρέπει τάχιστα να ανασυγκροτηθεί και να γίνει μια κανονική χώρα, όπως είναι όλες άλλες στην ΕΕ. Ας επικρατήσει πια ο ορθός λόγος και ας απομονωθούν στον κόσμο της ουτοπίας τους, οι υπερφίαλοι ανόητοι και βλάκες. Και όπως έλεγε ο Πλάτωνας: «τον βλάκα μπορείς να τον γνωρίσεις από δυο ενδείξεις. Μιλάει για πράγματα που γι’ αυτόν είναι άχρηστα και εκφράζει γνώμη για κάτι που κανένας δεν τον ρωτάει».