Ειδησεογραφικό site

Οι διαμάχες «περί όνου σκιάς» βαθιά ριζωμένες στο DNA των Ελλήνων

197

Του Γιάννη Μιχαήλ

Παρακολουθώντας κανείς ψύχραιμα, όλα όσα γίνονται στην πολιτική αρένα της χώρας, όχι μόνον την τελευταία πενταετία της οικονομικής καταστροφής, αλλά και πριν από 10,20,30 (και βάλε) χρόνια, διαπιστώνει ότι όλες αυτές οι αψιμαχίες, οι κόντρες, οι συγκρούσεις, οι (άγονες) αντιπαραθέσεις, γίνονται για τον ίδιο λόγο, τον οποίο ο μέγας ρήτορας Δημοσθένης, είχε πλάσει αναφέροντας μια φανταστική δίκη, την «περί όνου σκιάς».

Η ιστορία αυτή αργότερα αποδόθηκε μαζί με άλλα στους Αβδηρίτες, με μια εκδοχή, που έλεγε, ότι κάποιος, που είχε νοικιάσει ένα γαϊδουράκι, όταν σταμάτησε στο δρόμο, λόγω ζέστης, ξαπόστασε στη σκιά του, αλλά ο ιδιοκτήτης του ζήτησε επιπλέον χρήματα, επειδή «νοίκιασε το γάιδαρο και όχι τη σκιά του».

Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξουν στα δικαστήρια σε μια δίκη-παρωδία, από την οποία δεν βρέθηκε άκρη, αλλά η πόλη – εν τω μεταξύ- είχε παραλύσει αφού οι πολίτες είχαν διαιρεθεί σε δυο στρατόπεδα, τους «σκιερούς» και τους «ονικούς».

Για τα Άβδηρα όμως, δεν είναι αυτή η μοναδική ιστορία, επειδή οι Αβδηρίτες, διεκρίνοντο για την αφροσύνη τους, γι’ αυτό και επικράτησε ο όρος «Αβδηριτισμός», που σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, είναι συνώνυμο της ανικανότητας στη διαχείριση των δημόσιων πραγμάτων, της ακρισίας, της κενοδοξίας, της ευήθειας, της επιπολαιότητας, της αφέλειας, της μωρίας και της ανόητης εν γένει συμπεριφοράς.

Σύμφωνα, μάλιστα, με τους γιατρούς της Αρχαίας Ελλάδας, όλα αυτά τα στραβά και ανάποδα τα απέδιδαν στο κλίμα και στο νερό.

Σε κάποιες παλιές ελληνικές ταινίες ο σεναριογράφος, για να προλάβει τυχόν παρεξηγήσεις, διευκρίνιζε ότι «πάσα ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις είναι τελείως συμπτωματικές». Δεν μπορούμε, όμως να πούμε το ίδιο και σε όλα όσα ο Ηρόδοτος απέδιδε στους Αβδηρίτες, σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα.

Κάθε μέρα ζούμε ακριβώς το ίδιο έργο, της ακρισίας, της μωρίας, της ανοησίας. Τίποτε δεν διδαχθήκαμε από τις συνέπειες της τεράστιας οικονομικής συντριβής. Οι άγονες πολιτικές αντιπαραθέσεις είναι στην ημερήσια διάταξη, με αποτέλεσμα, όχι μόνο να διασαλεύεται η κοινωνική συνοχή και η ηρεμία των πολιτών, αλλά η χώρα να γίνεται χλεύη στις πέντε ηπείρους , όντας πρωτοσέλιδη και πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ, με επισημάνσεις καθόλου κολακευτικές για τη δυνατότητα να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε ως ένα ισότιμο μέλος στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Οι απειλές μάλιστα, για πτώχευση και έξοδο από το ευρώ είναι σε ημερήσια διάταξη.

Και όλα αυτά, γιατί γίνονται; Επειδή οι πολιτικές ηγεσίες δεν μπορούν να συμφωνήσουν στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και στον ορισμό της ημερομηνίας  της διεξαγωγής των εκλογών. Και εάν αυτή η συμφωνία θα μπορούσε να υλοποιηθεί, θα έπρεπε οπωσδήποτε να περιλαμβάνει και την ψήφιση της αναθεώρησης του Συντάγματος, στην οποία θα υπήρχαν δυο ουσιαστικές αλλαγές. Πρώτον η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας να γίνεται απευθείας από το λαό και δεύτερον να θεσπιστεί η διενέργεια βουλευτικών εκλογών κάθε 4 χρόνια. Με τις αλλαγές αυτές, μπορεί να μετριάζαμε πολλά από τα σημερινά δεινά. Εάν η αναθεώρηση του Συντάγματος δεν γίνει από τη σημερινή Βουλή, τότε το θέμα παραπέμπεται στις καλένδες. Επόμενη αναθεωρητική Βουλή θα είναι το 2021.

Όλα αυτά τα απλά για να γίνουν απαιτείται πολιτικό σθένος, για ένα μίνιμουμ εθνικής συμφωνίας. Τα προβλήματα που χρονίζουν και ταλανίζουν την πατρίδα μας, εκτός του ότι είναι πολλά και σύνθετα, απαιτούν συναίνεση στην κορυφή και ομοψυχία στη βάση για να λυθούν. Διαφορετικά, όλα όσα τραγικά βιώνει η Ελλάδα, αιώνες ολόκληρους, θα συνεχίσουν να τη συντροφεύουν εις το διηνεκές.

Τα στραβά και ανάποδα, έχουν γίνει βίωμα, έχουν μπολιαστεί και παρεισφρήσει  στο DNA του Έλληνα. Ίσως φταίει το… νερό, ίσως το… κλίμα, ίσως φταίνε τα… φεγγάρια, γι’ αυτό και θα βρίσκουμε πάντα μπροστά μας, τη σκιά του… όνου.

Τα σχόλια είναι κλειστά.