Νεκρός μέσα στο διαμέρισμά του στην Κυψέλη βρέθηκε ο γνωστός συγγαφέας Μένης Κουμανταρέας, τα ξημερώματα του Σαββάτου.

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο 83χρονος συγγραφέας βρέθηκε νεκρός μέσα στο διαμέρισμά του με εκδορές και χτυπήματα στο πρόσωπο.

Αξίζει να σημειωθεί πως η πόρτα του διαμερίσματός του δεν βρέθηκε παραβιασμένη, ενώ σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, κάποιος έψαξε τα προσωπικά του αντικείμενα επιλεκτικά.

Οι έρευνες της ΕΛ.ΑΣ θα στραφούν σε ανθρώπους που γνώριζε και συναναστρεφόταν το τελευταίο διάστημα ο Μένης Κουμανταρέας, αφού το γεγονός πως η πόρτα δεν ήταν παραβιασμένη, σε συνδυασμό με το ότι έψαξαν επιλεκτικά μέσα στο σπίτι, δείχνουν πως κάποιο άτομο από το οικείο του περιβάλλον βρισκόταν μαζί του τις τελευταίες του στιγμές.

Ο θάνατός του προσδιορίζεται γύρω στη 01:00 τα ξημερώματα, ενώ περισσότερα στοιχεία για την αιτία του θανάτου του θα δοθούν μετά τη νεκροψία – νεκροτομή που θα γίνει τη Δευτέρα.

Να σημειωθεί πως μόλις χθες εκδόθηκε από τις εκδόσεις Τόπος το τελευταίο του βιβλίο, η Αλληλογραφία του με τον Βασίλη Βασιλικό.

Επρόκειτο για έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς της ελληνικής πεζογραφίας. Γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα. Το 1949 αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο Αθηνών- δεν ακολούθησε συστηματικές πανεπιστημιακές σπουδές. Εργάστηκε επί είκοσι χρόνια σε ναυτιλιακές και ασφαλιστικές εταιρείες. Το 1961 άρχισε να συνεργάζεται με το περιοδικό «Ταχυδρόμος», και το 1962 εμφανίστηκε στη λογοτεχνία με τη συλλογή διηγημάτων «Τα μηχανάκια». Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στην αντιστασιακή έκδοση «18 Κείμενα» και οδηγήθηκε τρεις φορές σε δίκη βάσει του νόμου «περί ασέμνου δημοσιεύμα-τος» για το έργο του «Το αρμένισμα»- ωστόσο, το 1972 πήρε την υποτροφία RAAD για το Βερολίνο. Από το 1982 ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή και τη μετάφραση. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Λιούις Κάρολ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ουίλιαμ Φώκνερ και Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1967, για το Αρμένισμα) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1976, για τη «Βιοτεχνία υαλικών» και, 2002, για το «Δύο φορές Έλληνας»). Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, και τη δεκαετία του 1980 διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά.   Σέ ένα από τα πρώτα του βιβλία, το ‘Αρμένισμα» βάζει έναν ήρωά του να λέει:«Αχ είναι ωραία η ζωή, Σίμο, πρέπει να τη χαίρεται κανείς, ν΄αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο να τη γλεντά όπως θέλει».

Τι είπε η γειτόνισσά του Μαρτυρία-σοκ

Σοκ προκαλεί η μαρτυρία της γειτόνισσας του Μένη Κουμανταρέα, ο οποίος βρέθηκε νεκρός μέσα στο διαμέρισμά του τα ξημερώματα του Σαββάτου, αλλά και οι πληροφορίες που δίνουν οι περίοικοι για το βράδυ που ο γνωστός συγγραφέας έχασε τη ζωή του.

Ειδικότερα, η Νάντια, κάτοικος της πολυκατοικίας, μιλώντας στο protothema.gr, είπε: «Άκουγα θόρυβο, φασαρία, τον άκουγα να φωνάζει, κατάλαβα πως κάτι συμβαίνει, αλλά δεν φαντάστηκα τι του συνέβαινε. Φανταστείτε πως χτυπούσα το καλοριφέρ για να κάνει ησυχία, επειδή ήταν μεσάνυχτα. Πού να ήξερα ότι ο άνθρωπος καλούσε σε βοήθεια. Είμαι πραγματικά σοκαρισμένη»..

Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος που βρίσκεται κάτω από την πολυκατοικία, Ματθαίος Αγγουρογιάννης, ισχυρίστηκε πως τον Μένη Κουμανταρέα βρήκε νεκρό ένας φίλος του, ο οποίος του τηλεφωνούσε αλλά επειδή δεν απαντούσε ανησύχησε, έτσι πήγε μέχρι το σπίτι του για να τον βρει τελικά νεκρό.

Εδώ γράφτηκαν οι τίτλοι τέλους του Μένη Κουμανταρέα

Οδος Ζακύνθου 3. Εδώ έπεσαν οι τίτλοι τέλους του σεναρίου ζωής του πασίγνωστου συγγραφέα Μένη Κουμανταρέα, ο οποίος βρέθηκε δολοφονημένος λίγο μετά τα μεσάνυχτα στο σπίτι του πασίγνωστου συγγραφέα Μένη Κουμανταρέα, ο οποίος βρέθηκε δολοφονημένος λίγο μετά τα μεσάνυχτα στο σπίτι του, εκεί όπου διέμενε όλα αυτά τα χρόνια της πλούσιας πορείας του.

Ο 83χρονος συγγραφέας, αιρετικός για κάποιους, με απόψεις που προκαλούσαν σε πνευματικούς κύκλους τροφή για συζήτηση και προβληματισμό ήταν ένας συμπαθής και καταδεκτικός άνθρωπος, για τον οποίο μόνο καλά λόγια λένε φίλοι και γείτονες.

Ζούσε μία διακριτική ζωή, χωρίς να δίνει λαβές για σχόλια σε κανέναν, είχε ελάχιστους αλλά καλούς φίλους, με τους οποίους συνήθιζε να πηγαίνει είτε σε φιλολογικά συμπόσια, είτε σε εκδηλώσεις που γόνονταν κατά καιρούς, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του.

Στέκι του ήταν η γειτονιά που λάτρεψε, η Φωκίωνος Νέγρη, η οποία ήταν για εκείνον το πιο όμορφο σημείο της πόλης, όπως συνήθιζε να λέει.

Η καθημερινότητά του ήταν λίγο έως πολύ τυπική στη λογική: Ξεκινούσε τη μέρα του νωρίς, απολάμβανε τον καφέ του στην καφετέρια που βρίσκεται κάτω από το σπίτι του, μοιράζοντας χαμόγελα και ανταλλάσσοντας απόψεις με ανθρώπους -ακόμη και νέους- που τον πλησίαζαν για να του εκφράσουν το θαυμασμό και τους προβληματισμούς τους.

Άκουγε τα πάντα, ψυχανεμιζόταν τους ταλαντούχος ανθρώπους και στήριζε κυρίως τους νέους που έψαχναν διέξοδο καλλιτεχνικής έκφρασης μέσα από τη λογοτεχνία.

Τα μεσημέρια πήγαινε σε ταβερνάκια, του άρεσε να απολαμβάνει το κρασί του και να μιλά με κόσμο, ενώ τα απογεύματα έκανε περιπάτους κατά μήκος της πλατείας. Οι γείτονές του δηλώνουν σοκαρισμένοι και η πλατεία σήμερα θρηνεί για το δραματικό τέλος στο βιβλίο της ζωής του, το οποίο έκλεισε με αίμα.

Ο φίλος του με τον οποίο χθες βράδυ τρώγανε μαζί, λίγη ώρα μετά του τηλεφωνεί και διαπιστώνει πως ο συγγραφέας για κάποιο λόγο δεν απαντά. Αναστατωμένος τρέχει να δει τι συμβαίνει. Όταν θα φτάσει στο σπίτι θα είναι πολύ αργά. Το θέαμα που θα δει θα τον σοκάρει. Ο Μένης έχει δολοφονηθεί.