ΝΔ: Πήγαν για γενέθλια, αλλά τους προέκυψε… μνημόσυνο – Βαρύ το εορταστικό κλίμα

Κάθε άλλο παρά… εορταστικό είναι το κλίμα που επικρατεί στις τάξεις της ΝΔ με φόντο τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την ίδρυση του κόμματος. Βλέπετε, μπορεί ο Σαμαράς και η αυλή του να ήθελαν να καταστήσουν την εν λόγω περίσταση μια επικοινωνιακή φιέστα από την οποία θα ξεκινούσε η επιχείρηση αντιστροφής του πολιτικού κλίματος, ωστόσο είναι ξεκάθαρο πως οι σχετικοί σχεδιασμοί όχι μόνο δεν τους βγήκαν, αλλά έφεραν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. «Αυτά δεν ήταν γενέθλια, μνημόσυνο θύμιζαν περισσότερο» έλεγαν γαλάζια στελέχη που βρέθηκαν την περασμένη εβδομάδα στη Χαλκιδική, όπου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε παρουσιάσει τις βασικές αρχές του νεοσύστατου τότε πολιτικού σχηματισμού. Είναι χαρακτηριστικό πως στα πηγαδάκια του «Άθως Palace» η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία τους αμέσως επόμενους μήνες θεωρείτο δεδομένη (αφού κανείς δεν περιμένει ότι θα βρεθούν οι «180» για τη διαδοχή του Κάρολου Παπούλια), με την αγωνία των βουλευτών που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση, όσον αφορά το πολιτικό τους μέλλον, να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.

Οι αγχωμένοι υπουργοί

Το χειρότερο ήταν ότι το μεγαλύτερο άγχος έδειχναν να έχουν τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, που υποτίθεται ότι πρέπει να είναι συγκεντρωμένοι στους κυβερνητικούς στόχους. «Όταν θέλεις να είσαι αρεστός γιατί περιμένεις τις εκλογές, τότε μένουν πίσω οι σοβαρές υποχρεώσεις σου» επισήμανε έμπειρος κομματικός παράγοντας, σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα στο θέρετρο της Βόρειας Ελλάδας. Όσοι περίμεναν ένα σημάδι αισιοδοξίας, που θα μπορούσε να αποτελέσει οδηγό εν όψει των κρίσιμων πολιτικών εξελίξεων που έρχονται, απογοητεύτηκαν οικτρά, αφού το κύριο στοιχείο που αποτυπώθηκε σε όλα τα επίπεδα στη διάρκεια της κατ’ όνομα μόνο γαλάζιας γιορτής, ήταν η σαφέστατη γήρανση του στελεχιακού δυναμικού του βασικού κυβερνητικού εταίρου, αλλά και η ηττοπάθεια που δεν μπορούσε να κρυφτεί. «Χρειαζόμαστε μετάγγιση νέου αίματος και αισιοδοξίας» έλεγαν ακόμη και οι πλέον φανατικοί σαμαρικοί, που τολμούν να αντικρίσουν την αλήθεια κατάματα.

Ενδεικτικό της όλης κατάστασης είναι το γεγονός ότι το ενδιαφέρον εστιάστηκε κατά βάση στις ομιλίες των απόμαχων του καραμανλισμού Πέτρου Μολυβιάτη και Γιάννη Βαρβιτσιώτη, η παρουσία των οποίων και το συναισθηματικό περιεχόμενο των τοποθετήσεών τους έσωσαν κάποια από τα προσχήματα αναφορικά με την επιμονή κάποιων για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης.

Ο αφηρημένος Μεϊμαράκης και ο «εξωγήινος» Μιχαλολιάκος

Φυσικά, δεν έλειπαν κι αυτοί που ήταν στην κυριολεξία στον… κόσμο τους, νομίζοντας ότι βρίσκονται ακόμη κάπου στο 2004. Πάρτε για παράδειγμα τον πρόεδρο της Βουλής Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ο οποίος ξεχνώντας το θεσμικό του ρόλο ζήτησε από το γραμματέα του κόμματος Ανδρέα Παπαμιμίκο να καταρτίσει λίστα εξορμήσεων ανά την περιφέρεια για τα κορυφαία γαλάζια στελέχη, συμπεριλαμβανομένου και του ιδίου. Επρόκειτο ουσιαστικά για μια ξεκάθαρη παραδοχή ότι η χώρα έχει εισέλθει ήδη σε προεκλογική περίοδο, γεγονός που κάνει… σμπαράλια την όποια επιχειρηματολογία του Μαξίμου περί του αντιθέτου. «Όταν ο τρίτος τη τάξει πολιτειακός παράγοντας μιλάει με προεκλογική ρητορική, ποιος θα πειστεί ότι η κυβέρνηση παραμένει προσηλωμένη στο έργο της;» ρωτούσαν με νόημα οι παρευρισκόμενοι στη Χαλκιδική. Βέβαια, για ακόμη μια φορά, ο πιο γραφικός από όλους ήταν ο Βασίλης Μιχαλολιάκος, ο οποίος, ενώ μέχρι πριν από λίγο καιρό εκλιπαρούσε για τις ψήφους των αριστερών ψηφοφόρων μπας και διατηρούσε την καρέκλα του δημάρχου Πειραιά, τώρα υπενθύμιζε πως ποτέ στο παρελθόν η ΝΔ δεν είχε χάσει από την Αριστερά. Προφανώς ο άνθρωπος ζει σε άλλο πλανήτη…

Μουρμούρα για τους επικοινωνιακούς χειρισμούς

Εκτός των άλλων, οι σχεδιασμοί των γαλάζιων επιτελών, από το γαλάζιο γραμματέα Ανδρέα Παπαμιμίκο μέχρι τον υπουργό Επικρατείας Δημήτρη Σταμάτη, από τα χέρια του οποίου περνούν τα πάντα τους τελευταίους μήνες, είναι το θέμα των περιβόητων επιστροφών που υποτίθεται ότι θα σηματοδοτούσαν την έναρξη της διαδικασίας για την επανένωση της ευρύτερης Κεντροδεξιάς υπό την ομπρέλα του Σαμαρά. Υπενθυμίζεται πως όλες αυτές τις μέρες, κύκλοι πέριξ του Μαξίμου διέδιδαν ότι τα γενέθλια της ΝΔ θα συνοδεύονταν από την παρουσία ορισμένων εκ των «άσωτων υιών», που είχαν εγκαταλείψει το μεγάλο μαγαζί της Δεξιάς αναζητώντας διαφορετικούς δρόμους. Και σε αυτό το κομμάτι όμως εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα, αφού τόσο στη Χαλκιδική όσο και στην Αθήνα (στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών), όπου είχε προγραμματιστεί το δεύτερο μέρος των εορτασμών, ουδείς εξ αυτών ανταποκρίθηκε θετικά στο άτυπο προσκλητήριο που απευθυνόταν (και που απηύθυνε και ο Σαμαράς από τη Χαλκιδική) όλες αυτές τις μέρες.
Ως εκ τούτου, αυτή την εβδομάδα ξεκίνησε μια συνεχής μουρμούρα για τους επικοινωνιακούς χειρισμούς στο εν λόγω μέτωπο, αφού, όπως φάνηκε από τα γεγονότα, δεν είχε καθοριστεί ούτε καν η μορφή που θα έπαιρνε το προσκλητήριο για την παρουσία των αποχωρησάντων ή διαγραφέντων από τη ΝΔ πολιτικών στελεχών.

Υπέρ και κατά της επιστροφής

Το συγκεκριμένο θέμα συζητείτο εδώ και πολύ καιρό στους κόλπους της γαλάζιας ηγεσίας, αφού από τη μια υπήρχε μια ομάδα που είχε ταχθεί αναφανδόν υπέρ των ονομαστικών προσκλήσεων σε πρόσωπα όπως οι Καρατζαφέρης, Πολύδωρας, Ζώης και Κακλαμάνης (καθώς και στο σύνολο των κεντροδεξιών ανεξάρτητων βουλευτών), ενώ στον αντίποδα συντάχθηκαν εκείνοι που μιλούσαν για προσκλητήριο ιδεών και πολιτικών, χωρίς προσωπικές αναφορές. Βασικός εκφραστής της ιδέας αυτής ήταν ο γραμματέας της ΝΔ Ανδρέας Παπαμιμίκος.

Η δεξιά επιμονή του Σαμαρά και ο φόβος για τον Καραμανλή

Τι να πει κανείς όμως και για τον ίδιο τον Σαμαρά, από τον οποίο θα περίμενε μια ενωτική ομιλία, με την οποία θα δινόταν προς τα έξω η εντύπωση πως παρά τις όποιες ταλαντεύσεις το κυβερνητικό σχήμα παραμένει ισχυρό και αποφασισμένο να προχωρήσει το μεταρρυθμιστικό πλάνο που έχει ανάγκη η χώρα. Αντ’ αυτού, παρασυρόμενος από τις διχαστικές φωνές που ευδοκιμούν στη Νεοδεξιά, προχώρησε σε μια καθαρά εσωκομματικού τύπου ομιλία, που απευθυνόταν στην παραδοσιακή δεξιά βάση της ΝΔ, ορισμένες αναφορές της οποίας προκάλεσαν, όπως ήταν επόμενο, την έντονη αντίδραση του ΠΑΣΟΚ. Κι όλα αυτά σε μια στιγμή που τα περί μεσαίου χώρου και στροφής στο ευρωπαϊκό κέντρο επανέρχονται δυναμικά στο γαλάζιο προσκήνιο ως μοναδική διέξοδος για την εκλογική σωτηρία του βασικού κυβερνητικού εταίρου. Παρ’ όλα αυτά, απ’ ό,τι φαίνεται, ο Μεσσήνιος εξακολουθεί να ακούει τους αμετανόητους υπέρμαχους του ανοίγματος προς τα δεξιά, οι οποίοι δείχνουν να επηρεάζουν άμεσα την έκφραση του πολιτικού λόγου του πρωθυπουργού και του κόμματος γενικότερα. Ο λόγος βεβαίως για παλικάρια τύπου Φαήλου ή Λαζαρίδη, αν και εσχάτως ο τελευταίος εμφανίζεται πιο διαλλακτικός στο συγκεκριμένο τομέα, λαμβάνοντας υπόψιν του τα πραγματικά δεδομένα. Όμως, οι γνωρίζοντες καλά το γαλάζιο παρασκήνιο είναι σε θέση να ξέρουν από πρώτο χέρι πως αυτή η «δεξιά» επιμονή του Σαμαρά έχει και μια άλλη διάσταση, η οποία αφορά το μόνιμο φόβο του, που δεν είναι άλλος από τον Κώστα Καραμανλή. Βλέπετε, ο τελευταίος συνέδεσε απόλυτα τις δύο εκλογικές του νίκες το 2004 και το 2007, αλλά και την εν γένει πολιτική του δραστηριότητα και ρητορική, με την έννοια του μεσαίου χώρου, γεγονός που από μόνο του συνιστά σημείο έντονου προβληματισμού για το διάδοχό του στην ηγεσία της ΝΔ. «Ο Σαμαράς διστάζει να καταδείξει ότι υιοθετεί την τακτική του προκατόχου του, που ουσιαστικά αποδομεί τη δική του» σημειώνουν άνθρωποι που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τον τρόπο που σκέφτεται και ενεργεί ο ίδιος, αλλά και η αυλή του.

Δήλωση-προτροπή για παραίτηση του πρωθυπουργού

Όπως και να ’χει, πάντως, το κεντρικό συμπέρασμα είναι ότι για ακόμη μια φορά η περιβόητη έναρξη της διαδικασίας για την επανένωση της Κεντροδεξιάς έμεινε στα χαρτιά. Αντίθετα, η φιέστα που περίμεναν κάποιοι εγκαινίασε ακόμη έναν κύκλο εσωστρέφειας στο εσωκομματικό πεδίο.
Το χορό άνοιξε ο Απόστολος Τζιτζικώστας, ο οποίος μίλησε δημόσια περί παραίτησης Σαμαρά από την πρωθυπουργία, ώστε να διευκολυνθεί το εγχείρημα της εξεύρεσης των 180 κοινοβουλευτικών ψήφων που απαιτούνται για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Για την ιστορία και μόνο, αξίζει να σημειωθεί πως η απουσία του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας από τη Χαλκιδική ήταν βασικό θέμα συζήτησης το περασμένο Σάββατο, αφού για ακόμη μια φορά οι φωστήρες του σαμαρικού συστήματος είχαν αφήσει να διαφανεί ότι θα ήταν «παρών», σηματοδοτώντας την πανηγυρική επαναπροσέγγισή του με τη ΝΔ (από την οποία ουδέποτε διεγράφη, μια και εκεί στο Μαξίμου θέλουν να οικειοποιούνται την πρόσφατη νίκη του στις αυτοδιοικητικές εκλογές, αν και δεν του είχαν δώσει το χρίσμα). Ωστόσο, ο «Τζίτζι» τούς άφησε στα κρύα του λουτρού, σκεπτόμενος το υπερκομματικό προφίλ που επιθυμεί να καλλιεργήσει για το μέλλον, και λίγο αργότερα προέβη στη δήλωση-βόμβα περί παράδοσης των ηνίων της εξουσίας από τον πρωθυπουργό. Στο άρμα του περιφερειάρχη ανέβηκε ένα εικοσιτετράωρο αργότερα και ο Νικήτας Κακλαμάνης, ενώ είναι κοινό μυστικό πως διόλου αντίθετοι με την προοπτική αυτή δεν θα ήταν ούτε οι καραμανλικοί, οι οποίοι ούτως ή άλλως αντιμετώπισαν με εμφανή ψυχρότητα τους εορτασμούς για τα 40 χρόνια από την ίδρυση της ΝΔ. «Είναι ξενερωμένοι, όπως και ο ίδιος ο Καραμανλής» λένε συνομιλητές του Βλάχου, του Παυλόπουλου και των υπολοίπων.