Να κλείσουν τώρα οι πύλες που οδηγούν στην κόλαση

Του Γιάννη Μιχαήλ

Θα θυμάστε ασφαλώς, τον Έλληνα μπαγαμπόντη, ο οποίος προσκαλούσε τους αφελείς να παίξουν με το νόμισμα της «θρυλικής δραχμής» κορώνα-γράμματα, βάζοντας το αμίμητο δίλημμα: Κορώνα κερδίζω, γράμματα χάνεις έτσι; Και όπως ήταν φυσικό, ο αφελής πριν αντιληφθεί τον εμπαιγμό, έπαιζε και έχανε. Την Κυριακή, ο Ελληνικός λαός καλείται να συμμετάσχει σε ένα ανάλογο παιχνίδι, το οποίο σκαρφίστηκαν όλοι εκείνοι, οι οποίοι επί πέντε μήνες κοροϊδεύουν όλη την κοινωνία, ότι δήθεν διαπραγματεύονται με τους δανειστές, προκειμένου να υπογράψουν τη νέα συμφωνία που θα έβγαζε την Ελλάδα από τον οικονομικό μαρασμό.

Δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς γινόταν στις διαπραγματεύσεις και ποια και πόσα μέτρα έμπαιναν στη ζυγαριά. Εκείνο όμως, που γνωρίζω (όπως πιστεύω και εκατομμύρια συμπολίτες) είναι το γεγονός, ότι ακούσαμε δεκάδες φορές (ακόμα και από τα πλέον επίσημα χείλη, δηλαδή του πρωθυπουργού) ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στη συμφωνία, η οποία είναι θέμα ολίγων ημερών ή ακόμα και ωρών.
Τα λόγια αυτά ηχούν πεντακάθαρα στα ώτα μας. Τι μεσολάβησε, λοιπόν, από το «είμαστε πολύ κοντά στη λύση» μέχρι το τορπίλισμα της συμφωνίας και στην άφρονα απόφαση της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος με το έωλο δίλλημα ναι ή όχι στη συμφωνία. Τον γρίφο τον έλυσε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

«Πήγαμε στο δημοψήφισμα για να μην πέσει η κυβέρνηση» ομολόγησε ωμά και κυνικά, ο αναπληρωτής υπουργός αρμόδιος για τις Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις (και επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδος μετά την καθαίρεση του γνωστού Γιάνη) σε δύο συνεντεύξεις του. Στο CNN και στον ΣΚΑΪ. Ποίαν άλλην χρείαν μαρτύρων έχουμε; Δηλαδή ο κύριος Τσίπρας και οι συν αυτώ, δεν προσέφυγαν στο δημοψήφισμα, για να αποφασίσει τάχα ο λαός, για το αν πρέπει ή όχι να υπογραφούν τα μέτρα. Απλώς κωλυσιεργούσαν επί ένα πεντάμηνο να έρθουν σε συμφωνία, γιατί έτρεμαν ότι η απόφαση αυτή θα καταψηφιστεί από μία πλειάδα αριστερών (και ενδεχομένως ακροδεξιών) συντρόφων, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να εκμετρήσει το ζην.

Αυτό φοβήθηκαν οι επιτελάρχες του Μαξίμου. Και πίεσαν τον αγόμενο και φερόμενο νεαρό πρωθυπουργό, να δεχθεί την προκήρυξη ενός αμφιλεγόμενου δημοψηφίσματος, χωρίς να προσμετρήσουν τις τραγικές συνέπειες που επακολούθησαν και τις βιώνει σύμπας ο λαός.
Δεν θέλω να αναφερθώ, στο παρελθόν. Η άποψη μου, είναι μία και την έχω καταθέσει άπειρες φορές. Η μόνη οδός για να ορθοποδήσει η χώρα έχει μια κατεύθυνση, αυτή της εθνικής συνεννόησης. Πρέπει να κοπούν σύριζα οι διχαστικές κορώνες. Από εδώ οι ημέτεροι και από εκεί οι έτεροι.
Η κυβέρνηση, όταν εξελέγη, πριν από 5 μήνες είχε μια χρυσή ευκαιρία, προκειμένου να συνενώσει τους Έλληνες. Βάζοντας κόκκινες γραμμές στο παρελθόν (χωρίς βέβαια, να αθωώνει ατασθαλίες και λοβιτούρες) και χαράσσοντας μια νέα προοπτική. Δεν το έκανε. Γιατί ήταν δέσμια μιας δογματικής αντίληψης, η οποία ήταν δρομολογημένη πάνω στις ράγες της υποκρισίας, του λαϊκισμού και της δημαγωγίας.

Τα επίχειρα αυτής της πολιτικής έφεραν μέσα σε πέντε μήνες όλα αυτά τα καταστροφικά αποτελέσματα που βιώνουμε σήμερα, ενώ την ώρα αυτή το μέλλον είναι άδηλον, για μια χώρα κύριε πρωθυπουργέ, η οποία από την εποχή του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, δεν είχε δει ποτέ κλειστές τις τράπεζες. Βλέπουμε κάθε μέρα να αγωνιούν μπροστά στα ΑΤΜ, περήφανα γηρατειά, μεσήλικες και νέοι, προκειμένου να πάρουν 50 ευρώ. Αυτή η εικόνα, δεν αρμόζει για κανέναν έλληνα κύριε Τσίπρα. Γι αυτό κλείστε αμέσως τις πύλες που οδηγούν στην κόλαση. Γιατί σε λίγες μέρες, ίσως να είναι αργά για όλους μας.