Μια τελευταία ευκαιρία για την Κεντροαριστερά

Της Αθηνάς Δρέττα

Το αποτέλεσμα των ευροεκλογών έφερε ορμητικά στο προσκήνιο,ξανά, το θέμα της ανασυγκρότησης του χώρου της κεντροαριστεράς.Τα τελευταία δυόμιση χρόνια η υπόθεση αυτή έχει διανύσει μεγάλο και ενδιαφέροντα δρόμο.Ελπίζω όλοι να έχουμε διδαχτεί από τα λάθη μας,όχι μόνο για να μη τα επαναλάβουμε, αλλά για να αναζητήσουμε νέους,ειλικρινέστερους,πιο τολμηρούς τρόπους παρέμβασης.Αλλιώς η υπόθεση θα εξελιχθεί στο πιο σύντομο ανέκδοτο του πολιτικού διαλόγου και σε εργαλείο διαχείρισης εσωκομματικών διεργασιών που δεν αφορούν στους πολίτες και τις ανάγκες τους.

Ειναι προφανές ότι οι όροι και τα δεδομένα είναι διαφορετικά μετά την εκλογική αναμέτρηση.Οι βασικές όμως συνιστώσες του προβλήματος παραμένουν ίδιες.

1.Η χώρα μετεωρίζεται ακόμη ανάμεσα σε ένα κολοβό,εισαγόμενο εκσυγχρονισμό και σε ένα αδιέξοδο και επικίνδυνο πισωγύρισμα.Το πολιτικό σύστημα αναπαράγει τις ίδιες σταθερές αλλά σε λίγο χαμηλότερο επίπεδο.Με άλλα λόγια ξαναβλέπουμε να παίζεται το ίδιο έργο μόνο που τώρα έχουμε γίνει όλοι φτωχότεροι.Παρ´όλα αυτά η οικονομία ανασυντάσσεται αβοήθητη και η μεσαία τάξη αναζητά μια νέα ισορροπία ανάμεσα στη παραγωγική ανασυγκρότηση ,τη κατανάλωση και την αλληλεγγύη.Μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας παραμένουν στο περιθώριο με πραγματική αδυναμία επιβίωσης.

2.Ο νέος δικομματισμός δεν είναι μόνο μικρός,50% περίπου για Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στείρος.Αν εξαιρέσουμε την αδιέξοδη αντιπαράθεση ανάμεσα στο φως και το σκότος, η πολιτική συζήτηση δεν έχει προχωρήσει στις πραγματικές ανάγκες της χώρας,στα αδιέξοδα και τις προοπτικές της.Δεν έχει βοηθήσει τους πολίτες και άρα και τα κόμματα να καταλάβουν τι τέλειωσε και να σχεδιάσουν το μέλλον,δεν έχει βοηθήσει τον προωθητικό και αναγκαίο μετασχηματισμό τους.

3.Η Ν.Δ. πιέζεται πολύ από τα δεξιά της και τη λαϊκιστική ατζέντα που διαμόρφωσε τα χρόνια του αμέριμνου αντιμνημονιακού αγώνα.Είναι υποχρεωμένη να κάνει κινήσεις ενσωμάτωσης που την απομακρύνουν όμως ταυτόχρονα από τη προοπτική μιας μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης.Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαμορφώνει ρεύμα εξουσίας αλλά μετεξελίσσεται σε μεγάλο ,λαϊκό κόμμα που ήρθε για να μείνει,που δε μπορεί όμως να εσωματώσει τις απαραίτητες μεταρρυθμιστικές, φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις που του χρειάζονται για να κυβερνήσει.Κατά συνέπεια υπάρχει κενός πολιτικός χώρος.

4. Ο χώρος της κεντροαριστεράς (Ελιά-Ποτάμι -Δημαρ) καταγράφεται σαν ένα ρεύμα της τάξης του 17-18% που αντέχει σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις και αποτελεί το σημείο ισορροπίας του πολιτικού συστήματος.Ταυτόχρονα συγκροτεί,σχεδόν ακούσια, ένα πολιτικό ρεύμα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.Λαϊκός εκσυγχρονισμός,ευρωπαϊσμός,ισχυρός μεταρρυθμισμός,αλλαγή του πολιτικού συστήματος,παραγωγική ανασυγκρότηση με πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη,ανατροπές.Αυτό το ρεύμα δεν μπορεί να ετεροπροσδιορίζεται.Δεν υπάρχει για να εξασφαλίζει κυβερνητικές πλειοψηφίες εκ των προτέρων.Δεν έχει προνομιακούς συνομιλητές.Θέτει τους όρους της πολιτικής ατζέντας και με αυτούς προσέρχεται στη συζήτηση.Το χρειάζονται,δεν τους χρειάζεται.

5.Ο πολιτικός χρόνος λιγοστεύει.Η κεντροαριστερά πρέπει να συγκροτηθεί και οργανωτικά.Το ιδρυτικό συνέδριο μπορεί να αποτελέσει ένα νέο ξεκίνημα.Χρειάζεται γενναιότητα και τόλμη.Είναι ανάγκη να υπάρξουν οι αναγκαίες διασφαλίσεις προκειμένου να αισθανθούν όλοι χρήσιμοι και ασφαλείς.Χρειαζόμαστε μια πιο μακροπρόθεσμη οπτική.Η ιστορία δεν τελειώνει με τον ανασχηματισμό ή τη προεδρική εκλογή.Το διακύβευμα αφορά στο μέλλον της χώρας,ένα μέλλον που προλαβαίνουμε να το ζήσουμε όλοι.

Δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ