Μερικές σκηνές από ένα έργο του παρελθόντος

Του Γιάννη Μιχαήλ

Ποια είναι η (επί αιώνες) αγιάτρευτη εθνική πληγή; Το σαράκι της διχόνοιας. Δεν θα αναφερθώ αναλυτικά στα άπειρα παραδείγματα, τα οποία άλλωστε είναι πασίγνωστα σε όσους στοιχειωδώς έχουν εντρυφήσει στην ιστορία της Ελλάδας. Και το τραγικό της υπόθεσης (αλλά και το κωμικό-γιατί υπάρχει και τέτοιο), είναι το ότι σκηνές… αλληλοσπαραγμού, ανθρώπων οι οποίοι έχουν στον εγκέφαλο τους διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις και φιλοσοφικές θεωρήσεις, παρατηρούνται, όχι σε τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά σχεδόν σε καθημερινή βάση. Μια στοιχειώδης αναμόχλευση της μνήμης και μια αναζήτηση στα άπειρα δεδομένα που βρίσκονται αποθηκευμένα στο διαδίκτυο, θα επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές.

Η πολιτική ζωή της χώρας κινείται διαρκώς σε μια πολυεπίπεδη συγκρουσιακή μορφή, η οποία ενίοτε έχει και τη μορφή της… κοκορομαχίας, για ήσσονος σημασίας ζητήματα.

Αφορμή για τον σχοινοτενή πρόλογο, μού έδωσαν οι καταγγελίες από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι βουλευτές, πρόκειται να χρηματιστούν από έναν κουμπαρά, στον οποίο τοποθετούν χρήματα «ματσωμένοι» Έλληνες, για να ψηφίσουν Πρόεδρο Δημοκρατίας και να μην γίνουν εκλογές.

Ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, μάλιστα, ήταν απόλυτα κατηγορηματικός για τη «δωροδοκία», την οποία (όπως δήλωσε σε τηλεοπτικό σταθμό) τη διάβασε πριν από λίγο καιρό σε εφημερίδα. Και βέβαια, την υιοθέτησε ασμένως και την ανακοίνωσε στο πανελλήνιο, για να την εμπεδώσει το φιλοθεάμον κοινό.

Δεν γνωρίζω, εάν ο κύριος Σκουρλέτης έχει παρακολουθήσει ποτέ παλιές ελληνικές ταινίες. Αν το έχει κάνει, τότε, ασφαλώς θα θυμάται σκηνές κατά τις οποίες, γυναικούλες της γειτονιάς, κουτσομπόλευαν την «παστρικιά» γειτόνισσά τους, την οποία δεν είχε παντρευτεί ο αχαΐρευτος.

Το πλάνο εκείνο θύμισε ο κύριος εκπρόσωπος πολιτικού κόμματος, το οποίο θέλει (αύριο κιόλας) να κυβερνήσει τη χώρα. Και δεν αντιλαμβάνονται όσοι κατοικοεδρεύουν στη θρυλική πλατεία Κουμουνδούρου, ότι όταν (και εάν) μετακομίσουν στην οδό Ηρώδου Αττικού, ενδεχομένως να εκτοξεύονται εναντίον τους τέτοιες πομφόλυγες, μέσα από διάφορα τηλεοπτικά πάνελ;

Και τότε άραγε πώς θα αισθάνονται; Δυστυχώς, η μεγάλη κρίση (η οποία είναι πρωτίστως ηθική) που την τελευταία τετραετία, έφαγε τη σάρκα της Ελλάδας, δεν έγινε μάθημα για κάποιους. Και εξακολουθούν να παίζουν άθλια παιχνίδια με όρους του παρελθόντος. Χωρίς, όμως, να αντιλαμβάνονται ότι κάθονται σήμερα πάνω σε ένα κλαδί, το οποίο στο μέλλον θα το βρουν πριονισμένο.