Λύση οι εθνικές εκλογές

Του Γιάννη Σιδέρη

Τηλεγραφικό και το σημείωμα αυτής της εβδομάδας, καθώς το αποτέλεσμα των εκλογών έχει ήδη υπεραναλυθεί: Ικανοποίησε την πλειοψηφία των κεντρικών πρωταγωνιστών, με τις απαραίτητους ψαλιδισμούς στην οίησή τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτος με αξιοσημείωτη διαφορά, επέτυχε κυρίως το συμβολικό: Για πρώτη φορά αριστερό κόμμα έρχεται πρώτο σε εκλογές στην χώρα μας. Ωστόσο απέτυχε στην βασική του στρατηγική. Δεν διαμόρφωσε εκείνο το συντριπτικό ρεύμα υπεροχής που θα δικαίωνε το σύνθημα «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν».

(Εκτεταμένη παρένθεση: Μια παράμετρος που πέρασε απαρατήρητη είναι η ήττα του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ και η υπερίσχυση της κοινωνίας που τον ακολουθεί. Ψηλαφώντας το προφίλ των ευρωβουλευτών του, βλέπουμε τον κ. Γλέζο, άνθρωπο που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί… γενικών εκτάκτων καθηκόντων, στο χώρο Αριστεράς. Επίσης τους κ. Χρυσόγονο και Κατρούγκαλο, στο προφίλ των οποίων ανιχνεύεται η επιστημονική τους διάσταση, η οποία και τους προσδίδει προσωπική αυθυπαρξία, απενδεδυμένη του κομματικού μανδύα. Η κ. Σακοράφα είναι εκ μεταγραφής από το ΠΑΣΟΚ και η κα Κούνεβα από τον χώρο της μαχόμενης κοινωνίας. Συνάμα ατύχησε ένας από τους πλέον επιτυχημένους κομματικούς ευρωβουλευτές, ο κ. Χουντής! Κλείνει η παρένθεση).

Την Κυριακή ψηφίσαμε για ευρωεκλογές, και σε μια κανονική χώρα, αυτό θα διατηρούσε τη δική του αυτοδύναμη διάσταση. Θα έδινε προοπτική στην αντιπολίτευση, αλλά δεν θα τροφοδοτούσε την κυβερνητική αμφισβήτηση. Όμως, επειδή δεν είμαστε κανονική χώρα, όχι μόνο εξ αιτίας της πολιτικής μας κουλτούρας και της θεσμικής δυσανεξίας, αλλά κυρίως λόγω των εκτάκτων συνθηκών που βιώνουμε, το εκλογικό αποτέλεσμα, προσδιορίζει απολύτως το εσωτερικό σκηνικό – έστω και αν όπως προείπαμε, αποτέλεσε περιφανή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι και θρίαμβο – άλλωστε έχασε και αυτός δυνάμεις από τις εκλογές του 2012.

Παρά το εικονικό success story η κυβέρνηση έχει μπροστά της, πριν από την ευελπιστούμενη διαπραγμάτευση του χρέους το Φθινόπωρο, να επιτελέσει σισύφειο έργο: Θα πρέπει να ικανοποιήσει έξι προαπαιτούμενα για να εισπράξει ένα δισ ευρώ ως αρχές Ιουνίου, και άλλα έξι για ισόποση είσπραξη τον Ιούλιο – μεταξύ των προαπαιτούμενων η ενοποίηση των επικουρικών ταμείων, το νομοσχέδιο για τα δάση, η πώληση μικρής ΔΕΗ, η μείωση κέρδους φαρμακοποιών, και, μάλλον, νέα δημοσιονομικά μέτρα, καθώς διαβλέπεται δημοσιονομικό κενό που μπορεί αισίως να φτάσει τα 6 δισ. Αυτά θα «διανθιστούν» και με τις καυτές επισκέψεις της τρόικα, κατά τη διάρκεια του Ιουλίου και του Αυγούστου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πλέον, θα επιδοθεί σε ανένδοτο φθοράς, ο οποίος θα αποδυναμώσει, περαιτέρω, την ασταθή κυβερνητική ισορροπία – διασώθηκε μεν αλλά λαβωμένη, χάνοντας ποσοστό 11%. Ήδη ο κ. Τσίπρας σε δηλώσεις του χθες, μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, ζήτησε το συντομότερο προσφυγή στις κάλπες και κάλεσε τον κ. Σαμαρά «να μην εφαρμόσει σκληρά μέτρα, να μη διανοηθεί ιδιωτικοποίηση του νερού, να μη διανοηθεί να πουλήσει το δημόσιο πλούτο» και, φυσικά, «να μη διανοηθεί η κυβέρνηση να ορίσει διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και επίτροπο στην ΕΕ – καθώς αυτά είναι- αποφάσεις που δεσμεύουν τη χώρα για πολλά χρόνια.

Τα ανωτέρω αιτήματα δεν αποτελούν απλή άσκηση, κραυγαλέας έστω, αντιπολιτευτικής τακτικής. Συνιστούν απαίτηση συνδιαχείρισης της εξουσίας.

Η χώρα δεν μπορεί να σέρνεται έτσι, με την ολοένα αυξανόμενη κοινωνική διάλυση, με τη δυστυχία να εξαπλώνεται, με νέες χιλιάδες Ελλήνων να εισέρχονται καθημερινά στην επικράτεια της εξαθλίωσης, επειδή ο κ. Σαμαράς και η ΝΔ θέλουν να απολαμβάνουν την εξουσία, καθώς και ο κ. Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ να μετέχουν αυτής.

Ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να κηρύξει άμεσα εκλογές και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας θα μπορούσε να συνυπολογίσει το αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όχι γιατί θα λυθούν τα προβλήματα και η χώρα θα μπει στον ανέφελο δρόμο της ανάπτυξης και της ευτυχίας. Έτσι κι αλλιώς οι λύσεις που προδιαγράφει ο ΣΥΡΙΖΑ (κούρεμα χρέους, νέα χαριστικά δάνεια άνευ επιτοκίου – πέραν του ΕΣΠΑ- ρήτρα ανάπτυξης κλπ), είναι δύσκολο έως αδύνατο να επιτευχθούν. Όμως ο λαός, εφόσον αποφασίσει να δώσει την εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ, δικαιούται να δοκιμάσει.

Ευχής έργο θα είναι να τα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν όχι, τόσο αυτός όσο και ο λαός, θα βρεθεί (ούμε) πλέον ενώπιοι ενωπίων με τις ανεπάρκειες που δημιούργησαν την κρίση, τις μυθοπλασίες και τις ψευδαισθήσεις που μας διατρέχουν όσον αφορά στην υφή και τις θεραπείες που επιβάλλονται.

Σε κάθε περίπτωση η χώρα δεν μπορεί να περιμένει έως την προεδρική εκλογή, γιατί απλώς θα καρκινοβατεί μέσα στην πολιτική διαμάχη, την πόλωση, την αμφισβήτηση της κυβερνητικής νομιμοποίησης, τις καταγγελίες, την άπνοια επενδύσεων. Οι ανασχηματισμοί στους οποίους καταφεύγουν οι πρωθυπουργοί μετά από κάθε δυσμενές εκλογικό αποτέλεσμα, είναι ρετουσάρισμα που σπάνια παρέχει προωθητική δύναμη – πόσο μάλλον όταν οι δυσκολίες είναι μπροστά μας. Οι εκλογές θα μπορούσαν να είναι μια λύση.

Αναδημοσίευση από aixmi.gr