Λεκτικές υπερβολές και διχαστικά κηρύγματα

Του Γιάννη Μιχαήλ

Είθισται, κατά τις προεκλογικές περιόδους, να ανεβαίνουν οι τόνοι της πολιτικής αντιπαράθεσης, να οξύνονται τα πνεύματα και –ενίοτε- να εκστομίζονται λεκτικές υπερβολές. Στην τωρινή εκλογική (διπλή) αναμέτρηση που αφορά τους δήμους, τις περιφέρειες και το ευρωκοινοβούλιο, η μπάλα έχει χαθεί.

Γιατί αυτά που λέγονται από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ -και ιδιαίτερα από τον νεόκοπο αρχηγό του- δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο. Διχαστικά κηρύγματα (ή εμείς ή αυτοί), προσβλητικές εκφράσεις κατά των πολιτικών αντιπάλων (ξεπουλημένοι, μερκελιστές, μαριονέτες και άλλα ηχηρά παρόμοια), ψεύτικες  υποσχέσεις (μόνον εμείς θα σώσουμε τον τόπο) τροφοδοτούν κάθε μέρα την δημόσια αγορά, η οποία θέλγεται να ακούει υπερβολές και πομφόλυγες.

Η συμπεριφορά αυτή του κ. Τσίπρα, μπορεί να έχει τη βάση της στην κυρίαρχη ιδεολογική του θέση, την οποία προφανώς ενστερνίστηκε από την μακρά του θητεία στον ακροαριστερό πολιτικό χώρο. Το γεγονός αυτό, ίσως, να μην αφορά. Έχει όμως, πολύ μεγάλη σημασία, η διχαστική κορώνα που με κάθε ευκαιρία εκτοξεύει. Αλήθεια, αντιλαμβάνεται πλήρως το νόημα των λέξεων «ή εμείς οι αυτοί»; Δηλαδή, εάν αύριο κερδίσει τις εκλογές οι «αυτοί» που είμαστε «εμείς», θα γίνουμε απόβλητοι και κυνηγημένοι;

Εάν δεν το εννοεί έτσι ο κ. Τσίπρας, πρέπει να το διευκρινίσει αμέσως ή να μην το ξαναπεί. Σε αυτήν την χώρα, μπορεί ο καθένας να έχει τις πολιτικές του απόψεις, σύμφωνα με τους νόμους και τους κανόνες που επιτάσσει το Σύνταγμα, όμως δεν είναι κανενός αντίπαλος. Άρα, η άποψη «από εδώ εμείς κι από εκεί αυτοί» είναι απαράδεκτη και επικίνδυνη.

Στην ίδια, όμως, λογική κινούνται και οι θέσεις του Μανώλη Γλέζου, ο οποίος ζήτησε δηλώσεις μετάνοιας από τους ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, για να συνεργαστεί μαζί τους ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή περιέπεσαν στο αμάρτημα να υποστηρίζουν όσα περιλαμβάνονται στο μνημόνιο προκειμένου να βγει η χώρα από την βαθειά κρίση.

Ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος τιμήθηκε από την πολιτεία για το κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη (μαζί με τον Λάκη Σάντα ο οποίος δεν γεύθηκε ανάλογες τιμές), είχε μια μεγάλη πολιτική διαδρομή σε πολλά κόμματα (ΕΔΑ, ΠΑΣΟΚ, Άμεση Δημοκρατία κλπ), αλλά ποτέ δεν μίλησε γιατί παραβρέθηκε στην κηδεία του Εμβέρ Χότζα και μάλιστα ύψωσε το χέρι του (υπάρχουν φωτογραφίες και βίντεο) για να τιμήσει την μνήμη του μεγαλύτερου αιμοσταγούς δικτάτορα και πολέμιου του ελληνισμού στην Αλβανία.

Κάποτε οι αλήθειες πρέπει να λέγονται για όλους και για όλα.