Κλέων Γρηγοριάδης στο «Καρφί»: «Δεν είμαι το αγαπημένο παιδί των καναλαρχών»

Της Δέσποινας Καραγιαννοπούλου

Xαμογελαστός, φιλικός και με έντονο το αίσθημα του αυτοσαρκασμού ο επιτυχημένος ηθοποιός Κλέων Γρηγοριάδης ξέρει να κερδίζει συνομιλητές και κοινό. Μας μιλά για το θεατρικό έργο με το οποίο περιοδεύει, το «Δείπνο με φίλους», ενώ μας αποκαλύπτει τα σχέδιά του για την τηλεόραση, από την οποία και απουσιάζει πολλά χρόνια. Χωρίς δήθεν και χωρίς μάσκες, μας παρουσιάζει τον… Κλέωνα, τα λάθη του, τα πάθη του, αλλά και τις πολλές υποχρεώσεις που έχει ως υιός του Γρηγόρη Γρηγοριάδη, ναυάρχου εν αποστρατεία του Πολεμικού Ναυτικού, ιατρού και ιστορικού στελέχους του ΚΚΕ Εσωτερικού.

Το φετινό καλοκαίρι μας «προσκαλείτε» στο θέατρο για ένα «Δείπνο με φίλους». Πού μπορεί να καταλήξει ένα τέτοιο δείπνο;

Στην αλήθεια που πρέπει να έχουν οι ανθρώπινες σχέσεις. Μιλάει για την εμπιστοσύνη, την προδοσία, τη φθορά-οξείδωση που φέρνει ο χρόνος στο γάμο, τον έρωτα, τη φιλία. Το έργο θα μπορούσε να έχει τίτλο «Η ιστορία δύο γάμων». Μια, εκ πρώτης όψεως, απλή ιστορία σχετικά με το πώς ο χωρισμός δυο ανθρώπων, επηρεάζει τους καλύτερούς τους φίλους και βάζει στο μικροσκόπιο την ίδια τη φύση της φιλίας και θέτει ερωτήματα: Μπορούμε να εμπιστευόμαστε τους φίλους; Βλέπουμε στ’ αλήθεια το πραγματικό τους πρόσωπο, ή μήπως τους τοποθετούμε κάτω από το πρίσμα των δικών μας προσδοκιών; Όποιος έχει εμπλακεί στην περιπέτεια της φιλίας, όποιος έχει προδοθεί και απογοητευτεί, θα βρεθεί στο ίδιο τραπέζι για δείπνο με τους τέσσερις ήρωες. Για τους παντρεμένους, αλλά και γι’ αυτούς που έχουν περάσει την τραυματική εμπειρία του διαζυγίου, το «Δείπνο με φίλους» έχει να πει πολλά περισσότερα και σοβαρότερα πράγματα κάτω από τις πραγματικά αστείες ατάκες του. Θα ήθελα επίσης να πω ότι το έργο είναι του Ντόναλντ Μάργκιουλις και το έχει σκηνοθετήσει ο Γρηγόρης Βαλτινός.

Μιλήσατε για την τραυματική εμπειρία του διαζυγίου που, απ’ όσο γνωρίζω, την έχετε ζήσει. Τι έφταιξε και οδηγηθήκατε σε αυτή;

Ένας γάμος σίγουρα δεν είναι ο παπάς, ο κουμπάρος, το μυστήριο. Είναι πολλά άλλα που πρέπει να έχεις μάθει πριν κάνεις το συγκεκριμένο βήμα. Όπως, ο σεβασμός στην ελευθερία του άλλου, η κατανόηση και συνάμα η αποδοχή του διαφορετικού χαρακτήρα και άλλα πολλά. Αυτό που έμαθα καλά είναι ότι η ευτυχία δεν έρχεται από το Θεό. Πρέπει να παλέψουμε για να την έχουμε. Ένα κεράκι, μια ρομαντική βραδιά μπορούν να εμποδίσουν να πιάσει «σκουριά» ένας γάμος. Γιατί αν συμβεί αυτό, τότε δεν θα αργήσει και η παρακμή και η έλλειψη επικοινωνίας.

Ποσά λάθη και πάθη μετράει στη ζωή του ο Κλέων Γρηγοριάδης;
Πολλά! Και λάθη και πάθη. Θέλω να πιστεύω πάντως ότι τα πάθη μου είναι περισσότερα από τα λάθη μου. Γιατί με τα λάθη μας συνήθως πληγώνουμε τους άλλους, ενώ τα πάθη πληγώνουν ή ικανοποιούν πρωτίστως τον ίδιο μας τον εαυτό.

Ποιο είναι τελικά το μεγαλύτερο πάθος του Κλέωνα Γρηγοριάδη και πώς αυτός αντιστέκεται στην «άνοστη» καθημερινότητα;

Η κόρη μου η Ναταλία είναι το μεγαλύτερο πάθος μου και ο άνθρωπος που με έκανε να δω τη ζωή με άλλα μάτια. Με περισσότερη αγάπη και με μεγαλύτερη υπευθυνότητα. Είμαι περήφανος που την έκανα και μένω εκστατικός όταν την κοιτάζω. Αυτό το πάθος μου με έκανε να απαρνηθώ ένα άλλο μεγάλο πάθος μου, τις μηχανές. Πάντα με γοήτευε η αίσθηση της χαμηλής πτήσης. Κάποτε ήμουν κάτοχος μηχανής μεγάλου κυβισμού, αλλά μετά από διάφορα ατυχήματα «η γυναίκα της ζωής μου» μου την απαγόρευσε.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι μου λείπουν πια τα αντίδοτα στην άνοστη καθημερινότητα. Στα μεγάλα «υπαρξιακά» και όχι μόνο ζόρια καταφεύγω στη διανόηση που μπορεί να διαρκέσει ώρες, μέρες, εβδομάδες. Μου αρέσει να επικοινωνώ με τον εαυτό μου και προσπαθώ ουσιαστικά να τον αφήνω ελεύθερο και να με πηγαίνει όπου αυτός θέλει. Είναι κάτι που κάνω και με τους ρόλους και πραγματικά εκπλήσσομαι που μπορεί αυτοί να καταλήξουν.

Οι διακοπές περιλαμβάνονται στο φετινό σας πρόγραμμα;

Έχω το προνόμιο να υπάρχουν στην οικογένεια δύο εξοχικά σε δύο υπέροχα νησιά στη Μύκονο και στη Σκύρο. Μολονότι δεν προβλέπεται να κάνω διακοπές φέτος και μόνο ότι ξέρω πως υπάρχουν αυτοί οι προορισμοί, τους οποίους μπορώ να επισκεφτώ ανά πάσα στιγμή, αναζωογονούμαι.

Πόσο δοκιμάζεται ο κλάδος από την κρίση;

Πριν την κρίση όταν κάποιο νεαρό παιδί έλεγε στους γονείς του ότι θέλει να γίνει ηθοποιός το απέτρεπαν, λέγοντάς του ότι δεν θα βρίσκει δουλειά. Σήμερα είμαστε όλοι ίσοι. Γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές δεν έχουν δουλειά, όπως και το 90% των ηθοποιών.
Από την άλλη δεν μπορώ να κατακρίνω τους συναδέλφους που έχουν κάθε χρόνο δουλειά, βρέξει-χιονίσει. Για να έχουν δουλειά αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος τους θέλει, δεν τους έχει βαρεθεί. Αυτοί λοιπόν είναι και οι αγαπημένοι των καναλιών γιατί πολύ απλά φέρνουν το χρήμα.

Τι σημαίνει να είσαι υιός του Γρηγόρη Γρηγοριάδη;

Αν όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα στην άποψη, εγώ είμαι υποχρεωμένος να τη βροντοφωνάζω, καθώς γνωρίζω από πρώτο χέρι τη βία, με τον πατέρα μου να βασανίζεται από τη χούντα. Από νωρίς κατάλαβα ότι υπάρχουν δύο ιδεολογίες: της Αριστεράς και της κονόμας. Εγώ επέλεξα την πρώτη, που είναι ρήξη και αντίσταση σε όλα τα συμφέροντα που έχουν θρέψει και συντηρούν την κρίση.

Μετά από πολλά χρόνια απουσίας από την τηλεόραση, ακούγεται ότι ετοιμάζεστε να επανέλθετε. Αληθεύει;

Πράγματι επιστρέφω και θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια τον Δημήτρη Αρβανίτη για αυτό, καθώς όπως φαίνεται δεν τον πειράζει ούτε το ότι έχω «μεγάλο στόμα» και λέω τα πράγματα έτσι όπως είναι, ούτε ότι τα βάζω με το «σάπιο» σύστημα που μας έχει φέρει ως εδώ. Αυτοί είναι άλλωστε και οι λόγοι της πολύχρονης απουσίας μου από την τηλεόραση. Δεν είμαι αγαπημένο παιδί για τους καναλάρχες. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, καλό μου έκανε αυτή η απουσία. Γιατί όταν υπερεκθέτεις τον εαυτό σου στην τηλεόραση και τρέχεις με καταιγιστικές ταχύτητες αυτό κάνει κακό στην ποιότητα της δουλειάς σου, βολεύεσαι και τεμπελιάζεις καλλιτεχνικά.
Η επαναφορά μου, λοιπόν, στην τηλεόραση θα γίνει με τη σειρά «Δικαίωση» που θα παίζεται στο ΜEGA. Το σενάριο που έχει γράψει ο Δημήτρης (Αρβανίτης) περιγράφει την ιστορία δύο οικογενειών το 1988 στη Σύρο, πρωτεύουσα των Κυκλάδων, απ’ όπου ξεκινάει και η ιστορία. Εκείνο το καλοκαίρι στο νησί, θα σημαδέψει και θ’ αλλάξει για πάντα τις ζωές των ηρώων.
Θα έλεγα ότι το έργο είναι ένα γαϊτανάκι μύθων, προσώπων, πολιτικών σκανδάλων, ερώτων και εκδίκησης.